Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις"
(Νέα σελίδα: Ο '''Θεόδωρος Β' Λάσκαρις''' γεννήθηκε το 1222 μ.Χ. και ήταν αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτο...) |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Ο '''Θεόδωρος Β' Λάσκαρις''' γεννήθηκε το 1222 μ.Χ. και ήταν αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1254 έως το 1258, οπότε και πέθανε. Υπήρξε ο ποιητής του [[Μέγας Παρακλητικός Κανόνας|Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα]] και δημιουργός διάφορων άλλων θεολογικών έργων, όπως ο "Λόγος εις τε το Μέγα Σάββατο και εις το Πάθος του Κυρίου και εις την Αγίαν Ανάστασιν" που εκφωνήθηκε προς το τέλος της ζωής του. | + | Ο '''Θεόδωρος Β' Λάσκαρις''' γεννήθηκε το 1222 μ.Χ. και ήταν αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1254 έως το 1258, οπότε και πέθανε. |
| + | |||
| + | ==Ζωή και δράση== | ||
| + | Ο Θεόδωρος Β΄Λάσκαρις ήταν γιος του Ιωάννη Βατάτζη. Κληρονόμησε μια πολύ δυνατή αυτοκρατορία, και το ίδιο δυνατή την παρέδωσε στους διαδόχους του. | ||
| + | Ήταν πολύ μορφωμένος, και είχε πλούσια φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση. Δάσκαλοί του ήσαν οι Νικηφόρος Βλεμμύδης και Θεόδωρος Ακροπολίτης. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το θέμα της εκπαίδευσης, και ίδρυσε βιβλιοθήκες και σχολεία. | ||
| + | Από στρατιωτικής απόψεως, έκανε δυο δύσκολες αλλά νικηφόρες εκστρατείες κατά των Βουλγάρων, οι οποίοι μετά το θάνατο του Βατάτζη προσπάθησαν να ανακαταλάβουν περιοχές της Μακεδονίας και Θράκης που είχε απελευθερώσει από αυτούς ο Βατάτζης. | ||
| + | Όταν πάντρεψε την κόρη του με το γιο του δεσπότη της Ηπείρου, του παραχωρήθηκαν το Δυρράχιο και τα Σέρβια. | ||
| + | Επίσης βοήθησε το σουλτάνο του Ικονίου, τον οποίο απειλούσαν οι Μογγόλοι, και παράλληλα δέχθηκε μογγολική πρεσβεία στην Αυλή του με μεγάλες τιμές. | ||
| + | Καθώς επεδίωκε τη βοήθεια του Πάπα Ρώμης για ν' ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη, επανέλαβε τις διαπραγματεύσεις για την ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την Ρωμαιοκαθολική, όμως αργότερα τις διέκοψε. | ||
| + | Στον κοινωνικό τομέα, υποστήριξε ιδιαίτερα τους χωρικούς και τους αστούς, και προώθησε ικανά άτομα από αυτές τις τάξεις σε ανώτερα αξιώματα. | ||
| + | Υπήρξε ιδιαίτερα ευσεβής και θρησκευόμενος. | ||
| + | Πέθανε στο Νυμφαίο σε ηλικία 36 ετών από βαρειά ασθένεια. | ||
| + | |||
| + | ==Συγγραφική δραστηριότητα== | ||
| + | Έγραψε διάφορα έργα, που άλλα εκδόθηκαν κι άλλα όχι (όπως μια κωμωδία "εις τον βαγιούλον αυτού, κάκιστο και χείριστο όντα". Paris. Supl. Grec. 472 f. 102 v - 103r). Υπήρξε ο ποιητής του [[Μέγας Παρακλητικός Κανόνας|Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα]] που χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και δημιουργός διάφορων άλλων θεολογικών έργων, όπως ο "Λόγος εις τε το Μέγα Σάββατο και εις το Πάθος του Κυρίου και εις την Αγίαν Ανάστασιν" που εκφωνήθηκε προς το τέλος της ζωής του. Από τα πιο γνωστά θεολογικά έργα του είναι τα θεωνύμια.<ref>Τα θεωνύμια: λόγος τέταρτος περί θεωνυμίας / του σοφωτάτου βασιλέως κύρου Θεόδωρου Δούκα του Λάσκαρι ; προοίμιο - επιμέλεια Αλέξανδρος Κοσματόπουλος. - Αθήνα : 'Αγρα, 1987.</ref> Έγραψε επίσης και πολλές επιστολές. | ||
| + | |||
| + | ==Υποσημειώσεις== | ||
| + | <references /> | ||
Αναθεώρηση της 21:09, 7 Σεπτεμβρίου 2007
Ο Θεόδωρος Β' Λάσκαρις γεννήθηκε το 1222 μ.Χ. και ήταν αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1254 έως το 1258, οπότε και πέθανε.
Ζωή και δράση
Ο Θεόδωρος Β΄Λάσκαρις ήταν γιος του Ιωάννη Βατάτζη. Κληρονόμησε μια πολύ δυνατή αυτοκρατορία, και το ίδιο δυνατή την παρέδωσε στους διαδόχους του. Ήταν πολύ μορφωμένος, και είχε πλούσια φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση. Δάσκαλοί του ήσαν οι Νικηφόρος Βλεμμύδης και Θεόδωρος Ακροπολίτης. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το θέμα της εκπαίδευσης, και ίδρυσε βιβλιοθήκες και σχολεία. Από στρατιωτικής απόψεως, έκανε δυο δύσκολες αλλά νικηφόρες εκστρατείες κατά των Βουλγάρων, οι οποίοι μετά το θάνατο του Βατάτζη προσπάθησαν να ανακαταλάβουν περιοχές της Μακεδονίας και Θράκης που είχε απελευθερώσει από αυτούς ο Βατάτζης. Όταν πάντρεψε την κόρη του με το γιο του δεσπότη της Ηπείρου, του παραχωρήθηκαν το Δυρράχιο και τα Σέρβια. Επίσης βοήθησε το σουλτάνο του Ικονίου, τον οποίο απειλούσαν οι Μογγόλοι, και παράλληλα δέχθηκε μογγολική πρεσβεία στην Αυλή του με μεγάλες τιμές. Καθώς επεδίωκε τη βοήθεια του Πάπα Ρώμης για ν' ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη, επανέλαβε τις διαπραγματεύσεις για την ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την Ρωμαιοκαθολική, όμως αργότερα τις διέκοψε. Στον κοινωνικό τομέα, υποστήριξε ιδιαίτερα τους χωρικούς και τους αστούς, και προώθησε ικανά άτομα από αυτές τις τάξεις σε ανώτερα αξιώματα. Υπήρξε ιδιαίτερα ευσεβής και θρησκευόμενος. Πέθανε στο Νυμφαίο σε ηλικία 36 ετών από βαρειά ασθένεια.
Συγγραφική δραστηριότητα
Έγραψε διάφορα έργα, που άλλα εκδόθηκαν κι άλλα όχι (όπως μια κωμωδία "εις τον βαγιούλον αυτού, κάκιστο και χείριστο όντα". Paris. Supl. Grec. 472 f. 102 v - 103r). Υπήρξε ο ποιητής του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα που χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και δημιουργός διάφορων άλλων θεολογικών έργων, όπως ο "Λόγος εις τε το Μέγα Σάββατο και εις το Πάθος του Κυρίου και εις την Αγίαν Ανάστασιν" που εκφωνήθηκε προς το τέλος της ζωής του. Από τα πιο γνωστά θεολογικά έργα του είναι τα θεωνύμια.[1] Έγραψε επίσης και πολλές επιστολές.
Υποσημειώσεις
- ↑ Τα θεωνύμια: λόγος τέταρτος περί θεωνυμίας / του σοφωτάτου βασιλέως κύρου Θεόδωρου Δούκα του Λάσκαρι ; προοίμιο - επιμέλεια Αλέξανδρος Κοσματόπουλος. - Αθήνα : 'Αγρα, 1987.
