12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
[[Image:StNicodemusOfTheHolyMountain.jpg|200px|right|thumb|Ο Άγιος Νικόδημος]]
O '''Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης''' ([[1749]]-[[1809]]) είναι Άγιος της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]]. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν ''Νικόλαος Καλλιβρούτσης'' και υπήρξε μία απο τις σημαντικότερες ασκητικές μορφές της σύγχρονης ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Η συνεισφορά του υπήρξε πολύπλευρη και αφορούσε ποιμαντικό και συγγραφικό έργο, ενώ είναι και ο συγγραφέας σημαντικών ποιμαντικών πονημάτων όπως του [[Πηδάλιον|Πηδαλίου]], της [[Φιλοκαλία|Φιλοκαλίας]] και του [[Ευεργετινός|Ευεργετινού]]. Η μορφή του, μαζί με τους κολυβάδες κολλυβάδες μοναχούς, ξεχώρισε τον 18ο αιωνα αιώνα για την πατερικότητα και την προσήλωση στο πνεύμα της ορθόδοξης ποιμαντικής διδασκαλίας όπως αυτή αποτυπώθηκε στην ανατολή και τους μεγάλους Πατέρες της εκκλησίας, ενώ εκδιώχθηκε για τις απόψεις του που τελικά δικαιώθηκαν, περί της συχνότητας της [[Θεία Ευχαριστία|Θείας Ευχαριστίας]], αλλά και άλλων σωτηριολογικών εκκλησιαστικών ζητημάτων.
==Ο βίος του==
Ο ''Άγιος Νικόδημος'' αναδείχθηκε ο μέγιστος θεωρητικός του κινήματος των ''Κολυββάδων μοναχών'', που απηχούσε σε πολλά σημεία τις αντιλήψεις των ησυχαστών του 14ου αιώνα. Άμεσος στόχος του κατέστη η δυναμική απόκρουση των [[Αίρεση|αιρέσεων]] και των κακοδοξιών των ημερών του. Ένεκα της εμμονής του στις παραδόσεις και στο ''Πνεύμα των Ιερών κανόνων της Εκκλησίας'', υπέστη ταπεινώσεις και διωγμούς, διότι απέρριπτε τις λατινογενείς προσμίξεις στην ορθόδοξη θεολογία και τη λειτουργική ζωή. Επίσης ήταν σφοδρός πολέμιος της εκκοσμίκευσης της εκκλησίας και της αλλοίωσης της ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης, που κέντρα στην εποχή του προωθούσαν στα πρότυπα της λατινικής μοναχικής παράδοσης. Ο Άγιος Νικόδημος ως σημαίνουσα προσωπικότητα της εποχής διατηρούσε αλληλογραφία με πολλούς λογίους και ιδιαιτέρως με τον [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Οικουμενικό Πατριάρχη]] και [[Εθνομάρτυρας|εθνομάρτυρα]] [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄|Γρηγόριο Ε']] και τον [[Αθανάσιος ο Πάριος|Όσιο Αθανάσιο τον Πάριο]].
Εκοιμήθη την Τετάρτη 14 Ιουλίου του [[1809]] και σε ηλικία 60 ετών στο ''κελλί κελί των Σκουρταίων'', στις [[Καρυές]] του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]]. Τα τελευταία του λόγια ήταν η απάντηση που έδωσε στους μαθητές του όταν τον ρώτησαν αν ησυχάζει: «''Τον Χριστό έβαλα μέσα μου και πώς να μη ησυχάσω;''».
==Αγιότητα και Εορτή==
==Εργογραφία==
''Ακτημοσύνη'', ''παρθενία'' και ''υπακοή'' είναι τα στοιχεία που κυρίως πραγματεύεται στη βιβλιογραφία του, ενώ στο σύνολό του το έργο του, αποτελεί όψιμη επιβίωση της ασκητικής και μυστικής παράδοσης του Βυζαντίου, με σαφείς ευσεβιστικές αποκλίσεις. Κυριότερα έργα είναι ο Αόρατος Πόλεμος, τα Πνευματικά Γυμνάσματα, το Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον, ο Κήπος Χαρίτων‚ το Νέον Μαρτυρολόγιον, το Εορτοδρόμιον, ο Συναξαριστής, η Ερμηνεία των επιστολών του Παύλου κ.α. Επίσης συνέγραψε το πηδάλιον, ενώ θεωρείται ένας απο το κορυφαίους εκκλησιστικούς εκκλησιαστικούς συναξαριστές.
*''"Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών"'' [[1782]]
