'''Μεγάλη εβδομάδα''' ή ''Αγία εβδομάδα'' ή ''εβδομάδα των Αγίων Παθών'' (από τα Πάθη του Σωτήρα [[Ιησούς Χριστός|Χριστού]] που εορτάζονται κατά τις ημέρες αυτές), από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες<ref>"Μεγάλη εβδομάς", ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'' (Θ.Η.Ε.), τόμ. 08, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1966, στ. 867.</ref> ονομάστηκε η εβδομάδα πριν το [[Πάσχα]] επειδή, σύμφωνα με τον [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος|Ιωάννη τον Χρυσόστομο]] ''"μεγάλα τινά , απόρρητα και απόρρητα τυγχάνει σωτήρια γεγονότα συνέβησαν κατά τη διάρκειά της, δηλαδή τα υπάρξαντα ημίν εν αυτή αγαθά...Διά τούτο τοίνυν μεγάλην την εβδομάδα καλούμεν[[Άγια Πάθη]], επειδή τοσούτον πλήθος δωρεών ημίν εν αυτή κεχάρισται ο Δεσπότης"''η [[Σταυρός|Σταύρωση]] και η εκ νεκρών [[Ανάσταση]] του Σωτήρος ημών [[Χριστός|Ιησού Χριστού]]<ref>Ιωάννη ΧρυσοστόμουΓεωργιάδης Βαρθολομαίος (Αρχιεπισκ. Κορινθίας), ''Ομιλία λ' εις την ΓένεσινΕπιτομή Λειτουργικής'', PG 53εκδ. 4η, εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, 1995 (c1909),273-274σελ. 76.</ref>.:

Η :''Μεγάλη εβδομάδα'' που ξεκινά από την ''"Κυριακή των Βαΐων"'' μεγάλα τινά και τελειώνει το ''"Μεγάλο Σάββατοαπόρρητα τυγχάνει τα υπάρξαντα ημίν εν αυτή αγαθά...Διά τούτο τοίνυν μεγάλην την εβδομάδα καλούμεν, επειδή τοσούτον πλήθος δωρεών ημίν εν αυτή κεχάρισται ο Δεσπότης"'' είναι μετά το τέλος της [[Μεγάλη τεσσαρακοστή|Μεγάλης τεσσαρακοστής]]<ref>Ιωάννη Χρυσοστόμου, δηλ. της νηστείας των σαράντα ημερών που προηγείται του [[Πάσχα]]. Στην Ορθόδοξη [[Λειτουργική]] οι μέρες της ''Μεγάλης ΕβδομάδαςΟμιλία λ' εις την Γένεσιν'' αφιερώθηκαν είτε σε γεγονότα που είχαν συμβεί πριν, κατά και μετά το πάθοςPG 53, είτε στη διδασκαλία του Χριστού που αναπτύσσεται τότε273-274.</ref>.

Μετά το τέλος της [[Μεγάλη τεσσαρακοστή|Μεγάλης τεσσαρακοστής]]<ref>Αν και στην αρχαία Εκκλησία, σύμφωνα με τον [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος|Ιωάννη τον Χρυσόστομο]], η περίοδος της [[Τεσσαρακοστή|Τεσσαρακοστής]] περιελάμβανε και την [[Μεγάλη εβδομάδα]]: ''"Ιδού προς το τέλος εφθάσαμεν λοιπόν της Αγίας Τεσσαρακοστής, και της νηστείας διανήσαμε τον πλουν...επειδή εις την μεγάλην ταύτην εβδομάδα εφθάσαμεν τη του Θεού χάριτι"'' (Ομιλία λ΄ στη Γένεση, ''PG'' 53,273).</ref> (δηλ. της νηστείας των σαράντα ημερών που προηγείται του [[Πάσχα]]), ακολουθεί η ''Μεγάλη εβδομάδα'' που ξεκινά από την ''"Κυριακή των Βαΐων"'' και τελειώνει το ''"Μεγάλο Σάββατο"''. Στην Ορθόδοξη [[Λειτουργική]] οι μέρες της ''Μεγάλης Εβδομάδας'' αφιερώθηκαν είτε σε γεγονότα που είχαν συμβεί πριν, κατά και μετά το πάθος, είτε στη διδασκαλία του Χριστού που αναπτύσσεται τότε. ===Κυριακή των Βαΐων===

===Μεγάλη Δευτέρα===Η Την ημέρα αυτή εορτάζουμε τη μνήμη του [[Ιωσήφ ο Πάγκαλος|Πάγκαλου Ιωσήφ]]<ref>Τα σχετικά με αυτόν διηγείται η [[Παλαιά Διαθήκη]] στα: ''Γεν. 30,22'' κ.ε., ''Έξοδ. 13,19'', ''Ιησ. Ναυή 24,32''.</ref> και το γεγονός της ''"ξηρανθείσης συκής"'' από τον Κύριο<ref>''Ματθ. 21,19''Μ. </ref> η οποία αποτελεί το σύμβολο κάθε ανθρώπου που δεν έχει καρπούς αρετής, και του λαού που δεν φάνηκε άξιος της κλήσης του και σκοπό έχει την αφύπνιση των συνειδήσεων<ref>"Μεγάλη Δευτέρα", ''ΘΗΕ'', τόμ. 8 (1966), στ. 866.</ref>. Ο ''Ιωσήφ'' είναι αφιερωμένη στον αποτελεί για την Εκκλησία, τύπο του [[Χριστός|Χριστού]] επειδή και ο Κύριος φθονήθηκε, πωλήθηκε για χρήματα, κλείστηκε σε σκοτεινό λάκκο, στον τον τάφο, κατόπιν βασίλευσε επί της Αιγύπτου, δηλ. επί της αμαρτίας, νικώντας την κατά κράτος, και όπως έσωσε ο ''Ιωσήφ'' την Αίγυπτο από την πείνα, έτσι ο [[ΙωσήφΧριστός]] τρέφει τους ανθρώπους με τον Πάγκαλοουράνιο άρτο (Συναξάρι ''Μ. Δευτέρας'')<ref>"Μεγάλη Δευτέρα", ''ΓενΘΗΕ'', ό.π.</ref>. ===Μεγάλη Τρίτη===Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στην ευαγγελική παραβολή των δέκα παρθένων<ref>''Ματθ. 3025,221-2513''.</ref>προτρέποντας τους πιστούς να βρίσκονται σε συνεχή φροντίδα και επαγρύπνηση. Ο [[Όρθρος]] της ''Μ. Τρίτης'', γιο όπως και της ''Μ. Δευτέρας'' και της ''Μ. Τετάρτης'', λέγεται και ''ακολουθία του ΙακώβΝυμφίου'', επειδή κατ' αυτόν ψάλλονται οι σχετικοί με τις παραβολές των ''δέκα παρθένων'' και στην παραβολή της ξηραμένης συκιάςτου ''βασιλικού γάμου'' ύμνοι<ref>''Ματθ. 2125,1-13, 22,1-14''.</ref>: ''"Ιδού o Νυμφίος έρχεται..."'' και ''"Τον νυμφώνα σου βλέπω..."''. Νυμφίος της Εκκλησίας είναι ο [[Χριστός]], ο οποίος θα έλθει και πάλι μετά δόξης για να κρίνη τον κόσμο<ref>"Μεγάλη Τρίτη",18'' κΘΗΕ'', τόμ.ε8 (1966), στ.871.</ref>.

===Μεγάλη ΤρίτηΤετάρτη===Η ''Μ. ΤρίτηΤετάρτη'' είναι αφιερωμένη στην παραβολή των δέκα παρθένωνάλειψη του Κυρίου με μύρο από την πόρνη<ref>''ΜατθΛουκ. 7,36-48''.</ref> και στην προδοσία του [[Ιούδας ο Ισκαριώτης|Ιούδα]]. 25Ξεκινώντας από τα παραδείγματα αυτά, ομολογούμε ότι ''"δεινόν η ραθυμία, μεγάλη η μετάνοια"''<ref>Παπαδόπουλος Αντώνιος, ''Αγιολογία'',1τόμ. Ι -13Θέματα γενικά, ειδικά και εορτολογίου, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 84.</ref>. Το απόγευμα της ημέρας αυτής τελείται η ακολουθία του [[Ευχέλαιο|Ευχελαίου]]<ref>"Μεγάλη Τετάρτη", ''ΘΗΕ'', τόμ. 8 (1966), στ. 871.</ref>.

===Μεγάλη ΤετάρτηΠέμπτη===Η ''Μ. ΤετάρτηΠέμπτη'' είναι αφιερωμένη στην άλειψη σε τέσσερα γεγονότα: τον ''ιερόν Νιπτήρα'' (το γεγονός κατά το οποίο ο [[Χριστός|Ιησούς]] ένιψε τα πόδια των Μαθητών του Κυρίου και το οποίο μας διδάσκει να εκδηλώνουμε την αγάπη μας με μύρο από [[ταπεινοφροσύνη]]<ref>Τσολακίδης Δ. Χρήστος, ''Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας'', έκδ. 2η, εκδ. Χ.Δ. Τσολακίδη, Αθήνα 2001, σελ. 1198.</ref>), τον [[Μυστικός Δείπνος|Μυστικό Δείπνο]]<ref>''Μάρκ. 14,17-25''.</ref> (ανάμνηση της συστάσεως του [[Ιερά Μυστήρια|μυστηρίου]] της [[Θεία Ευχαριστία|Θείας ευχαριστίας]]<ref>Γεωργιάδης, ''Επιτομή Λειτουργικής'', ό.π., σελ. 76.</ref>), την πόρνη''υπερφυά προσευχή'' (αφού έδειξε ο [[Χριστός]] τον προδότη κατά τον [[Μυστικός Δείπνος|Μυστικό Δείπνο]], με τους μαθητές του αποσύρεται στο [[Όρος των Ελαιών]], όπου μόνος του προσεύχεται γονατιστός και ο ιδρώτας του ως στάλες αίματος, ποτίζει τη γη<ref>''Λουκ. 722,36-4844''.</ref>. Το απόγευμα ) και το γεγονός της ημέρας αυτής τελείται η ακολουθία του προδοσίας (όπου με ένα φιλί, ο [[Ιούδας ο Ισκαριώτης|Ιούδας]] παραδίδει τον [[ΕυχέλαιοΧριστός|ΕυχελαίουΧριστό]]στους στρατιώτες<ref>''Ματθ. 26,46-49''.</ref>).

===Μεγάλη ΠέμπτηΠαρασκευή===Η ''Μ. ΠέμπτηΠαρασκευή'' είναι αφιερωμένη στον στα [[Άγια Πάθη]] του [[Μυστικός ΔείπνοςΧριστός|Μυστικό ΔείπνοΙησού Χριστού]]<ref>''ΜάρκΜατθ. 27,27-66''. ''Λουκ. 23,26-56''. ''Μαρκ. 1415,1716-2547''.</ref>. Αφού ο ''Ιησούς'' παραδίδεται στους στρατιώτες, του φορούν κόκκινη χλαμύδα, του βάζουν ακάνθινο στεφάνι και καλάμι στο χέρι αντί σκήπτρου. Κατόπιν τον προσκυνούν χλευαστικά, τον φτύνουν και τον χτυπούν στο πρόσωπο και το κεφάλι. Στη συνέχεια, αφού του φόρεσαν και πάλι τα ρούχα του, του δίνουν τον [[Σταυρός|Σταυρό]] για να βαδίσει στον τόπο της καταδίκης, τον [[Γολγοθά]]. Εκεί, σταυρώνεται ανάμεσα σε δύο ληστές, βλασφημείται απ' όσους περνούν μπροστά του και οι στρατιώτες του δίνουν ξίδι με χολή ως παυσίπονο<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Υπόμνημα εις το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον'', 4η έκδ., 'Ο Σωτήρ', Αθήνα 1989, σελ. 490.</ref>, το οποίο όμως αρνείται να πιεί. Μετά από λίγο, ο Κύριος, φώναξε δυνατά: ''"Τετέλεσται"'' και έτσι εκπνέει ''"ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου"''. Κατά το θάνατο του Κυρίου, συμμετέχει και αυτή η άψυχη κτίση εκδηλώνοντας σημεία. Έπειτα, λογχίζεται ο Κύριος από τους στρατιώτες στην πλευρά του και τρέχει αίμα και νερό. Τέλος, κατά το ηλιοβασίλεμα, έρχεται ο [[Ιωσήφ Αριμαθαίας|Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας]] και ο Νικόδημος μαζί του, αποκαθηλώνουν από τον [[Σταυρός|Σταυρό]] το σώμα του Κυρίου, το αρωματίζουν, το τυλίγουν σε καθαρό σεντόνι και το θάβουν σε μνημείο, κυλώντας στο στόμιο του μια μεγάλη πέτρα<ref>Τσολακίδης, ''Αγιολόγιο...'', ό.π., σελ. 1199-1200.</ref>.

==Μεγάλη Παρασκευή==Η ''Μ. Παρασκευή'' είναι αφιερωμένη στο Σταυρικό Πάθος του Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με το [[Συναξάρι]] της ημέρας:

Το απόγευμα της ''Μ. Παρασκευής'' όπου επιτελείται η ακολουθία του [[Όρθρος|Όρθρου]] του ''Μ. Σαββάτου'', ψάλλεται ο ''Επιτάφιος θρήνος'' και γίνεται η Περιφορά του [[Επιτάφιος|Επιταφίου]] (ως αναπαράσταση της κηδείας του [[Χριστός|Χριστού]]<ref>Στύλιος Κ. Ευθύμιος Επίσκοπος, ''Μικρό Χριστιανικό Λεξικό'', 2η έκδ., Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1998, σελ. 217.</ref>). ===Μεγάλο Σάββατο===Το ''Μ. Σάββατο'' Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένο αφιερωμένη στην Ταφή και την Κάθοδο του [[Χριστός|Χριστού ]] στον Άδη<ref>''Α' Πέτρ. 3,19. 4,6''.</ref>. Σύμφωνα με τις [[Ευαγγέλια|ευαγγελικές]] διηγήσεις, μαζεύτηκαν οι αρχιερείς και οι [[Φαρισαίοι]] στον [[Πιλάτος|Πιλάτο]] και τον παρεκάλεσαν να ασφαλίσει τον τάφο του [[Χριστός|Χριστού]] μέχρι την τρίτη ήμερα, διότι, όπως έλεγαν, είχαν την υποψία μήπως οι μαθητές κλέψουν την νύχτα το σώμα του [[Χριστός|Ιησού]] και κηρύξουν κατόπιν ότι αναστήθηκε. Ο ''Πιλάτος'', έδωσε την άδεια και εκείνοι σφράγισαν τον τάφο, τοποθετώντας μια φρουρά από στρατιώτες για μεγαλύτερη ασφάλεια<ref>''Ματθ. 27,62-66''.</ref>.

<div style="font-size: 85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references/></div> ==Βιβλιογραφία==*Άρθρα για τη Μεγάλη Εβδομάδα: ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'' (ΘΗΕ), τόμ. 8, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1966, στ. 864-871.*Παπαδόπουλος Αντώνιος, ''Αγιολογία'', τόμ. Ι - Θέματα γενικά, ειδικά και εορτολογίου, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 84-85.*Τσολακίδης Δ. Χρήστος, ''Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας'', έκδ. 2η, εκδ. Χ.Δ. Τσολακίδη, Αθήνα 2001, σελ. 1196-1202.