Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
H φράση Το απόφθεγμα '''«πίστευε Πίστευε και μη ερεύνα»μή ερεύνα''' , είναι μία έκφραση που αποδίδεται κυρίως με την οποία αποφεύγουν ορισμένοι αρνητικό περιεχόμενο, προσπαθώντας να συζητήσουν σημεία στα οποία δυσκολεύονται, αλλά και φράση για δηλώσει ότι ''"η υπό της θεολογίας εκζητουμένη πίστις...ταυτίζεται προς την οποία κατηγορούν ορισμένοι την Εκκλησία, ως αντιτιθέμενη στην έρευνα, ενώ ο Κύριος Ιησούς Χριστός δέχτηκε την έρευνα κατά την ψηλάφιση του Αποστόλου Θωμάευπιστίαν"''<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν. Όπως όμως θα δειχθεί στη συνέχεια, πρόκειται για μια φράση με '''περιορισμένη εφαρμογή'Εγκυκλοπαίδεια της θεολογίας'', μόνο σε ειδικό τομέα έρευναςέκδ. 5η, Ο Σωτήρ, μόνο ως προς την ουσία του Θεού και τα υπέρλογα μυστήρια της Θείας ΟικονομίαςΑθήναι 2000, όπως η Ενανθρώπιση του Θεού Λόγουσελ. 141.</ref>.
== Σύμφωνα με τον [[Χρήστος Γιανναράς|Χρήστο Γιανναρά]], η έκφραση αυτή αποτελεί ''"ένα σύνθημα άγνωστης προέλευσης"'', το όποιο ''"δεν έχει καμία σχέση με το νόημα που έδωσε στη λέξη'' [πίστη] ''η ιουδαιοχριστιανική τουλάχιστον παράδοση"''<ref>Γιανναράς Χρήστος, ''Αλφαβητάρι της πίστης'', 13η έκδ., Δόμος, Αθήνα 2006, σελ. 25.</ref>. Η παραδοξότητα της φράσης ==ανεξέταστη αποδοχή αρχών και αξιωμάτων δεν αποτελεί ''"αξίωμα ευαγγελικόν"''<ref>Τρεμπέλας, ''Εγκυκλοπαίδεια...'', ό.π., σελ. 140.</ref> και η Ορθόδοξη Θεολογία σαφώς εναντιώνεται στο περιεχόμενο αυτό.
Από την άλλη μεριάΣτην πραγματικότητα η πίστη στον εκκλησιαστικό Θεό δεν είναι ''"ανεξέταστη και αφελής αποδοχή μιας σχετικής διδασκαλίας"''. Αντιθέτως, ''"η αποδοχή αυτής της διδασκαλίας γίνεται με νου, λόγο, καρδιά, βούληση, όταν ακούμε αυτή με τη φράση από Χριστιανούς συνολική υπαρξιακή ενότητα'' [...] ''πρόκειται για μια δυναμική εμπειρία -νοηματικά ο όρος πίστη της χριστιανικής διδασκαλίας μοιάζει με αυτό που γνωρίζουν την λέμε εμπορική πίστη τους, πίστωση, άνθρωπο πίστης, εμπιστοσύνης!"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Οικουμενική Θεολογία'' (ΦΘΒ #55), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 59.</ref>. Ο άνθρωπος άλλωστε, έχει διαμορφώσει όρους όπως ''"αξιόπιστο, αυτόπιστο, απιστία, πίστωση κ.λπ."'', οι οποίοι εμπεριέχουν τη λένε μόνο για να μεμφθούν άλλουςλέξη ''πίστη'' και συνδέονται ''"με συγκεκριμένες μορφές ζωής"''<ref>Ματσούκας, ''Δογματική...'', Γ΄, ή για να αρνηθούν ότι αυτό είναι ένα Χριστιανικό δόγμαό.π..</ref> αποδεκτές από τον άνθρωπο στα πλαίσια της καθημερινότητάς του.
Είναι λοιπόν Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Εκκλησιαστική Πίστη δεν είναι θεϊσμός ή πανθεϊσμός, δεν αφορά μια φράση η απρόσωπη ''ανώτερη δύναμη'', για την οποία στη διάρκεια των αιώνων διατηρήθηκε απο κάθε πλευρά (Χριστιανών και αντιμαχόμενων της Εκκλησίας) χωρίς ουσιαστικά επιχειρηματολογούμε για να γνωρίζουν τίποτα την αποδείξουμε με όρους καθαρά φιλοσοφικούς περί ''πρώτης αρχής'', περί ''πρώτου ακινήτου'', περί ''ενστίκτου που οδηγεί όλους τους λαούς σε κάποιον θεό'' κ.λπ. Η πρώτη εκκλησία, όταν μιλά για πίστη στον Θεό, όχι μόνο δεν τη συσχετίζει με κάτι αφηρημένο ή με κάποιο ''"πίστευε και μη ερεύνα"'', αλλά αντιθέτως, αναφέρεται σε ανθρώπινο ιστορικό βίωμα, με βάση το οποίο, ανέπτυξε σταδιακά την προέλευσή ''εμπιστοσύνη'' της σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αυτό του [[Χριστός|Ιησού Χριστού]] και για την αξιοπιστία της.Θεού:
Τι συμβαίνει λοιπόν; Πώς είναι δυνατόν:''"Σας γράφουμε για το ζωοποιό Λόγο, να είναι μια φράση Χριστιανικήπου υπήρχε εξαρχής. Εμείς τον έχουμε ακούσει και τον έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια. Μάλιστα τον είδαμε από κοντά, αλλά οι Χριστιανοί που γνωρίζουν την πίστη τουςκαι τα χέρια μας τον ψηλάφησαν. Όταν η ζωή φανερώθηκε, να την αρνούνται; Πώς είναι τότε δυνατόνείδαμε με τα μάτια μας. Καταθέτουμε, αυτοί που τη λένελοιπόν, να τη θεωρούν πίστη των Χριστιανών όταν οι Χριστιανοί δεν μαρτυρία μας και σας μιλάμε για την αναγνωρίζουν; Και πώς αυτοί αιώνια ζωή που ήταν με τον Πατέρα, φανερώθηκε όμως σ’ εμάς. Αυτό που την αποδίδουν στους Χριστιανούςείδαμε κι ακούσαμε, το αναγγέλλουμε σ’ εσάς, δεν ξέρουν για να μας πουν από πού προκύπτει; Είναι ή δεν συμμετάσχετε κι εσείς μ’ εμάς στην ίδια κοινωνία, που είναι η φράση αυτή Χριστιανικό δόγμα;κοινωνία με τον Πατέρα και με τον Υιό του τον Ιησού Χριστό"''<ref>''A΄ Ιω. 1,1-3''. ''Η Αγία Γραφή'' (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), Μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα, Βιβλική Εταιρεία, Αθήνα 1997.</ref>.
== Προσπάθειες αναίρεσης Αλλά και στη [[Χριστολογία]] του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]], εξέχουσα κατέχει θέση η διδασκαλία του για την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Όπως σημειώνει ο ''Κων. Σκουτέρης'', ''"η όλη προοπτική του κηρύγματος του'' [Παύλου] ''προϋποθέτει το γεγονός, ότι ο Ιησούς Χριστός υπήρξε ιστορικό πρόσωπο. "Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο θεός τον Υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός" (Γαλ. 4:4). "Ο Χριστός το κατά σάρκα" προέρχεται από το ισραηλιτικό γένος (Ρωμ. 9: 3-5). Η βεβαιότητα ότι "εγνώκαμεν κατά σάρκα Χριστόν" (2 Κορ. 5:16) δεν τίθεται υπό όποια αμφισβήτηση. Για τον Παύλο το "μέγα της φράσης ==ευσέβειας μυστήριον" είναι ότι ο προαιώνιος Υιός και Λόγος του Θεού "εφανερώθη εν σαρκί" (1 Τιμ 3:16), μπήκε δηλ. υπαρξιακά μέσα στην ανθρώπινη ιστορία"''<ref>Σκουτέρης Β. Κωνσταντίνος, ''Ιστορία Δογμάτων'', τόμ. Α΄, Αθήνα 1998, σελ. 135.</ref>.
Είναι εντυπωσιακόΚατά συνέπεια, ότι τη φράση αυτήη Εκκλησία αποδέχτηκε την πίστη ως βίωμα και εμπιστοσύνη, και όχι ως κάτι με το οποίο ''"αποτυφλούται"'' ή υποδουλώνεται το λογικό του ανθρώπου<ref>Τρεμπέλας, προσπάθησαν να την αναιρέσουνό.π., τόσο οι Χριστιανοίσελ. 141.</ref>, όσο ούτε και οι Προτεστάντεςπροτρέπει σε κάτι τέτοιο. Και σε αντίθεση με το περιεχόμενο του ''"πίστευε και μη ερεύνα"'', για να μεμφθούν τους Χριστιανούςη [[Καινή Διαθήκη]] διδάσκει ότι ''"εστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, που υποτίθεται ότι την αποδέχονταιπραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων"''<ref>''Εβρ. Και για την αναίρεσή της11, χρησιμοποιήθηκαν οι δύο εξής τρόποι:1''.</ref>.
Ο πρώτος αυτός τρόποςΤελικά, ο άνθρωπος θα κατανοήσει ''"όσα του Θεού μπορούν να γίνουν γνωστά"'', όχι διαλεκτικά ή συλλογιστικά, αλλά με ''"πείρα των συμβάντων και συμβαινόντων"''<ref>Ματσούκας, ''Δογματική...'', Γ΄, ό.π., σελ. 153-154.</ref>, και έτσι το λογικό είναι αυτό που θα προετοιμάσει τον άνθρωπο ώστε να οδηγηθεί στην ''"διά πίστεως αποδοχήν"'' εκείνου του περιεχομένου της [[Θεολογία|Θεολογίας]] που είναι ένας τρόπος ημιμάθειαςακατάληπτο<ref>Τρεμπέλας, ό.π., σελ. 140-141.</ref>. Ακόμη και αυτό το κομμάτι όμως, η Εκκλησιαστική πίστη δεν το δέχεται χωρίς έρευνα, μόνο που η έρευνα αυτή είναι μιας διαφορετικής τάξης που προκαλεί ειρωνικό μειδίαμα σε όσους γνωρίζουνξεπερνά τις δυνατότητες της φυσικής επιστήμης. Αυτός ο τρόπος αναίρεσηςΗ έρευνα αυτή περιλαμβάνει τρία στάδια: την ''Κάθαρση'', ξεκίνησε από ημιμαθείς Προτεστάντεςτο ''Φωτισμό'', και πέρασε σε Χριστιανούς που δεν γνωρίζουν κατόπιν τη ''Θέωση'', τα οποία οδηγούν στη Σωτηριολογική γνώση περί του Θεού, με την οποία έγιναν κατανοητά όλα τα Μυστήρια περί την πίστη τους[[Αγία Τριάδα]], όπως η σχέση των Θείων Προσώπων, η Ενανθρώπιση και η ένωση των δύο Φύσεων του [[Χριστός|Χριστού]], η διάκριση ''Θείας Ουσίας'' και ''Θείας Ενέργειας'' κ.λπ.<ref>Βλ. Ρωμανίδης Σ. Έτσι ώστε σήμεραΙωάννης, ''Το προπατορικόν αμάρτημα'', Πουρναράς, από κοινούανατύπωση Β΄ έκδ., Προτεστάντες και αμαθείς ΧριστιανοίΘεσσαλονίκη 2010 (c1957), να τον αναπαράγουνσελ. λγ΄.</ref>.
Προσπαθούν λοιπόν να πουν ότι αυτή ==Οι Πατέρες της Εκκλησίας προτρέπουν στην έρευνα==Αυτός ο δρόμος για τη γνώση, που επιγραμματικά θα ονομαζόταν ''μίμηση Χριστού'' στα πλαίσια της Εκκλησίας, έχει διδαχθεί από τον ίδιο τον Χριστό ως αληθινή μαθητεία στα πλαίσια της πρώτης Εκκλησίας και ευχαριστιακής κοινότητας, αυτής των μαθητών<ref>''"...η ρήση δεν ομάδα εκείνη των δώδεκα μαθητών του Ιησού...θα είναι Χριστιανική, χρησιμοποιώντας και ο πρώτος συγκεκριμένος πυρήνας της χριστιανικής Εκκλησίας. Το εκκλησιολογικό υπόβαθρο προϋποτίθεται της μαθητείας και της αποστολικότητας. Οι Δώδεκα συνιστούν το κέντρο και το εδάφιο σημείο αναφοράς της Αγίας Γραφής που βρίσκεται στο Ιωάννης 5/ε: 39όλης εκκλησιολογικής πραγματικότητας"'' (Πατρώνος Π. Συνήθως δεν ξέρουν ούτε καν πού βρίσκεταιΓεώργιος, ''Μαθητεία και λένε μόνο: "Η Αγία Γραφή λέει: "Ερευνάτε τας γραφάς"Αποστολικότητα'', τόμ. Α΄, Δόμος, άρα πρέπει να ερευνάμεΑθήνα 1999, και το "πίστευε και μη ερεύνα είναι αντιχριστιανική ρήση"σελ. 64).</ref>:
Πράγματι, στο εδάφιο εκείνο, λέει αυτή τη φράση. Όμως δεν λέει μόνο αυτή! Ολόκληρο το εδάφιο είναι το εξής, μαζί με το επόμενο εδάφιο, το 40: ''"39 ερευνάτε τας γραφάς, ότι Εάν υμείς δοκείτε '''μείνητε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν· τω λόγω τω εμώ, αληθώς μαθηταί μου εστε και εκείναί εισιν αι μαρτυρούσαι περί εμού· 40 γνώσεσθε την αλήθειαν''', και ου θέλετε ελθείν προς με ίνα ζωήν έχητεη αλήθεια ελευθερώσει υμάς"''<ref>''Ιω. Με απλά λόγια8, στο εδάφιο αυτό, λέει ο Χριστός: "Ερευνάτε τις γραφές, επειδή θεωρείτε ότι έτσι θα βρείτε ζωή, και (πράγματι), αυτές είναι που μαρτυρούν για Εμένα32''. Αλλά δεν θέλετε να έρθετε προς Εμένα, για να έχετε ζωή"</ref>.
Όπως παρατηρείτεΕίναι προφανές πως όταν ο ίδιος ο [[Χριστός]], η ίδια η [[Καινή Διαθήκη]] (ως καταγεγραμμένη, για σωτηριολογικούς λόγους, εμπειρία της πρώτης Εκκλησίας), το εδάφιο δεν έχει καμία σχέση προτρέπει στην βιωματική έρευνα με τη χρήση που κάνουν οι ημιμαθείς εκείνοισυγκεκριμένο δρόμο και συγκεκριμένο τρόπο, που απορρίπτοντας το χρησιμοποιούν εναντίον του: ''"Πίστευε πίστευε και μη ερεύνα". Γιατί αν και πράγματι υπάρχει στο εδάφιο η φράση: "ερευνάτε τας γραφάς"'', δεν είναι μόνη θα μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά οι βασικοί εγγυητές της αυθεντικότητας της[[Ιερά Παράδοση|Εκκλησιαστικής παράδοσης]], δηλ. Οι ημιμαθείς χρησιμοποιούν τη φράση ξεκομμένη, και όταν τη χρησιμοποιούν έτσι, φαίνεται ως Προστακτικήοι Πατέρες της Εκκλησίας. Σαν να προστάζει δηλαδή Γράφει ο Χριστός, να "ερευνάμε τις γραφές". Όμως [[Βασίλειος ο Χριστός, δεν χρησιμοποιεί εκεί προστακτικήΜέγας|Μ.Βασίλειος]]:
Η φράση "ερευνάτε τας γραφάς:''"Και ποιος θα έχη την ικανότητα και την τόλμην να εισχώρηση εις τα άδυτα; Ή ποίος θα ειμπορέση να ίδη τα απόρρητα; Διότι και το να ίδη κανείς αυτά, είναι μέρος μιας ευρύτερης πρότασηςακατόρθωτον, και το να ερμηνεύση διά λόγων, όπου όσα διά της διανοίας συλλαβή, εξόχως δύσκολον. Επειδή όμως και μόνον όταν προτιμήσωμεν να πράξωμεν τα πρέποντα, '''ο Χριστός λέει ότι καλή είναι μεν η έρευνα των Γραφώνδίκαιος κριτής μας επιφυλάσσει όχι ευκαταφρόνητον ανταμοιβήν, αλλά για ας μη διστάσωμεν να βρει κάποιος ζωήπροχωρήσωμεν εις την εξέτασιν''''' [...] ''εάν με την βοήθειαν του Αγίου Πνεύματος δεν απομακρυνθώμεν από το νόημα της Αγίας Γραφής, τότε και ημείς δεν θα κριθώμεν ως τελείως άξιοι απορρίψεως, πρέπει να πιστέψει και να εις την Εκκλησίαν του θεού με την βοήθειαν της θείας χάριτος θα παράσχωμεν κάποιαν οικοδομήν και ωφέλειαν"''<ref>Πρωτότυπο στο: Μ. Βασιλείου, ''Εις την Εξαήμερον'', '''''PG'''''29,28CD. Μετάφραση στο: Μ. Βασίλειος, 'οδηγηθεί'Η Εξαήμερος Δημιουργία'' στον Χριστό(μτφρ. Παπουτσόπουλος Χριστόφορος), έκδ. 5η, ο οποίος μαρτυρείται προφητικά από τις γραφέςΟ Σωτήρ, Αθήνα 1998 (c1972), σελ. 35-36.</ref>.
Ο Χριστός εδώ Ενώ λοιπόν, ούτε αρνείται κατά τον ''Μ. Βασίλειο'', είναι απόρρητα τα μυστήρια του Θεού και απρόσιτη η θέα αυτών, μας προτρέπει να μην διστάζουμε στην έρευνα με την έρευνα των γραφώνβοήθεια πάντα του Αγίου Πνεύματος, αλλά ούτε και μάλιστα υπάρχει Θεία δωρεά για την προστάζειέρευνα αυτή<ref>Βλ. Ματσούκας Α. Μάλιστα λέει ότι δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα για τη σωτηρίαΝίκος, ''Επιστήμη, μάλιστα είναι φιλοσοφία και ανεπαρκής από μόνη της! Και αυτό σημαίνειθεολογία στην Εξαήμερο του Μ. Βασιλείου'', 2η έκδ., Πουρναράς, ότι λαθασμένα χρησιμοποιούν κάποιοι αυτό το εδάφιοΘεσσαλονίκη 1990, ενάντια στο "Πίστευε και μη Ερεύνα"σελ. 66.</ref>.
Ο δεύτερος τρόπος Και ο όσιος ''Νικήτας Στηθάτος'' εξίσου μιλάει για έρευνα και εξηγεί τον τρόπο της έρευνας αυτής::''"Εκείνος που χρησιμοποιείται για ακόμη καλύπτεται από την αναίρεση καταχνιά τουγήινου φρονήματος, φωνάζει στο Θεό: "Πίστευε ‘’Ξεσκέπασε τα μάτια μου για να δω τα θαυμάσια του νόμου Σου’’. Γιατί η άγνοια του χοϊκού νου...σκεπάζει τά μάτια της ψυχής''...[από το] ''να εννοεί τα θεία...όταν ξεσκεπαστούν τα μάτια της'' [ψυχής] ''με τη μετάνοια, η ψυχή τα βλέπει καθαρά, τ' ακούει με γνώση και τα νοεί με σύνεση...και γεννά στην καρδιά της υψηλά νοήματα περί αυτών...'''αποκτά σαφή γνώση'''• και με λόγο σοφίας Θεού διηγείται σε όλους τα θαυμάσια αγαθά του Θεού...και μη ερεύναπαρακινεί όλους να γίνουν μέτοχοι τους"''<ref>Όσιος Νικήτας Στηθάτος, ''Δεύτερη εκατοντάδα φυσικών κεφαλαίων περί καθάρσεως του νου'' 87 (πζ΄). Πρωτότυπο στην '''''PG''''' 108,944AB. Μετάφραση στη ''Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών'' (μτφρ. Αντώνιος Γ. Γαλίτης), τόμ. 4ος, εκδ. Γ', εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1997, είναι διπλά πονηρόςσελ. 104.</ref>.
Κάποιοι, όταν ακούνε αυτή τη φράση με την οποία φυσικά δεν συμφωνούν, σκέφτοναι πονηρά: "Λες να υπάρχει πράγματι αυτή η φράση Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι Πατέρες όχι μόνο προτρέπουν στην Ορθόδοξη γραμματείαέρευνα, αλλά επιπλέον υποδεικνύουν και να διαψευσθώ αν την αρνηθώ;" Προτιμούν λοιπόν, αντί να την αρνηθούντον τρόπο, δεν θα πρέπει να συγχέουμε κάποιες πατερικές ρήσεις με την αλλοιώσουν και να αντιστρέψουν το νόημά έννοια τηςανεξέταστης αποδοχής αρχών. Λένε λοιπόν σε όσους τους κατηγορούν για το: "Πίστευε, και μη Ερεύνα":
== Αποδέχεται η Ορθόδοξη Εκκλησία την έρευνα Όλα τα παραπάνω όμως, δεν αποτελούν απαγορεύσεις της πίστης; ==έρευνας:
Ας δούμε μερικά παραδείγματα που καλούν σε :''"Όταν η πατερική θεολογία επιμένει και επισημαίνει την αποφατική οδό, λέγοντας ότι ο Θεός είναι ακατάληπτος, δεν αποσκοπεί να προβάλει έναν αγνωστικισμό ή σκοταδισμό ή την ανάγκη μιας αφελούς πίστης χωρίς έρευνα, από κατά τη διασκεδαστική ρήση: πίστευε και μη ερεύνα. Απλούστατα, θέλει να μας πει ότι με την απλή παρατήρηση, με την Ορθόδοξη υμνογραφία:επιστήμη και με τη φιλοσοφία δεν μπορείτε να γνωρίσετε το Θεό"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Ιστορία της Βυζαντινής Φιλοσοφίας'', Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 288.</ref>.
Η Ανάσταση του ΧριστούΟι ρήσεις αυτές μας συμβουλεύουν, μόνο για εκείνο το κομμάτι της [[Θεολογία|Θεολογίας]] που είναι το κεντρικό Χριστιανικό δόγμα. Αν λοιπόν η Εκκλησία μας επιτρέπειακατάληπτο, και μάλιστα μας ''"ν' αποφύγουμε τους μεταφυσικούς μετεωρισμούς του νου για την αναγωγή στο Θεό"''<ref>Ματσούκας, 'προτρέπει'Ιστορία της Βυζαντινής Φιλοσοφίας'' , ό.π., σελ. 290.</ref>, εξαιτίας της οντολογικής αδυναμίας του ανθρώπου να ερευνήσουμε την ίδια την Ανάσταση προσεγγίσει το ''Άκτιστο'' στην ουσία του Χριστού. Ο άνθρωπος που το επιθυμεί, πόσο μάλλον όλα μπορεί να ξεπεράσει τα άλλα! Δείτε τι λέει ένα τροπάριο όρια της γνώσης που προσφέρουν τα φυσικά μέσα, με τη [[Θέωση]], δηλ. με τη ''θεία ένωση'' που μπορεί να επιτύχει μέσω της Κυριακής αρετής και της ''μίμησης του ΘωμάΘεού'' η οποία τελεσιουργείται, ακριβώς, με την θεία χάρη<ref>Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ''Αγιορείτικος τόμος υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων'', 75-76 στο:''Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών'' (μτφρ. Αντώνιος Γ. Γαλίτης), τόμ. 4ος, εκδ. Γ΄, εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 354.</ref>.
Χαίρεις ερευνώμενος! ==Η αδυναμία του στοχασμού μπροστά στο Άκτιστο==ΔιόΜε τη διδασκαλία του αγ. [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός|Ιωάννη του Δαμασκηνού]] γίνεται φανερό πως όταν η πατερική θεολογία επιμένει και επισημαίνει ότι ο Θεός είναι ακατάληπτος, Φιλάνθρωπε, Προς τούτο προτρέπεις έχει ως μοναδικό σκοπό να προστατέψει τον Θωμάνάνθρωπο από ένα βέβαιο αδιέξοδο αλλά και την αίρεση. Ο σημαντικός δογματολόγος, αποδεικνύοντας ότι η χρήση του ορθού λόγου σε θέματα Ακτίστου δεν συναντά κάποιου είδους ιερή απαγόρευση (ταμπού), αλλά είναι μονάχα θέμα οντολογικής αδυναμίας, χρησιμοποιεί τις παρακάτω εικόνες:
Όχι μόνο :''"Πηγήν ζωής νόησον τον Πατέρα, ως ποταμόν γεννώντα τον Υιόν, θάλασσαν το πνεύμα το άγιον• και γαρ η πηγή και ο Χριστός δεν είπε στον ("άπιστο") Θωμά "πίστευε ποταμός και η θάλασσα μία φύσις εστί. Ρίζαν νόησον τον πατέρα, κλάδον τον Υιόν, καρπόν το Πνεύμα το άγιον'' [...] ''Ήλιος ο Πατήρ, ακτίνα έχων τον Υιόν, θερμόν το Πνεύμα το άγιον. μη ερεύνατόκον ακούων εκ πατρός, σωματικόν τόκον νοήσης• μηδ' ότι Λόγον ακούων, λόγον σωματικόν υπολάβης• μηδέ Πνεύμα Θεού ακούων, άνεμον και αναπνοήν νοήσης"''<ref>'''''PG''''' 94, αλλά τον προέτρεψε να ελέγξει με τα ίδια του τα χέρια τις τρύπες από τα καρφιά Του! 780Β.</ref>.
Αυτά τα απλάΟι εικόνες αυτές, περισσότερο απ' ότιδήποτε άλλο κάνουν κατανοητό το οντολογικό πρόβλημα. Όλες οι παραπάνω προσπάθειες αναφέρονται σε ήλιο και ακτίνες, ποταμό και ρυάκια, αποτελούν απόδειξηδένδρο και κλαδιά, πως όμως τίποτε απ’ όλ’ αυτά δεν είναι η Ορθοδοξία ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ Αγία Τριάδα, τίποτε απ’ όλ’ αυτά δεν μπορεί να ερευνήσουμετην περιγράψει.Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα απαγόρευσης, αλλά μόνο ζήτημα οντολογικό, ότι ο άνθρωπος με τα μέσα της φυσικής επιστήμης δεν μπορεί να συλλάβει πράγματα διαφορετικής φύσεως και ουσίας.. Είναι Όσο κι αν προσπαθήσει, δεν θα μπορέσει να καταφέρει τίποτε περισσότερο από το να ανακυκλώνει γνωστές εικόνες του περιβάλλοντος του, χωρίς ποτέ, καμία από αυτές να είναι η [[Αγία Τριάδα]], διότι ''"'''πολύ ενδιαφέρουσα επυπέρ πάσαν εικόνα και τύπον η αγία Τριάς'''"''<ref>'''''PG''' αυτού η υμνολογία της Κυριακής του Θωμά από το Πεντηκοστάριο'' 94,780Β.</ref>. Η υμνολογία της ημέρας είναι εκπληκτική!
Προσέξτε ότι οι Πατέρες λένε ότι Κατά συνέπεια ''"σε καμιά περίπτωση ο λόγος-διατύπωση δεν περιλαμβάνει, δεν περικλείει, δεν ορίζει την πραγματικότητα. Πολύ περισσότερο, διότι η βιούμενη αλήθεια-πραγματικότητα είναι άκτιστη και ο Θωμάς απουσίασε λόγος-διατύπωση είναι επινόηση του κτιστού ανθρώπου. Αναλογία μεταξύ ακτίστου και κτιστού δεν υπάρχει. Επομένως μορφή, σχήμα, εικόνα ή λόγος, που όντως να αναλογούν στην αλήθεια και να την αποδίδουν, έστω μερικά, δεν μπορεί να βρεθούν"οικονομικώς" στην πρώτη εμφάνιση του Κυρίου (δηλαδή κατ' οικονομίαν!) έτσι ώστε να αποδειχθεί η Ανάσταση '<ref>Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Θεολογία και με έρευναΓλώσσα'', Ακρίτας, έκδ. 3η βελτιωμένη, Αθήνα 2002, σελ. 41-42.</ref>.
1ο Των Μαθητών δισταζόντωνΈτσι, όταν ο εξέχων αυτός Πατέρας της Εκκλησίας χρησιμοποιεί ως επίλογο τη ογδόη ημέραφράση ''"πίστει μόνη απεριέργω δόξαζε"''<ref>'''''PG''''' 94, επέστη ο Σωτήρ780C.</ref>, δεν απαγορεύει τίποτα αλλά υπενθυμίζει στον άνθρωπο ότι οι προσπάθειές του να περιγράψει το ''Άκτιστο'', ού ήσαν συνηγμένοιαποτελούν αδιέξοδες διανοητικές ασκήσεις, και στις οποίες αν επιμείνει μπορεί να κατασταλάξει σε αποτυχημένα συμπεράσματα προσεγγίζοντας την ειρήνην δους τω Θωμά εβόησε: Δεύρο Απόστολε, ψηλάφησον παλάμας, αις τους ήλους έπηξαν. Ω καλή απιστία τού Θωμά! των πιστών τας καρδίας εις επίγνωσιν ήξε, και μετά φόβου εβόησεν: Ο Κύριός μου και ο Θεός μου, δόξα σοιαίρεση.
2ο Των θυρών κεκλεισμένων, επέστης Χριστέ προς τους Μαθητάς, Τότε ο Θωμάς, οικονομικώς ουχ ευρέθη μετΌποιος επιθυμεί να ερευνήσει το ''Άκτιστο'' αυτώνσε πτυχές πέρα από αυτές που επιτρέπει η φυσική επιστήμη, έλεγε γάρ, ου μη πιστεύσω, εάν μη ίδω καγώ τον Δεσπότην, ίδω την πλευράν, όθεν εξήλθε μπορεί να ακολουθήσει το αίμαδρόμο που υπέδειξε ο [[Χριστός]] και οι Πατέρες, το ύδωρ, το βάπτισμα, ίδω ''"μείνητε εν τω λόγω τω εμώ...και γνώσεσθε την πληγήναλήθειαν"''<ref>''Ιω. 8, εξ ης ιάθη το μέγα τραύμα ο άνθρωπος32''.</ref>, ίδωκαι έτσι, πώς ουκ ηνμε μια αληθινή εν Χριστώ μαθητεία, ως πνεύμααποτέλεσμα θείου έρωτα που οδηγεί σε Εκκλησιαστική και [[Ιερά Μυστήρια|Μυστηριακή]] ζωή, αλλά σάρξ και οστέα. Ο τον θάνατον πατήσαςαπομάκρυνση του νου, του σώματος και Θωμάν πληροφορήσαςτης ψυχής από το υλιστικό φρόνημα, Κύριε, δόξα σοινα ανοίξει ο δρόμος της γνώσης (η οποία φυσικά μοναδικό σκοπό έχει τη Σωτηρία των ανθρώπων και δεν είναι κάποια εγωκεντρική κατάκτηση).
Τα παραπάνω είναι επαρκή, για να δείξουν ότι η Χριστιανική ==Απόστολος Θωμάς==Συχνά ο [[Απόστολος Θωμάς|Απόστολος και άγιος Θωμάς]] συνδέεται με ερμηνείες που αφορούν την έρευνα στην Εκκλησιαστική πίστη είναι πίστη ΕΡΕΥΝΑΣ και τεκμηρίωσης και όχι ευπιστίας.σχετίζονται με την εξής περικοπή του [[Ευαγγελιστής Ιωάννης|Ευαγγελιστή Ιωάννη]]:
== Σχετικά με την ερμηνεία της περικοπής, αξίζει να επισημανθούν τα εξής:#Εκείνος ο οποίος όχι μόνο επιτρέπει αλλά και προτρέπει στις πράξεις έρευνας, λέγοντας ''"φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε"'' και ''"φέρε την χείρα σου"'', είναι ο ίδιος ο [[Χριστός]]. Κατ' αυτή την έννοια δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτό ότι ο ''Ιησούς'' επιτρέπει και προτρέπει σε πράξεις ανεπίτρεπτες ή έστω ασύμβατες με τη διδασκαλία Του. Επιπλέον, θα ήταν περισσότερο αναμενόμενο να ενημερώσει τον [[Απόστολος Θωμάς|Θωμά]] για το σφάλμα της απαίτησής του και όχι να του στερήσει τη μακαριότητα εξαιτίας μιας πράξης στην οποία ο ίδιος τον προέτρεψε. Επίσης θα μπορούσε να παρερμηνευθεί μια τέτοια κατανόηση και να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι ο ''Ιησούς'' στερεί τη μακαριότητα από όλους τους αυτόπτες μάρτυρες της επίγειας ζωής Του, οι οποίοι ως ''ιδόντες'' πίστεψαν<ref>''A΄ Ιω. 1,1-3''.</ref>.#Η προέλευση ομολογία του ''Θωμά'' ''"είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου"'', σύμφωνα με τη διδασκαλία της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]], αποδεικνύει τη Φώτιση του Αποστόλου, διότι ''"κανείς δεν μπορεί να πει ‘’ο Ιησούς είναι ο Κύριος’’, παρά μόνο με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος"''<ref>''Α΄ Κορ. 12,3''.</ref>.#Σύμφωνα με τον [[Θεοφύλακτος Βουλγαρίας|Θεοφύλακτο Βουλγαρίας]], ο Χριστός είπε το ''"πίστευε μακάριοι οι μη ιδόντες"'' όχι για να αποστερήσει τον ''Θωμά'' από τον μακαρισμό, αλλά για να παρηγορήσει και να ενισχύσει εκείνους που δεν θα είναι αυτόπτες<ref>Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ''Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον'', '''''PG''''' 124,301Β: ''"Ουκ αποστερών δε τον Θωμάν του μακαρισμού, είπε τούτο, αλλά παραμυθούμενος τους μη ερεύναιδόντας" ==''.</ref>. #Σύμφωνα με τον άγ. [[Γρηγόριος ο Παλαμάς|Γρηγόριο Παλαμά]], ο Ιησούς με τη φράση ''"μακάριοι οι μη ιδόντες"'', θέλησε να δείξει πως σε τίποτε δεν θα υστερούν οι μελλοντικές γενιές, από εκείνη τη γενιά των αυτοπτών μαρτύρων<ref>Γρηγόριος Παλαμάς, ''Δεικνύσα το του Σαββάτου και το της Κυριακής μυστήριον'', '''''PG''''' 151,233D: ''"Μακάριοι οι μη ιδόντες, και πιστεύσαντες, δεικνύς μηδέν έχειν πλέον εις δόξαν τους αυτόπτας γεγενημένους των δι' αυτών εις την προς την πίστιν εναγομένων"''.</ref>.#Η Εκκλησία έχει αναγνωρίσει την αγιότητα του [[Απόστολος Θωμάς|Αποστόλου Θωμά]] ο οποίος συγκαταριθμήθηκε στη χορεία των Αγίων της όπως και οι άλλοι Απόστολοι, χωρίς να υστερεί σε τίποτε από εκείνους.
Η ιδεολογία αυτή, της ==Υποσημειώσεις==<div style="πίστης χωρίς έρευναfont-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;", με άλλα λόγια, ανάγεται στην αρχαιότητα. Ανιχνεύονται οι καταβολές της, από τη φιλοσοφία του Πλάτωνα. Ίσως είναι και αρχαιότερη, και πιθανώς ο Πλάτωνας την επανέλαβε.><references /></div>
Ο Πλάτωνας μέσα στο θεολογικό του πνεύμα ουδέποτε χρησιμοποίησε αλληγορική ερμηνεία των μύθων ή την κριτική τους, αλλά ανάφερε πάντοτε με σεβασμό τους "θεούς" (Φίληβ. 12, c) «το δ΄ εμόν δέος αεί προς τα των θεών ονόματα ουκ έστι κατ΄ άνθρωπον αλλά πέρα του μεγίστου φόβου». Αυτά ήταν επιδράσεις της ευσεβούς του καταγωγής την οποία παρέλαβε κατά τα παιδικά του χρόνια. Η καρδιά του είχε νικήσει και σ’ αυτόν τις αμφιβολίες του πνεύματος, και στον Τίμαιο (40, d) αναγνωρίζει την παραδιδόμενη Ομηρική και Ησιόδεια γένεση και την σειρά τους:
«καίπερ άνευ τε εικότων και αναγκαίων αποδείξεων»
Αυτή η φράση, είναι: "πίστευε και μη ερεύνα", με άλλα λόγια. Δεν χρειάζονται αποδείξεις δηλαδή για να δεχθεί την πίστη αυτή.
Φυσικά το "πίστευε και μη ερεύνα" υπήρχε σε κάθε περίοδο και σε κάθε περιοχή της ανθρώπινης ιστορίας, (με γνωστότερο τον Παπικό μεσαίωνα), ως πρακτική αυτών που δεν είχαν επιχειρήματα, για να στηρίξουν τις απόψεις τους.
== Το Χριστιανικό: "Πίστευε και μη ερεύνα" ==
Παρ' όλα αυτά που ήδη είπαμε, εν τέλει, το: "πίστευε και μη ερεύνα", είναι πραγματικά Χριστιανική ρήση!
Γράφει ο Αθανάσιος Θεολόγος:
"...'''ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΕ ΕΙΣ ΠΑΤΕΡΑ, ΜΗ ΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ ΔΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ
ΠΡΟΣΚΥΝΕΙ ΤΟΝ ΥΙΟΝ, ΜΗ ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΟΝΩΝ ΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
ΑΝΥΜΝΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ, ΜΗ ΕΚΖΗΤΩΝ ΤΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ'''..." (Αθανάσιος Θεολόγος, Quaestiones ad Antiochum Vol 28 page 600 line 27 - 31.)
Το "πίστευε και μη ερεύνα" λοιπόν, δεν είναι έτσι σκέτο στη Χριστιανική του μορφή. Έχει συγκεκριμένη εφαρμογή. Το Χριστιανικό "πίστευε και μη ερεύνα", ισχύει '''μόνο για τα θέματα της ουσίας'''. Δηλαδή ισχύει μόνο για το: '''πως''' της Αγίας Τριάδος. Για τίποτα άλλο!
Και ο λόγος είναι ότι αυτά τα ζητήματα είναι καταστάσεις εκτός χρόνου, έξω από την εμπειρία μας, και είναι ασύλληπτα. Και γίνονται κατανοητά, μόνο για όσους '''τα βιώσουν''' όταν ενώνονται με τον Θεό και καθίστανται άχρονοι, συνεπώς '''θεολόγοι'''. Οι άλλοι δεν είναι δυνατόν να τα κατανοήσουν, όπως ο εκ γενετής τυφλός δεν κατανοεί τα χρώματα, όσο κι αν του τα εξηγήσεις. Αν ο τυφλός σου ζητάει επίμονα: "Πες μου '''πως''' είναι το κόκκινο χρώμα", θα του εξηγήσεις μεν '''τι''' είναι, αλλά πάλι δεν θα το εννοήσει εμπειρικά. Και στο τέλος θα του πεις: "μη το ψάχνεις". Έτσι και για την Αγία Τριάδα. Μπορούμε να κατανοήσουμε με την έρευνα το "Τι" είναι, και "Ποιος" είναι ο Θεός. Αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε το "Πως".
Μόνο λοιπόν ΣΤΟ '''πως''' ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ έχει εφαρμογή η "μη έρευνα". Το "τι" και το "ποιος", ακόμα και στην Αγία Τριάδα είναι ερευνήσιμο, και μάλιστα καλούμαστε να το ερευνάμε.
== Συμπέρασμα ==
Οι Χριστιανοί είναι '''ερευνητές'''. Πιστεύουν με βάση αποδείξεις. Ο Θεός χαίρει ερευνώμενος. Και μας προτρέπει, να ερευνήσουμε όχι μόνο τα της πίστεως, αλλά και Αυτόν τον Ίδιο! Αλλά επειδή είμαστε κτιστά όντα, η δυνατότητα κατανόησής μας, φτάνει μόνο στο τι, και στο '''ποιός'''. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να εννοήσουμε το '''πως''', δηλαδή την Άκτιστη Θεία Ουσία. Επειδή είναι άχρονη και άπειρη. Όπως ένας εκ γενετής τυφλός δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι τα χρώματα. Αυτά είναι πράγματα που τα κατανοείς μόνο εξ' εμπειρίας.
Όσοι λοιπόν νομίζουν ότι οι Χριστιανοί είναι ευκολόπιστοι και δεν ερευνούν την πίστη τους, κάνουν λάθος. Και όσοι νομίζουν ότι το "πίστευε και μη ερεύνα" έχει γενική εφαρμογή, πάλι κάνουν λάθος. Και όσοι νομίζουν ότι μπορούν με την έρευνα να "εξετάσουν" την ουσία του Θεού, πάλι λανθάνουν.
καμία σύνοψη επεξεργασίας
==Η φράση αυτήπηγή της Εκκλησιαστικής Πίστης==Όπως σημειώνει ο καθ. ''Νίκος Ματσούκας'', πράγματι είναι ένα μυστήριο''"ατυχώς'' [.. Και ο λόγος είναι ο εξής: Αυτοί που τη λένε.] ''επιστήμονες ή περί τα πράγματα της πίστης ασχολούμενοι, αν είναι Χριστιανοίεξαιτίας ελαττωματικής και ατροφικής γνώσης των χριστιανικών αληθειών, είναι άνθρωποι είτε αγράμματοι, είτε άσχετοι με τη Χριστιανική νομίζουν ότι πίστησημαίνει μια αδύναμη αφέλεια ή ότι η Αγία Γραφή διδάσκει το πίστευε και μη ερεύνα"''<ref>Ματσούκας Α. Αν πάλι τη λέει μη ΧριστιανόςΝίκος, ''Δογματική και Συμβολική θεολογία'', την αποδίδει στους Χριστιανούς ως μομφή σκοταδισμούτόμ. Ισχυρίζονται δηλαδήΓ΄, ότι οι Χριστιανοί πιστεύουν τυφλά σε όσα τους λένεΠουρναράς, χωρίς έρευναΘεσσαλονίκη 1997, και ότι αυτός είναι ο τρόπος διδασκαλίας τουςσελ. 154.</ref>. Όμως οι αιτιάσεις τους δεν ακολουθούνται απο ισχυρές πηγές, όπως από πού προκύπτει αυτή η φράση, και αν πράγματι ποτέ οι Χριστιανοί πίστευαν σε κάτι τέτοιο!
Ακόμη δηλαδή και ο άνθρωπος που δεν έζησε από κοντά το γεγονός ''Χριστός'1', καλείται να εμπιστευθεί και να ελπίσει σε πράγματα που έχουν υπόσταση και μπορούν να ελεγχθούν. Θα μπορούσε π.χ. ο άνθρωπος να ελέγξει την αξιοπιστία των κομιστών του ευαγγελικού μηνύματος<ref>Τρεμπέλας, ό.π., σελ. 141.</ref> ή να βιώσει το περιεχόμενο της πίστης κοντά στους αγωνιζόμενους -και γι' αυτό χαρισματικούς- μιμητές της ζωής του ''Χριστού''. Θα μπορούσε να εμπιστευτεί την [[Ιερά Παράδοση|Παράδοση]], διακρίνοντας την αποφασιστικότητα της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] ''"να παραμείνει πιστή στο παρελθόν της, στην αίσθηση μιας ζωντανής συνέχειας με την αρχαία Εκκλησία"''<ref>Ware Κάλλιστος, ''Η Ορθόδοξη Εκκλησία'', 4η έκδ. Αντιπαράθεση Αγιογραφικού εδαφίου, Ακρίτας, Αθήνα 2007, σελ. 310.</ref>, να μετάσχει στο Εκκλησιαστικό σώμα και να βιώσει μέσα στη θεία λατρεία όλο το περιεχόμενο της πίστεως, συνειδητοποιώντας τη σύνδεση της Ορθόδοξης λατρείας με το ίδιο το ιστορικό γεγονός ''Χριστός'', όπου τα πάντα συμβαίνουν ''"Σήμερον"''<ref>Βλ. ορθόδοξη υμνογραφία:''Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ''... / ''Σήμερον ο Δεσπότης της Κτίσεως, καί Κύριος τής δόξης, τώ Σταυρώ προσπήγνυται, καί τήν πλευράν κεντάται, χολής καί όξους γεύεται...στέφανον εξ ακανθών περιβάλλεται...χλαίναν ενδύεται χλεύης, καί ραπίζεται...τον νώτον φραγγελούται...εμπτυσμούς και μάστιγας δέχεται ονειδισμούς καί κολαφισμούς καί πάντα υπομένει'' / ''Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω, ότι ανέστη... / Σήμερον επ' όρος Θαβώρ, μεταμορφωθείς''...</ref>. Θα μπορούσε να εξετάσει τα μνημεία της εκκλησιαστικής τέχνης, τα λειτουργικά, συμβολικά, υμνογραφικά, θεολογικά ή κανονικά κείμενα της Εκκλησίας ή τους βίους των αγίων της, τα οποία παραδίδουν μία ενιαία εμπειρία και μαρτυρία επί 2.000 χρόνια, από αμέτρητο πλήθος πιστών και αγίων.
Επίσης, ο άγ. [[Γρηγόριος ο Παλαμάς]], μας πληροφορεί πως ο Θεός δεν στερεί από τον άνθρωπο τη ''"γνώση των μυστηρίων"'' ή την ''"κατανόηση των κρυπτών"'' τα οποία μπορεί να πετύχει όταν ενωθεί με το Θεό (όχι βέβαια με ένωση ''κατά την ουσία'' αλλά ''κατά την ενέργεια'')<ref>Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ''150 φυσικά, θεολογικά, ηθικά και πρακτικά κεφάλαια'' 75-76 στο: ''Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών'' (μτφρ. Αντώνιος Γ. Γαλίτης), τόμ. 4ος, εκδ. Γ΄, εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 321-322.</ref>.
Το ίδιο και ο Όσιος ''Θεόδωρος Εδέσσης'2' (7ος αι. Πονηριά ), στο έργο του με τίτλο ''Θεωρητικό'' διδάσκει ότι: :''"Η γνώση είναι κατά φύση και υπέρ φύση'' [...] ''Κατά φύση λέμε τη γνώση που αποκτά η ψυχή περί της κτίσεως από την έρευνα και την αναζήτηση, μεταχειριζόμενη τα σημεία στίξηςφυσικά μέσα και τις δυνάμεις''[...] ''Υπερφυσική όμως είναι η γνώση που έρχεται στο νου πέρα από τη φυσική του μέθοδο και δύναμη'' [...] '''''Αυτή η γνώση δίνεται μόνο από το Θεό, όταν βρει το νου να είναι πολύ καθαρμένος από κάθε υλική προσκόλληση και να κατέχεται από θείο έρωτα'''"''<ref>''Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών'' (μτφρ. Αντώνιος Γ. Γαλίτης), τόμ. 2ος, εκδ. Δ΄, εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 35.</ref>.
Τέτοιες φράσεις είναι, για παράδειγμα, του [[Θεόδοτος Αγκύρας|Θεοδότου Αγκύρας]] (''"-Βάζετε λάθος πίστευε τω θαύματι και μή ερεύνα λογισμοίς το κόμμα στη φράσηγενόμενον"''<ref>Θεοδότου επισκόπου Αγκύρας, Ομιλία ''εις την γένναν του Σωτήρος'', '''''PG''''' 77, 1368D. Το κόμμα πάει στο </ref>), του [[Αθανάσιος Αλεξανδρείας|Μ. Αθανασίου]] (''"πίστευε εις πατέρα, μηερευνήσεις δε το πράγμα"''<ref>M. Αθανασίου, και όχι στο "πίστευε''Προς Αντίοχον άρχοντα'', '''''PG''''' 28,600.</ref>), του [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος |Ιωάννη του Χρυσοστόμου]] (''"Πιστεύω εις ένα Θεόν Πατέρα παντοκράτορα. Η φράση είναι: "Πίστευε και μηΠιστεύω, ερεύναουκ ερευνώ...ου διώκω το ακατάληπτον...ου μετρώ το αμέτρητον"''<ref>Ι. Δηλαδή: "Είτε πιστεύειςΧρυσοστόμου, ''Εις την παραβολήν περί συκής'', είτε όχι'''''PG''''' 59, να ερευνάς584.</ref>), του [[Εφραίμ Σύρος|Εφραίμ του Σύρου]] (''"πίστευε, μη ερευνών...ο Θεός ο Πατήρ έπεμψε τον μονογενή Υιόν. Έτσι και τη φράση κρατάνε, και αντιστρέφουν το νόημά ..εσαρκώθη εν μήτρα τηςαγίας Παρθένου"''<ref>Εφραίμ Σύρου, νιώθοντας ασφαλείς! Αν όμως κάποιος ''Περί τους ρωτήσει: "Πού το βρήκατε αυτό γραμμένο με το κόμμα έτσι;"καταζητούντας του Υιού την φύσιν'', φυσικά δεν ξέρουν να του απαντήσουν205.</ref>) κ. Γιατί είναι και αυτή μια αυθαίρετη θέσηά.
Ο [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός|Ιωάννης Δαμασκηνός]] θυμίζει επιπλέον στον άνθρωπο το δύσκολο έως αδύνατο εγχείρημα που επιδιώκει: θέλει να πάει απευθείας στο πιο δυσκολοδιάβατο ερώτημα, ''"πώς η Τριάς υπάρχει Τριάς;"'' τη στιγμή που δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως ούτε καν τα του εαυτού του, π.χ. ''"πώς υπάρχει σου η ψυχή; πού κινείται σου ο νους;"''<ref>'''''PG''''' 94,780Β.</ref>.
:''"Και απεκρίθη Θωμάς και είπεν αυτώ• ο Κύριός μου και ο Θεός μου. Λέγει αυτώ ο Ιησούς• ότι εώρακας με και πεπίστευκας• μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες"''<ref>''Ιω. 20,29''.</ref>.
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστική Ιστορία]]
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Π]]
