Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Πληροφορίες περί του βίου του
''"Ο δε Λουκάς, καταγόμενος μεν από την Αντιόχειαν, ιατρός δε το επάγγελμα, συνεργασθείς επί μακρόν με τον Παύλον και συναναστραφείς τους άλλους Αποστόλους όχι παρέργως, μας άφησεν υποδείγματα της θεραραπευτικής των ψυχών, την οποίαν απέκτησεν από τούτους, εις δύο Θεόπνευστα βιβλία, ήτοι το Ευαγγέλιον το οποίον βεβαιώνει ότι συνέταξε συμφώνως προς όσα παρέδωσαν εις αυτόν οι εξ αρχής γενόμενοι αυτόπται και υπηρέται του λόγου, τους οποίους, όπως λέγει, παρηκολούθησεν όλους από την αρχήν, και τας Πράξεις των Αποστόλων, τας οποίας συνέταξε παραλαβών όχι δι' ακοής αλλά δι' αυτοψίας"''<ref>Ευσεβίου, ''Εκκλ. Ιστορία'' Γ΄ 4,6-7. Μετάφραση του ''Παν. Χρήστου'' από το: Ευσέβιος επίσκοπος Καισάρειας, άπαντα 1 (σειρά Ε.Π.Ε.), ''Εκκλησιαστική Ιστορία'' (βιβλία Α΄-Γ΄), ό.π., σελ. 251.</ref>.
Ότι ο ''Λουκάς'' ήταν γιατρός μαρτυρείται ήδη στις επιστολές του [[Απόστολος Παύλος|Παύλου]]<ref>βλ. ''Κολ''. ''4,14'': ''"ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός"''.</ref>. Πράγματι, στο τρίτο [[Ευαγγέλιο]] και στις [[Πράξεις των Αποστόλων]] υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για την ενημέρωση του ''Λουκά'' σε Ιατρικά ιατρικά θέματα<ref>Όπως π.χ. ''4, 38'': ''"πυρετώ μεγάλω"''· ''5,12'': ''"ανήρ πλήρης λέπρας"''· ''8,43'': η αιμορροούσα γυναίκα· ''10,33'': η περίθαλψη του τραυματία από τον καλό Σαμαρείτη· ''Πράξ. 3, 7-8'': η περιγραφή της θεραπείας του χωλού· ''9,18'': η θεραπεία του τυφλού· ''28,8'': η αρρώστια του πατέρα του Ποπλίου στην ''Μάλτα'' κ.α. Στο ''Λουκ. 8,43'': υπερασπίζεται την υπόληψη των γιατρών διότι απαλείφει τη σημείωση του ''Μάρκου 5,26'': ''"και πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών και δαπανήσασα τα παρ' αυτής πάντα και μηδέν ωφεληθείσα αλλά μάλλον εις το χείρον ελθούσα"''.</ref>. Επί πλέον στο ευαγγέλιο του, ο [[Χριστός|Ιησούς]] επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ασθενείς και πάσχοντες. Ωστόσο σύγχρονοι ερευνητές, σε αντίθεση με τους παλαιότερους, πιστεύουν, ότι οι ιατρικές γνώσεις του ''Λουκά'' δεν υπερβαίνουν την συνηθισμένη ενημέρωση ενός μέσου μορφωμένου ανθρώπου. Παρόμοια ιατρική ορολογία συναντάμε και στον ''Ιώσηπο'' ή τον ''Πλούταρχο''. Επίσης, στα ελληνιστικά χρόνια δεν είχε διαμορφωθεί κάποια ειδική ιατρική ορολογία, γνωστή μόνον στους γιατρούς. Ακριβώς όμως για τον τελευταίο αυτό τον λόγο δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε την ορθότητα της αρχαίας εκκλησιαστικής παραδόσεως<ref>Παναγόπουλος, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 105.</ref>.
