Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Η καταβολή του μυστηρίου
==Τα μνημόσυνα στην ιστορία της εκκλησίας==
===Η καταβολή του μυστηρίου===
Το εδάφιο ''Β΄ Μακ. 12,43'', όπου ο [[Ιούδας ο Μακκαβαίος]] προσέφερε θυσία υπέρ πεσόντων για εξιλασμό των αμαρτιών, είναι ''"πρώτη εν τη Γραφή αρχαιότατη μαρτυρία των μνημοσυνών"''<ref>Ανδρούτσος Χρήστος, 'Δογματική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας', Αστήρ, Αθήνα1956 (c1907), σελ. 427.</ref>:
:''"...συγκέντρωσε συνεισφορές από κάθε άντρα κι έστειλε στα Ιεροσόλυμα δύο χιλιάδες δραχμές ασήμι, για να χρηματοδοτήσει μια θυσία για την εξιλέωση της αμαρτίας. Αυτή τη θεάρεστη πράξη την έκανε επειδή πίστευε πως υπάρχει ανάσταση νεκρών. Γιατί αν δεν πίστευε ότι θ' αναστηθούν αυτοί, που λίγο πριν είχαν σκοτωθεί, θα ήταν περιττό κι ανόητο να προσεύχεται γι' αυτούς. Εξάλλου ο Ιούδας ήταν βέβαιος ότι όσοι πέθαιναν έχοντας πίστη στο θεό, θα είχαν εξαιρετική μεταχείριση· γι' αυτό επρόκειτο για μια άγια και θεάρεστη σκέψη. Έτσι, έκαναν τη θυσία για την εξιλέωση των νεκρών, ώστε οι τελευταίοι ν' απαλλαγούν από την αμαρτία που είχαν διαπράξει"''<ref>''Β΄ Μακ. 12,43'', μτφρ από: ''Η Αγία Γραφή'' (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), Μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα, Βιβλική Εταιρεία, Αθήνα 1997, σελ. 767.</ref>.
Αρχαιότερη αυτής, είναι η μαρτυρία του ''Νεεμ. 9,1-3'', όπου μετά την εορτή της [[Εορτή της Σκηνοπηγίας|Σκηνοπηγίας]], ο λαός εμφανίζεται ενώπιον του Θεού, με εμφανή τα σημεία πένθους και μεταμέλειας. Όρθιοι εξομολογούνται, όχι μόνο τις δικές τους αμαρτίες, αλλά και εκείνες των προγόνων τους, ενώ οι ιερείς και [[Λευίτες]] δέονται με μετάνοια στον Θεό για να τους ελεήσει:
:''"Την εικοστή τέταρτη μέρα του ίδιου μήνα, οι Ισραηλίτες άρχισαν νηστεία. Φορούσαν πένθιμα ρούχα και έριχναν χώμα στο κεφάλι τους. Αυτοί είχαν χωριστεί από όλους τους μη Ιουδαίους που υπήρχαν στην περιοχή τους και είχαν συγκεντρωθεί για '''να εξομολογηθούν τις αμαρτίες''' τις δικές τους '''και των προγόνων τους'''. Επί τρεις ώρες στέκονταν όρθιοι στις θέσεις τους κι άκουγαν την ανάγνωση από το βιβλίο του νόμου του Κυρίου, του θεού τους και για άλλες τρεις ώρες '''έμεναν γονατιστοί ενώπιον του Κυρίου του θεού τους για να του ζητήσουν συγχώρηση'''"''<ref>''Νεεμ. 9,1-3'', μτφρ από: ''Η Αγία Γραφή'' (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), Μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα, Βιβλική Εταιρεία, Αθήνα 1997, σελ. 635.</ref>.
Στην αρχαία εκκλησία, φαίνεται πως καθιερώθηκαν τα μνημόσυνα κατά το δεύτερο αιώνα<ref>Βλάσιος Φειδάς, Εκκλησιαστική Ιστορία, σελ. 287</ref>. Η καθιέρωσή τους συντελέστηκε ''"επί της βάσης της παραδόσεως αυτής (τιμή γενεθλίου ημέρας των μαρτύρων) υπέρ των κεκοιμημένων"''<ref>ο.π.</ref>. Τα μνημόσυνα ήταν μία συνήθεια η οποία υπήρχε από τον ειδωλολατρικό κόσμο. Μάλιστα τελούνταν και μνημόσυνα γεύματα κατά την τρίτη, ενάτη και τριακοστή ημέρα από την αποδημία του θανόντος<ref>Βασίλειος Στεφανίδης, Εκκλησιαστική ιστορία, σελ. 120</ref>. ''"Κατ εξωτερικήν αναλογίαν εισήχθησαν και στο χριστιανισμό"''<ref>ο.π.</ref>, όπου ορίστηκε από τις [[Αποστολικές Διαταγές]]<ref>Αποστολικαί Διαταγαί 8, 42</ref> πως θα τηρούνται για τη μνήμη των νεκρών την τρίτη, ενάτη και τεσσαρακοστή ημέρα. Η ημέρα αυτή αποκλήθηκε γενέθλιος ημέρα, όπως αποκαλείτο και από τους εθνικούς, αλλά με ένα τελείως διαφορετικό περιεχόμενο, αφού πλέον εορταζόταν ως ''"επέτειος της εις ουρανούς αναγεννήσεως"''<ref>Β. Στεφανίδης, ενθ.αν.</ref>.
