Αλλαγές

{{πηγές}}Η λέξη αγνωστικιστής προέρχεται Με τον όρο '''Αγνωστικισμός'''<ref>''"Απόδοση στα Ελληνικά του αγγλικού όρου agnosticism...από το Ελληνικό στερητικό επίθ. agnostic"'' (λήμμ. "Αγνωστικισμός", ''Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας'', εκδ. Πάπυρος, ΑΘήνα 2005), από το ''"αρχ. αγνωσία (<αστερητ. + γνώσις )= η έλλειψη γνώσης"'' (λήμμ. "αγνωσία", ''Μείζον Ελληνικό Λεξικό'' , Φυτράκης, ΑΘήνα 2002).</ref> στο πλαίσιο της [[Θρησκειολογία|Θρησκειολογίας]], περιγράφεται η θεωρία σύμφωνα με την οποία η ύπαρξη ή η φύση του θεού είναι άγνωστη και τη λέξη κατά συνέπεια δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις για να υποστηρίξει κανείς είτε ότι υπάρχει είτε ότι δεν υπάρχει<ref>λήμμ. "Αγνωστικισμός", ''Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας'', εκδ. Πάπυρος, ΑΘήνα 2005, βλ. και Μπέγζος Μάριος, 'γνώσις'Φαινομενολογία της Θρησκείας'', Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1995, σελ. 162-163.</ref>. Ο όρος αυτός είναι δημιούργημα του άγγλου φυσιολόγου και ορίζεται στη φιλόσοφου, οπαδού των θεωριών του [[θεολογίαΔαρβίνος|Δαρβίνου]] ως , ''Τόμας Χένρι Χάξλεϊ'' (Thomas Henry Huxley, Έρλινγκ, Λονδίνο 1825 – Ίστμπερν 1895)<ref>λήμμ. "Χάξλεϊ, Τόμας Χένρι", εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ'', τόμ. 32, Αθήνα 2004.</ref>. Αυτή η ιδεολογία άρνηση της οποίας δυνατότητας να καταστεί γνωστός ο ακόλουθοςΘεός και να αποδειχθεί με επιστημονικά κριτήρια η ύπαρξη του συνιστά τον αγνωστικισμό<ref>Μπέγζος Μάριος, ''Φαινομενολογία της Θρησκείας'', Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1995, σελ. 158.</ref> που τοποθετείται μεταξύ [[Θεϊσμός|θεϊσμού]] και [Αθεϊσμός|αθεϊσμού]]<ref>ό.π., δηλώνει ότι δεν γνωρίζει αν υπάρχει Θεόςσελ. 162.</ref> όπου στη θεϊστική βεβαιότητα αντιπαρατίθεται η αβεβαιότητα του αγνωστικιστή ενώ το θεολογικά έγκυρο για το θρήσκο μένει επιστημολογικά μετέωρο για τον αγνωστικιστή<ref>στο ίδιο, σελ. 163.</ref>.

Σύμφωνα Σε κάθε περίπτωση, ο ''"θρησκειολογικός αγνωστικισμός"'' δεν πρέπει νά συγχέεται με την το ''Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα"θεολογικό αγνωστικισμό"'', η λέξη Αγνωστικισμός λέχθηκε δημόσια για πρώτη φορά το 1869 σε μια συνεδρίαση της μεταφυσικής κοινωνίας στο Λονδίνο από τον π.χ. του ιουδαϊσμού όπου ''Sir Thomas H"απαγορεύεται η εικονική παράσταση του Θεού ως ειδωλοποίηση του απεριχώρητου και ασύλληπτου (Έξ. Huxley20:4)"''<ref>ό.π., έναν Βρετανό βιολόγο και πρωτοπόρο της Δαρβίνιας θεωρίας της εξέλιξηςσελ. 164.</ref>. Ο ίδιος ανέφερε πως «Επίσης, στην Ορθόδοξη πατερική θεολογία, όπου ισχύει ο [[Αποφατισμός]], δεν πρέπει αυτός να συγχέεται με κάποιου είδους ''Μπήκε στο κεφάλι μου ως αντιθετικός όρος στους Γνωστικούς της ιστορίας των εκκλησιών που δήλωναν φανερά πως ξέρουν τόσο μεγάλο μέρος για τα ίδια τα πράγματα των οποίων ήμουν ανίδεος"αγνωστικισμό ή σκοταδισμό ή την ανάγκη μιας αφελούς πίστης χωρίς έρευνα"''»<ref>Ματσούκας Α. Όρισε επίσης ως «Νίκος, ''ΑγνωστικιστήΙστορία της Βυζαντινής Φιλοσοφίας''», αυτόν που Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 288.</ref>. Αντιθέτως, επειδή η [[Πατρολογία|πατερική]] [[Θεολογία]] κάνει διάκριση [[Κτιστό|κτιστού]] και [[Άκτιστο|ακτίστου]] και έτσι ''"δεν δέχεται ούτε τον θεϊσμόκατά κανένα τρόπο...φυσική συγγένεια Θεού και ανθρώπου"''<ref>ό.π., ούτε τον αθεϊσμόσελ. 289.</ref>, θεωρώντας o oρθόδοξος αποφατισμός μας παροτρύνει ''"ν' αποφύγουμε τους ακραίους. Πίστευε επίσηςμεταφυσικούς μετεωρισμούς του νου για την αναγωγή στο Θεό, ότι το ερώτημα για το αν υπάρχει κάποια ανώτερηκαι να στραφούμε στις θεοφάνειες, πέρα που συντελούνται στην κτίση και πάνω από την Φύση δύναμηιστορία"''<ref>στο ίδιο, παραμένει άνευ απάντησηςσελ. 290.</ref>, στη ''"ζωή της Εκκλησίας, τη διδαχή, τα μυστήρια, την άσκηση και ότι δεν είναι δυνατόν να το γνωρίσουμετην κατάφαση του κόσμου και της ζωής"''<ref>ό.π. Μάλιστα ορισμένοι Αγνωστικιστές, υποστηρίζουν πως δε θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε αν υπάρχει Θεόςσελ. 289.</ref>.

Σήμερα οι ''Αγνωστικιστές'', διαχωρίζονται σε δύο ομάδες==Υποσημειώσεις==<div style="font-size: '''α. Τους Εμπειρικούς Αγνωστικιστές''', που δεν αποκλείουν κάποια στιγμή να βρεθούν αποδείξεις για τον Θεό, και '''β. Τους Απόλυτους Αγνωστικιστές''', που πιστεύουν ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν να βρεθούν αποδείξεις για τον Θεό.85%"><references/></div>