Ο κανόνας αυτός ονομάζεται και ''παλαιστινιακός'' (παλαιστίνος) από τον τόπο προέλευσης του, την [[Παλαιστίνη]]. Πληροφορίες σχετικές με τον κανόνα αυτόν έχουμε από την [[Παλαιά Διαθήκη]], από την [[Καινή Διαθήκη]] και τα συγγράμματα των [[Εκκλησιαστικοί Πατέρες|πατέρων]] και εκκλησιαστικών συγγραφέων, καθώς επίσης από τα έργα των ιουδαίων λογίων [[Φίλων|Φίλωνα]] και [[Ιώσηπος|Ιωσήπου]] και από την αποκαλυπτική και [[Ταλμούδ|ταλμουδική]] γραμματεία.
Ο ιουδαϊκός ή παλαιστίνος κανόνας κλείνει για τον Ιουδαϊσμό το [[90 μ.Χ.]], κατά τη [[Ραββίνος|ραββινική]] [[Σύνοδος της Ιάμνειας|σύνοδο της Ιάμνειας]] της Παλαιστίνης και οριστικοποιείται 22 ή με 24 κανονικά βιβλία<ref>Τα 22 κανονικά βιβλία '''με "προκύπτουν από τη συναρίθμηση των 5 βιβλίων του Νόμου σε 1, των Κριτών και της Ρουθ σε 1, του Ιερεμία και των Θρήνων σε 1 και των 12 Μικρών προφητών σε 1. Τα ίδια βιβλία αναβιβάζει το Ταλμούδ σε 24, επειδή αριθμεί χωριστά το βιβλίο των Κριτών από εκείνο της Ρουθ και το βιβλίο του Ιερεμία από εκείνο των Θρήνων. Στην Εβραϊκή Βίβλο τέλος τα 22 ή 24 κανονικά αυτά βιβλία ανέρχονται σε 39, αφού εκτός από τη χωριστή αρίθμηση Κριτών-Ρουθ και Ιερεμία-Θρήνων, αριθμούνται χωριστά επίσης τα 5 βιβλίατου Νόμου και τα 12 των Μικρών προφητών"'' (Σταύρου Ε. Καλαντζάκη, ''Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη'' , Πουρναράς, Θεσ/νίκη 2006, σελ. 116).</ref> (όπως μνημονεύονται στο ''[[Ταλμούδ'']]), και επικρατεί έκτοτε μεταξύ των ιουδαίων.
Τα βιβλία αυτά είναι τα έξης: