Ο '''Βαβυλώνια αιχμαλωσίαΝαβουχοδονόσορ B’''' ονομάζεται , ο εκτοπισμός σε εδάφη της Βαβυλωνίας πολυάριθμου πλήθους [[ιουδαίοι|ιουδαίων]] στα τέλη του 6ου επονομαζόμενος και Μέγας (7ος αι. π.Χ.<ref>Επικρατέστερη χρονολογία για το συμβάν θεωρείται το 587 ή 586 π.Χ.: ''"Nebuchadrezzar’s conquest of Judah in 586 b.c.e."'' (David Noel Freedman), ''The Anchor Bible Dictionary'', New York: Doubleday 1992, τόμ. 4, σελ. 126). ''"Τhe capture of Jerusalem by the Babylonians in 587 b.c."'' ήταν Βαβυλώνιος βασιλιάς (στο ίδιο, τόμ. 2, σελ. 923). ''"Judah fell to the Neo[[605]]-Babylonian Empire under Nebuchadnezzar (587–586 b.c.e.[[562]])"'' , γιος και διάδοχος του Ναβοπολάσαρ (στο ίδιο, τόμ[[625]]-[[605]] π. 4, σελΧ. 1038)</ref>, μετά την ιδρυτής της [[Καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους ΒαβυλώνιουςΒαβυλώνα|καταστροφή της Ιερουσαλήμνεοβαβυλωνιακής]] από τον βασιλιά των Βαβυλωνίων αυτοκρατορίας. Συνεχίζοντας την πολιτική του πατέρα του, με ικανότητες στη διεθνή διπλωματία, διατήρησε φιλικές σχέσεις με τους [[ΝαβουχοδονόσορΜήδοι|ΝαβουχοδονόσοραΜήδους]] (στην Ανατολή και επεκτείνοντας το κράτος του προς τη Δύση και συγκεκριμένα στη [[605Συρία]]-και στην [[562Παλαιστίνη]] π.Χ.).

Ο θάνατος Τα χρόνια της βασιλείας του βασιλιά [[Σολομώντας|Σολομώντα]] σήμανε αποτελούν ίσως τη διάσπαση λαμπρότερη περίοδο σε όλη την ιστορία της βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας. Κύρια δραστηριότητα του ενιαίου ισραηλιτικού βασιλείου ([[922]] π.Χ.). Δέκα Ναβουχοδονόσορα εκτός από τις δώδεκα φυλές του ισραηλιτικού έθνουςστρατιωτικές επιχειρήσεις, δημιούργησαν το βόρειο βασίλειο του ήταν η ανοικοδόμηση της [[ΙσραήλΒαβυλώνα|Βαβυλώνας]] και οι υπόλοιπες δύο, του ''Ιούδα'' η ολοκλήρωση και επέκταση των οχυρωματικών έργων που είχε αρχίσει ο πατέρας του ''Βενιαμίν'', το νότιο [[βασίλειο του Ιούδα]] με πρωτεύουσα την [[Ιερουσαλήμ]]. Η ασύνετη πολιτική των περισσοτέρων βασιλέων ενθάρρυνε επιθέσεις γειτονικών λαών και μαζί με την ηθική κατάπτωση οδήγησε γενικά σε αποσταθεροποίηση και αποδυνάμωση των βασιλείων.

Το βασίλειο του Ισραήλ καταλύθηκε από τους ασσυρίους το [[722]] π.Χ. και την ίδια τύχη είχε αργότερα και το βασίλειο Γεγονότα της βασιλείας του Ιούδα με την υποταγή εξιστορούν τα πρώτα κεφάλαια του στους βαβυλώνιους το [[586Δανιήλ]] π.Χ.(βλ. Τότε, η πρωτεύουσα [[Ιερουσαλήμ]] υπέστη σοβαρές καταστροφές, ο [[Ναός του Σολομώντα]] λεηλατήθηκε και κάηκε, ενώ πολυάριθμοι αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν σε εξορία στη [[Βαβυλώνα]] γεγονός που έμεινε γνωστό ως Δ'Βασιλειών|Δ''βαβυλώνια αιχμαλωσία''' και κράτησε 48 χρόνια ([[586Βασιλ.]]-[[538]] π.Χ, κεφ.24). Το γεγονός ότι οι βαβυλώνιοι εγκατέστησαν τους εξόριστους σε οριοθετημένες περιοχές, στις οποίες υπήρχε μέχρις ενός σημείου η δυνατότητα αυτοδιαχείρισης, βοήθησε ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποκτηθούν κάποια δικαιώματα ιδιοκτησίας και να πραγματοποιηθούν παραχωρήσεις πολιτικού χαρακτήρα που βοήθησαν στη διατήρηση της φυσικής και πνευματικής συνέχειας αλλά και της εθνικής ταυτότητας. Θεωρήθηκε ότι η ''βαβυλώνια αιχμαλωσία'' εκπλήρωσε τις προφητείες για την τιμωρία του [[Ισραήλ]] και απέδειξε ότι ο λαός είχε ανάγκη εντονότερης προσήλωσης στο Θεό.

Με την επικράτηση της [[Πέρσες|περσικής]] κυριαρχίας ([[538]]-[[332]] π.Χ.) στη [[Συρία]] και την [[Παλαιστίνη]] και την κατάλυση του βαβυλωνιακού κράτους, οι αιχμάλωτοι ιουδαίοι, με διάταγμα του πέρση βασιλιά [[Κύρος|Κύρου]], ήταν ελεύθεροι πλέον να επιστρέψουν στις εστίες τους. Με διαταγή επίσης του Κύρου, παραδόθηκαν όλα τα ιερά σκεύη του Ναού στους επαναπατριζόμενους, οι οποίοι μετά την επιστροφή τους έχτισαν και πάλι τείχη στην Ιερουσαλήμ και ανοικοδόμησαν κατά το δυνατό την πόλη και το Ναό. ==Υποσημειώσεις==<div style="font-sizeΚατηγορία: 85%"><references/></div> ==Βιβλιογραφία==* Μπρατσιώτης Ι. Παναγιώτης, ''Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην'', Αθήνα 1993 (c1936)* Χαστούπης Π. Αθανάσιος, ''Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην'', εκδ. Πανεπιστημίου Αθηνών, 1986* Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2006* Αγουρίδης Σάββας, ''Ιστορία της Θρησκείας του Ισραήλ'', Ελληνικά Γράμματα, Αθηνα 1995 [[Κατηγορία:Ιουδαϊσμός]][[Κατηγορία:Βίβλος]]