Ο '''Επίσκοπος Άργους Πέτρος''' (852 - 922),Σημειοφόρος και Θαυματουργός, είναι Άγιος της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]], που επιτέλεσε [[επίσκοπος]] στην πόλη Άργους κατά τον 10ο αιώνα. Γεννήθηκε στην ''Κωνσταντινούπολη'' γύρω στα 852 και ήταν παιδί επταμελούς οικογένειας, τα μέλη της οποίας διακρινόταν για την ευσέβεια και την πίστη στο Θεό. Χαρακτηριστικό είναι πως όλα τα μέλη της οικογένειας ακολούθησαν το μοναχικό βίο<ref>Δηλ. οι δύο γονείς, τα τέσσερα αγόρια και η αδελφή τους (''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'' (ΘΗΕ), τόμ. 10, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1967, στ. 369).</ref>, ενώ ο Πέτρος έχοντας ως πρότυπο τα μεγαλύτερα αδέλφια του, ήταν τόσο ασκητικός που ''"όλοι οι άλλοι μοναχοί μετεχειρίσθησαν αυτόν πρότυπον και παράδειγμα εις την αρετήν"''<ref>Νικόδημος Αγιορείτης, ''Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού'', τόμ. Β', Αθήνησι 1868, σελ. 127Β.</ref>.
Ο Άγιος Πέτρος είχε αδαμάντινο χαρακτήρα και διακρίνονταν για τη μόρφωση και τη ρητορική του δεινότητα<ref>Δομή Gold, λήμμα : "Πέτρος Επίσκοπος Άργους", εγκυκλοπαίδεια ''Δομή Gold'' [DVD-ROM].</ref>, καθώς επίσης και για τα φιλάνθρωπα αισθήματά του. Γι΄ αυτό ο ''πατριάρχης Νικόλαος Μυστικός'', εκτιμώντας τα προσόντα και την αρετή του μοναχού Πέτρου, θέλησε να τον χειροτονήσει ''επίσκοπο Κορίνθου''. Ο Πέτρος όμως αρνήθηκε, αναλογιζόμενος το βάρος της κλήσης του, με αποτέλεσμα ο θρόνος να δοθεί στον αδελφό του ''Παύλο''. Αργότερα κατέφυγε στην Κόρινθο, για να αποφύγει τον [[Πατριάρχης|Πατριάρχη]], ο οποίος ήθελε να τον χειροτονήσει [[επίσκοπο]]. Έτσι, όταν χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος Αργούς, το 914<ref>εγκυκλοπαίδεια ''Δομή Gold'', λήμμα Πέτρος Επίσκοπος Άργουςό.π.</ref>, οι ''Αργίτες'' ζήτησαν τον ''Πέτρο'' για επίσκοπό τους και μπροστά στη επιμονή τους ο Πέτρος υποχώρησε και δέχτηκε. Το έργο του υπήρξε πολυποίκιλο. Συνέβαλλε καθοριστικά στην προστασία πληθυσμών, κατά την επιδρομή των Βουλγαρικών φύλων<ref>εγκυκλοπαίδεια ''Δομή Gold'', λήμμα Πέτρος Επίσκοπος Άργουςστο ίδιο.</ref>, ενώ εισήγαγε πλήθος ετεροδόξων στην εκκλησία. Το 920 μετέβη στην ''Κωνσταντινούπολη'', για να λάβει μέρος σε σύνοδο που είχε συγκαλέσει ο ''Νικόλαος Μυστικός'' επί ''Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου''.
Ο βιογράφος του Αγίου μας πληροφορεί ότι κατά τη διάρκεια της επισκοπής του στο Άργος, πραγματοποιούσε θαύματα, όπως διάσωση του λαού από λιμό, τη λύτρωση αιχμαλώτων από τους πειρατές, τη διάσωση κόρης διωκόμενης από κάποιο στρατηγό, τη θεραπεία δαιμονιζόμενης γυναίκας, με αποτέλεσμα να λάβει το προσωνύμιο του θαυματουργού. Κοιμήθηκε στο Άργος σε ηλικία 70 ετών και τάφηκε στο ''Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου''. Όμως ''Φράγκοι'' και ''Ενετοί'' μετακίνησαν το ιερό λείψανο του Αγίου το 1421 και το μετέφεραν αρχικά στο ''Ναύπλιο'' και αργότερα στο ''Βατικανό''. Ως υπεύθυνος μνημονεύεται ο Λατίνος επίσκοπος Σιγουντονάνης.<ref>« Γνωστός Λατίνος Ἐπίσκοπος Ἄργους Επίσκοπος Άργους κατά τήν ἘνετοκρατίαΕνετοκρατία, εἶναι ὁ Ἐνετός είναι ο Ενετός Secundus Nani.( 1418-1425). Περί τά τέλη τοῦ τού 1420, ἡ η περιοχή τοῦ τού Ναυπλίου, ἐσείστηκε ἀπό εσείστηκε από φοβερή καταιγίδα, ἡ ὁποία η οποία προξένησε πολλές ζημίες στά κτίρια τῆς τής πόλης. Στίς 21 Ἰανουαρίου Ιανουαρίου 1421, πρωτοστατοῦντος τοῦ πρωτοστατούντος τού προαναφερθέντος ἐπισκόπουεπισκόπου, μεταφέρονται τά ἱερά ιερά λείψανα τοῦ Ἁγίου τού Αγίου Πέτρου ἌργουςΆργους, ἀπό από τό Ἄργος Άργος στό Ναύπλιο. Στό ( ἀνωνύμου ανωνύμου συγγραφέα) « ''Χρονικό Σύντομο» Σύντομο''» (Βλ. Πατρολογία Migne, τόμ.157, στ.1171-1172) ἀναφέρεταιαναφέρεται: «τῷ «τώ στλκθ΄ νεμήσει ἴδ΄Ἰανουαρίου κᾶ΄ιδ΄ Ιανουαρίου κα΄, ἡμέρα ημέρα γ΄, Σιγουντονάνης, ἐπίσκοπος επίσκοπος λατίνων, μετεκόμισε τά τίμια λείψανα τοῦ ὀσιωτάτου τού οσιωτάτου Πέτρου, ἐπισκόπου επισκόπου Ναυπλίου καί ἌργουςΆργους, ἀπό Ἄργους εἰς από Άργους εις τήν ἐπισκοπήν επισκοπήν Ναυπλίου». </ref> Μετά όμως από προσπάθειες της Μητροπόλεως Αργολίδος και συντονισμένες ενέργειες του ''Μητροπολίτη Ιακώβου Ά ''και του [[Πατριάρχης Βαρθολομαίος|Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου]], τα Λείψανα του Αγίου, επιστρέφουν στην πόλη του Άργους.
Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 3 Μαΐου.
==Βιβλιογραφία==
*Χρῆστος Χρήστος Παπαοικονόμος, «''Ο Πολιούχος Του Άργους Άγιος Πέτρος, Επίσκοπος Άργους Ο Θαυματουργός''», Εκ Του Τυπογραφείου Σ. Βλαστού, Αθήναι 1908.
*"Πέτρος, επίσκοπος Άργους", εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', τόμ. 49, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005.
*"Πέτρος, επίσκοπος Άργους", ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 10, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1967, στ. 369-371.
*Βασίλης Τσιλιμίγκρας, «''Τα ιστορικά δεδομένα για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και το Άργος στην περίοδο Που έζησε ο Άγιος Πέτρος, Επίσκοπος Άργους''». Εφημερίδα ''Αργολίδα'' (28/04/2006).
*Πατήρ Γεώργιος Σελλής, «''Άγιος Πέτρος Επίσκοπος Άργους Σημειοφόρος και Θαυματουργός''», Έκδοσις Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου, Άργος 2008.
*Δομή Gold, λήμμα : "Πέτρος Επίσκοπος Άργους", εγκυκλοπαίδεια ''Δομή Gold'' [DVD-ROM].
==Επιπρόσθετη βιβλιογραφία==
*P. Enrico Rickenbach, «''Storia e scritti di S. Pietro d΄ Argo''», Tipografia del cav. V. Salviucci, Roma 1899.
*Κωνσταντῖνος Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος, «''Αγίου Πέτρου Επισκόπου Άργους, Βίος Και Λόγοι''», Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος 1976.*Ἀναστάσιος Αναστάσιος Τσακόπουλος, «''Συμβολαι Εις Την Ιστοριαν Της Εκκλησίας Αργολίδος''», Έκδοσις «''Χρονικών Του Μοριά''», Αθήναι 1953.
*Μαρία Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου, « Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ 802-945, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους », τομ.Η, Εδκοτική Αθηνών,1979, σελ.46-97.
*Βασίλειος Σκουλάτος, « Άργος, τα ίχνη μιας πόλεως στον Ελληνικό Μεσαίωνα », Αργειακή Γη,επιστημονική καιλογοτεχνική έκδοση του Πνευματικού κέντραου του Δήμου Άργους, τεύχος 1, 2003, σελ.67-85.
*Βιβλιοθήκη Ιστορικών Αργειακών Μελετών
[[Κατηγορία:Επίσκοποι|Π]]