12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Οι λόγοι που οδήγησαν της εκκλησία να προβεί σε μια τέτοια κίνηση είναι εμφανείς στα λόγια του Ειρηναίου «αμύθητον πλήθος αποκρύφων και νόθων γραφών»<ref>Ειρηναίος Κατά Αιρέσεων 1,20,1</ref>. Απο την άλλη μεριά όσοι δε νόθευαν τις Γραφές, τις παρερμήνευαν συστηματικά. Στη προσπάθεια να αποκρουστούν αυτές οι δύο τάσεις αλλά και λόγω του οτι πολλά έργα και προφορικές παραδόσεις που είχαν διασωθεί, έστρεφαν προς άλλη κατεύθυνση το ποίμνιο με αποτέλεσμα να θεωρείται πως χάνεται το σωτήριο μήνυμα των Ευαγγελίων, οδηγήθηκε η εκκλησία στη δημιουργία ενός κανόνος αλήθειας (regula veritaris) ως πυρήνας της αληθινης πίστης (fundamentum fidei).
===Η διαμόρφωσή του===
Οι κανόνες βέβαια για να οργανωθούν φαίνεται ότι έθεταν κάποια κριτήρια, όπως α) να είναι αποδεδειγμένα αποστολικά κείμενα, β) το περιεχόμενό των βιβλίων να μην αντιτίθεται στις αποστολικές διαδοχές και γ) να χρησιμοποιούνται στην τακτική λατρεία από μεγάλο μέρος των κατά τόπους εκκλησιών.
Τρεις σύνοδοι ασχολήθηκαν με το ζήτημα του Κανόνα της Καινής Διαθήκης, της Λαοδίκειας, της Ρώμης και Γ΄ Καρθαγένης, ενώ η πρώτη γνωστή αναφορά του πλήρη κανόνα της Καινής Διαθήκης εμφανίζεται σε μια επιστολή του [[Αθανάσιος Αλεξανδρείας|Αγίου Αθανασίου]] προς τις τοπικές εκκλησίες προς τα τέλη του [[4ος αιώνας|4ου αιώνα]]. Η καταγραφή και η συνεπής αναπαραγωγή των αποδεκτών χριστιανικών συγγραμμάτων δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ο πρώτος γνωστός μεγάλος κανόνας ήταν ο [[Μουρατόρειος κανόνας]] που συντάχθηκε κατά το τέλος του [[2ος αιώνας|2ου αιώνα]] και περιείχε όλα τα κανονικά και μη κανονικά βιβλία. Κανόνες που καταγράφονται από τον Ειρηναίο και τον [[Τερτυλλιανός|Τερτυλλιανό]], ενώ ο δεύτερος κάνει διάκριση μεταξύ κανονικών και νόθων (''De pudicita'' 10). Ο [[Ευσέβιος Καισαρείας]] στο ''Βίο του [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μεγάλου Κωνσταντίνου]]''<ref>4,34, 36-37</ref> αναφέρει τον γενικώς αναγνωριζόμενο κανόνα της Καινής Διαθήκης
==Οι Κανόνες==
