Αλλαγές

Αυτό που πάντα κηρύσει κηρύσσει και γι'αυτό το λόγο διεξάγει μεγάλη συγγραφική προσπάθεια είναι οτι ότι οι γραφές περιέχουν βάθος και αλήθειες οι οποίες είναι κρυμμένες πίσω απο από δηλωτικό των σημαινόμενων λέξεων. Αυτό όμως πάντα, σύμφωνα με το Χρυσόστομο, γίνεται μέσω του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος. Ο Χρυσόστομος ισχυριζόταν ότι η [[Παλαιά Διαθήκη]] αποτελούσε τον τύπο και όχι την αλήθεια, γι'αυτό το λόγο έχουμε γραπτές εντολές, ενώ στην [[Καινή Διαθήκη]] έχουμε νόμο γραμμένο στις καρδιές των ανθρώπων, υπονοώντας ξεκάθαρα τη λειτουργία του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] ως «''παρακλήτου''» και βοηθού στην ερμηνεία του νόμου του Θεού.

Ο Πιο συγκεκριμένα ο Χρυσόστομος ισχυριζόταν οτι εισάγει την έννοια «''συγκατάβασις''», δηλαδή ότι η [[Παλαιά Διαθήκη]] αποτελούσε τον τύπο γλώσσα και όχι η γραφή δεν είναι ανάλογα προς τη φύση του Θεού, αλλά προς τα πεπερασμένα όρια του ανθρώπου. Έτσι εξηγεί την αλήθειαποικιλία βιβλικών σχημάτων, τη ανάγκη «''θεοπρεπούς''» κατανοήσεως αυτών, γιμέσω του κεκρυμμένου βάθους που περιέχεται σε λέξεις και φράσεις. Μάλιστα στην ομιλία 'αυτό 'Εις Τίτον'' φαίνεται, ότι η συγκατάβαση αυτή αποφασίζεται από το λόγο έχουμε γραπτές εντολέςΘεό, ενώ στην [[Καινή Διαθήκη]] έχουμε νόμο γραμμένο στις καρδιές αλλά το σχήμα που θα λάβει έγκειται από το συντάκτη και την «''αδυναμία''» των ανθρώπωνπαραληπτών προς κατανόηση. Έτσι δίνει απάντηση σε όλους εκείνους που θεωρούσαν τη γλώσσα «''μυθική''», ότι δηλαδή δε ανταποκρίνεται σε αληθινά γεγονότα, ο ίδιος όμως απέκρουε κάθε παρόμοιο ισχυρισμό. Ο λόγος, υπονοώντας ξεκάθαρα τη λειτουργεία του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] ως που δινόταν αυτή η «''συγκατάβαση'παρακλήτου'» κατά το Χρυσόστομο, συντελείτε ένεκα της «''Θείας Οικονομίας''» , που προϋποθέτει την αδυναμία του ανθρώπου να δεχθεί χωρίς προετοιμασία την αποκαλυπτόμενη αλήθεια, έτσι εξηγεί και βοηθού στην ερμηνεία του νόμου του Θεούτην ασάφεια των «''Κυριακων''» λόγων, να δηλώσει στους Ιουδαίους την ισότητα προς τον πατέρα και δικαιολογεί την μερικότητα της αποκαλυπτόμενης αλήθειας.

Πιο συγκεκριμένα ο Χρυσόστομος εισάγει την έννοια «'''συγκατάβασις'''», δηλαδή οτι η γλώσσα και η γραφή δεν είναι ανάλογα προς τη φύση του Θεού, αλλά προς τα πεπερασμένα όρια του ανθρώπου. Έτσι εξηγεί την ποικιλία βιβλικών σχημάτων, τη ανάγκη «θεοπρεπούς» κατανοήσεως αυτών, μέσω του κεκρυμμένου βάθους που περιέχεται σε λέξεις και φράσεις. Μάλιστα στην ομιλία ''Εις Τίτον'' φαίνεται, οτι η συγκατάβαση αυτή αποφασίζεται από το Θεό, αλλά το σχήμα που θα λάβει έγκειται από το συντάκτη και την «'''αδυναμία'''» των παραληπτών προς κατανόηση. Έτσι δίνει απάντηση σε όλους εκείνους που θεωρούσαν τη γλώσσα «'''μυθική'''», οτι δηλαδή δε ανταποκρίνεται σε αληθινά γεγονότα, ο ίδιος όμως απέκρουε κάθε παρόμοιο ισχυρισμό. Ο λόγος, που δινόταν αυτή η «συγκατάβαση» κατά τον Χρυσόστομο, συντελείτε ένεκα της «'''Θείας Οικονομίας'''», που προυποθέτει την αδυναμία του ανθρώπου να δεχθεί χωρίς προετοιμασία την αποκαλυπτόμενη αλήθεια, έτσι εξηγεί και την ασάφεια των «Κυριακων» λόγων, να δηλώσει στους Ιουδαίους την ισότητα προς τον πατέρα και δικαιολογεί την μερικότητα της αποκαλυπτόμενης αλήθειας. Ένας ακόμα απο από τους ισχυρισμούς του είναι, οτι ότι οι Γραφές όχι μόνο είναι θεόπνευστες αφού το «χερι «''χέρι του θεού» Θεού''» καθοδηγεί τους συγγραφείς τους να γράψουν, αλλά και οτι ότι τα βιβλικά χωρία, περιέχουν το απόλυτα αναγκαίο και κατεπείγον. Δηλαδή περιγράφουν τόσα απο από τη δράση του Κυρίου κι εξηγούν την αλήθεια τόσο, ώστε να δίνει αυτό που είναι απαραίτητο για τη σωτηρία των ψυχών. Ακόμα τονίζει οτι ότι το «'''σημαίνον'''» δεν ταυτίζεται με το «'''σημαινόμενον'''», όπως η αναλυτική φιλοσοφία θέλει, αλλα αλλά το σημαίνον είναι στη θεολογία μόνο δηλωτικό της αλήθειας. Επίσης αναφέρει οτι ότι η «λέξη» είναι σημαντική και δηλωτική της αλήθειας αλλά όχι περιεκτική, μιας και το βάθος της είναι ανεξάντλητο.