Αλλαγές

Ο ''πατέρας Παΐσιος'' πρώτη φορά εισήλθε στο [[Άγιο Όρος]] για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του. Έτσι και έτσι ουσιαστικά εισήχθει στο [[Άγιο Όρος]] εισήχθει το 1950. Η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν η [[Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου]] στις [[Καρυές]] και εν συνεχεία κατέλυσε στη [[Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος|σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος]], στο κελί των ''Εισοδίων της Θεοτόκου''. Εκεί θα γνωρίσει τον '''πατέρα Κύριλλο''' που ήταν ηγούμενος στη μονή και θα τον ακολουθήσει πιστά. Λίγο αργότερα αποχωρεί από τη μονή και κατευθύνεται στη [[Μονή Εσφιγμένου]]. Εκεί τελέσθηκε η τελετή της «[[ρασοευχή|ρασοευχής]]» και πήρε το πρώτο όνομά του που ήταν '''Αβέρκιος'''. Ξεχώρισε δε, αμέσως για την εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους «αδελφούς» του, την πιστή υπακοή στο γέροντά του και τη ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη. Προσευχόταν έντονα και διάβαζε διαρκώς και ιδιαίτερα τον [[Αββάς Ισαάκ|Αββά Ισαάκ]].

Το 1954 έφυγε από τη ''μονή Εσφιγμένου'' και κατευθύνθηκε προς την [[Μονή Φιλοθέου]], που ήταν ''Ιδιόρυθμο μοναστήρι'' όπου μόναζε και ένας θείος του. Η συνάντησή του όμως με τον '''Γέροντα Συμεών''' θα είναι καταλυτική για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του Παϊσίου. Μετά από δύο χρόνια, το 1956, χειροθετείτε χειροθετείται «''Σταυροφόρος''» και , παίρνει το «''Μικρό Σχήμα''». Τότε ήταν που τελικά που ονομάστηκε και «μετονομάζεται ''Παΐσιος''» χάρη στο [[Μητροπολίτης|Μητροπολίτη]] [[Καισάρεια|Καισαρείας]] [[Παΐσιος Β΄|Παΐσιο το Β΄]]. Το 1958 ύστερα από «''εσωτερική πληροφόρηση''» πήγε στο φεύγειγια το [[Στόμιο Κονίτσης]]. Εκεί πραγματοποίησε , όπου πραγματοποιεί σημαντικό αντιαιρετικό, ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο στηρίζοντας τον τοπικό λαό στη δύσκολη εποχή που διένυε, με αιχμή το λόγο του [[Ευαγγέλιο|ευαγγελίου]]. 4 έτη έμεινε στην [[Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου]] στο Στόμιο, όπου αγαπήθηκε πολύ από τον λαό της περιοχής για την προσφορά και τον μετριοπαθή χαρακτήρα του. Φεύγοντας μετακινήθηκε στο [[Όρος Σινά]] στο κελί των '''Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης'''. Ο Γέροντας εργαζόταν Εκεί εργάστηκε ως ξυλουργός και επέδειξε υψηλό φρόνημα ελεημοσύνης, αφού ότι κέρδιζε από το διακόνημά του τα έδινε σε φιλανθρωπίες στους [[Βεδουίνος|Βεδουίνους]], ιδίως δε, τρόφιμα και φάρμακα.