Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Φιλοσοφία

8 bytes προστέθηκαν, 08:57, 15 Ιουνίου 2008
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
====Νεοπλατωνισμός====
Τους τελευταίους αιώνες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο κόσμος βυθιζόταν στις ανατολικές δεισιδαιμονίες. Ο αισθητός κόσμος, σε αντίθεση με όσα είχαν υποστηρίξει οι ''Στωικοί'' και οι ''Επικούρειοι'', θεωρήθηκε ως ο τόπος δυνάμεων εχθρικών προς την ψυχή την οποία κρατούσαν φυλακισμένη. Στόχος και πάλι, ήταν η απολύτρωση, αυτή τη φορά όμως όχι εσωτερική, αλλά εξωτερική, και έτσι, για την αντιμετώπιση των μαγικών δυνάμεων που φυλάκιζαν τον άνθρωπο έπρεπε να βρεθεί μια ισχυρότερη δύναμη την οποία αναζητούσαν σε μυστηριακές, μυητικές τελετουργίες. Τότε εμφανίζεται ο ''Νεοπλατωνισμός'', ο οποίος με τον ''Πλωτίνο''<ref>Λυκόπολις, Αίγυπτος 205 – Ρώμη 270.</ref> παρουσιάζει μια περίπλοκη μεταφυσική, πηγή κάθε μεσαιωνικής και νεώτερης μεταφυσικής. Εμπνευσμένη η μεταφυσική αυτή, εκτός άλλων, από τον ελληνίζοντα ιουδαϊσμό, διδάσκει την μία υπέρτατη αρχή, το ''Εν'' ή ''Αγαθόν''. Η διάρθρωση της πραγματικότητας αποτελείται από το ''Εν'', το ''Νου'', την ''Ψυχή'', τη ''φύση'' και την ''ύλη''. Ο παγκόσμιος ''Νους'' και η παγκόσμια ''ψυχή'' διαχέονται στον κόσμο και τη ζωή, χωρίς όμως να μερίζονται, αλλά υπάρχουν σαν ''αποτυπώματα σφραγίδας σε κερί''<ref>''Εννεάδες'', 4,9,4.</ref>. Οι επιμέρους ανθρώπινες ψυχές ποθούν το ''Εν'' (το οποίο δεν τίνει προς τον άνθρωπο, ούτε τον ποθεί) και κάθε ετερότητα για να κερδίσει την ύπαρξη, πρέπει μετέχει στο ''Νου'' και την ''ψυχή'', να χάσει την ετερότητα αυτή και να ενωθεί με το ''Εν''<ref>Σε αντίθεση με την Τριαδική διδασκαλία της Εκκλησίας, το ''Εν'', ο ''Νους'' και η ''Ψυχή'' παρουσιάζουν μόνο ταυτότητα ουσίας χωρίς ετερότητα υποστάσεων, ενώ οι ανθρώπινες ψυχές είναι ομοούσιες του υπέρτατου ''Εν''. Στον Νεοπλατωνισμό δεν υπάρχουν οι τρεις θείες υποστάσεις που ταυτίζονται κατά την ουσία και την ενέργεια αλλά διακρίνονται κατά την αιτία και τον τρόπο υπάρξεως, όπως επίσης δεν υπάρχει ο διαχωρισμός κτιστού-ακτίστου, όπου το άκτιστο είναι ετερούσιο του κτιστού, ούτε δημιουργία ''εκ του μη όντος'' (δηλ. όχι από τη θεία ουσία). Στον χριστιανισμό όλος ο πνευματικός κόσμος (ψυχή, άγγελοι) είναι κτιστός και ετερούσιος του θεού, ενώ στον Νεοπλατωνισμό οι ψυχές είναι ομοούσιες με το ''Εν'', το οποίο ουδέποτε κινείται προς τον κόσμο, ενώ και μόνο ο κόσμος κινείται προς αυτό (βλ. Ματσούκας Α. Νίκος, ''Ιστορία της Φιλοσοφίας'', 7η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 248-252).</ref>. Ο Νεοπλατωνισμός, σταδιακά εισδύει στο Βυζάντιο όπου διαποτίζει μορφολογικά τη μυστική θεολογία της Ανατολής, η οποία είναι πλουτισμένη με την ορολογία της φιλοσοφίας αυτής<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Ιστορία της Φιλοσοφίας'', 7η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 252.</ref>.
===Χριστιανισμός===
4.720
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης