Αλλαγές

Ο συγγραφέας της επιστολής Βαρνάβα, συχνά αποκαλείται και ''ψευδο-Βαρνάβας''. Παραμένει άγνωστο σε εμάς ποιος ήταν, αλλά από τη μελέτη του έργου εικάζεται πως πρόκειται για κάποιον χριστιανό ο οποίος προερχόταν από το εθνικό περιβάλλον της εποχής, που πιθανώς εργάστηκε ως διδάσκαλος και προφήτης<ref>Επιστολή Βαρνάβα 1, 4, 1, 8</ref> αν και «''δεν εκπροσωπεί πάντοτε τη γνήσια [[Ιερά Παράδοση|Παράδοση]] της εκκλησίας''»<ref>Στ. Παπαδόπουλος, «Πατρολογία», Τόμος Α΄, σελίς 185</ref>. Κατά τον ''Robillard'' μάλιστα είναι δυνατόν ο συγγραφέας να προέρχεται από άτομο που βρισκόταν στο περιβάλλον του ''Βαρνάβα'', ίσως δε και μαθητή του. Με βάση το Αλεξανδρινό θεολογικό ιδεολογικό χρώμα, πιθανολογείται ότι συνετάχθη στην ''Αλεξάνδρεια''<ref>Π. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», τόμος Β΄, σελίς 404</ref>,κατ'άλλους στην ''Παλαιστίνη''<ref>Στ. Παπαδόπουλος, «Πατρολογία», Τόμος Α΄, σελίς 186</ref>, αν και κάτι τέτοιο δε δύναται να επιβεβαιωθεί. Από τις πληροφορίες που λαμβάνουμε από την επιστολή αποκλείεται ο Βαρνάβας ως ο συγγραφέας της<ref>Νομίζει ότι οι Σύροι περιτμώνται, αγνοεί ιουδαϊκά έθιμα, υποτιμά τους Αποστόλους</ref>, ενώ από την κριτική φιλολογική έρευνα φαίνεται να έχει επιδεχθεί και περεταίρω επεξεργασιών από δύο ακόμα συγγραφείς «''ένα ιουδαιοχριστιανό ελληνιστή περί το 90 με 115 και ένα αντινομιστή ''γνωστικό'' περί το 130''»<ref>Στ. Παπαδόπουλος, «Πατρολογία», Τόμος Α΄, σελίς 186</ref>. Η πραγματεία μάλιστα φαίνεται πως έληγε στο κεφάλαιο 17 και ίσως και να περιλάμβανε και μερικούς ακόμα στίχους, οι οποίοι σήμερα ανευρίσκονται στην μεν λατινική μετάφραση στο κεφάλαιο 17, στη δε ελληνική στο 12, 7, ενώ το τμήμα των περί των δύο οδών, αναμφισβήτητα έχει επεξεργαστεί, όπως προανεφέρθη από κάποιο γνωστικό συγγραφέα.

Ο [[Κλήμης Αλεξανδρείας]]<ref>Κλήμης Αλεξανδρείας, Στρωματείς 2, 6, 32 κ.α.</ref> και ο [[Ωριγένης]]<ref>Κατά Κέλσου 1, 63. Περί αρχών 3, 3</ref> αναγνωρίζουν ως συγγραφέα τον ''Βαρνάβα'', παράδοση που ακολουθεί και ο ''Σιναΐτικος Κώδικας'' ο οποίος μάλιστα περιλαμβάνει την περιλαμβάνει επιστολή στον κανόνα των γνησίων βιβλίων της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]]. Ο ''Ευσέβιος'' αντιθέτως απορρίπτει τη γνησιότητά της και την κατάσει κατατάσσει στα νώθα νόθα κείμενα<ref>Εκκλ. Ιστορία 6, 14, 1</ref>, ενώ στη Δύση δε φαίνεται να θεωρήθηκε ποτέ γνήσια κάτι που επέδρασε βραδύτερον και σε όλη την εκκλησία<ref>Π. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», τόμος Β΄, σελίς 404</ref>. Παρόλα αυτά στη Δύση παρατηρείται περίεργο το φαινόμενο να θεωρεί ο μεν ο [[Ιερώνυμος]] το κείμενο ως γνήσιο του Βαρνάβα, αλλά αυτό να αναγιγνώσκεται μεταξύ των αποκρύφων<ref>De viris illustribus 6</ref>, κάτι που πιθανώς δείχνει πως ίδιος μεν δεχόταν τον συγγραφέα, η δε εκκλησία όχι αλλά το χρησιμοποιούσε για την οικοδομή των πιστών<ref>Π. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», τόμος Β΄, σελίς 404</ref>.  == Κείμενα και μεταφράσεις == Το κείμενο της επιστολής σήμερα διασώζεται στην ''ελληνική'' γλώσσα, αλλά και σε ''λατινική'' και ''συριακή'' μετάφραση. Η ''λατινική'' μάλιστα μετάφραση διασώζει ολόκληρη την πραγματεία σε ένα ενιαίο κώδικα<ref>Cod.Corbeiensis Q.V.I. 38/39</ref>, η δε ''συριακή'' περιλαμβάνει μόνο το δεύτερο μέρος και τις δύο οδούς (18-21), αν και σήμερα διασώζονται μόνο τα 19 και 20 κεφ. Το ελληνικό πρωτότυπο διασώζεται σε δύο κώδικες, το ''Σιναΐτικο κώδικα'', ο οποίος εξεδόθη από τον ''C. Tischendorf'' και τον κώδικα του ''Μετοχίου του Παναγίου Τάφου στην Κωνσταντινούπολη'' ή ''Ιεροσολυμίτικο κώδικα'', ο οποίος περιείχε και άλλα έργα [[Αποστολικοί Πατέρες|Αποστολικών Πατέρων]]. Οι υπόλοιποι μεταγενέστεροι εκδιδόμενοι κώδικες προέρχονται εξ αυτού του αρχετύπου.