Αλλαγές

Είναι γεγονός ότι, αν και η ''"η χριστιανική διδασκαλία"'' είναι ''"πέρα για πέρα αντίθετη προς τη [[διαρχία]]"'' <ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Το πρόβλημα του κακού - Δοκίμιο πατερικής θεολογίας'', 3η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 273.</ref> και κατά συνέπεια διδάσκει ότι ''"δεν μπορεί να νοηθεί κανένα στοιχείο που να μην είναι δημιούργημα του Θεού"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, 'Δογματική και Συμβολική θεολογία', τόμ. Γ' (Ανακεφαλαίωση και Αγαθοτοπία-Έκθεση του οικουμενικού χαρακτήρα της χριστιανικής διδασκαλίας), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 376.</ref>. Εντούτοις, εντούτοις, συχνά χρησιμοποιεί την έννοια της σύγκρουσης ''"θεϊκών και δαιμονικών δυνάμεων"'', στην περίπτωση αυτή όμως, ''"δανείζεται μονάχα το σχήμα της πάλης του καλού και του κακού"'' , με το '"κακό" να παραμένει ''"ως πράγμα"'' ανύπαρκτο και να ''"εννοείται μονάχα ως διαβρωμένη...αγαθή πραγματικότητα"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Το πρόβλημα του κακού - Δοκίμιο πατερικής θεολογίας'', 3η έκδό., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελπ. 273.</ref>. Κατά συνέπεια το κακό ''"είναι μη ον...δεν έχει...υπόσταση...αλλά είναι παρυπόσταση"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, 'Δογματική και Συμβολική θεολογία', τόμ. Β' (Έκθεση της ορθόδοξης πίστης σε αντιπαράθεση με τη δυτική Χριστιανοσύνη), 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 211.</ref>, ''"κλέβει"'' δηλαδή ''"την υπόσταση του αγαθού και επομένως αποτελεί παραμόρφωση"''<ref>Ματσούκας, ''Δογματική...'', τόμ. Γ', ό.π..</ref>. Όπως Άρα ''"ανυπόστατον το κακόν"''<ref>Μάξιμος Ομολογητής, ''Σχόλια'', PG 4,53Β.</ref> και όπως σημειώνει ο [[Διονύσιος Αρεοπαγίτης]] ''"Διο ούτε υπόστασιν έχει το κακόν, αλλά παρυπόστασιν, του αγαθού ένεκα και ουχ εαυτού γινόμενου"''<ref>Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ''Περί θείων ονομάτων'', PG 3,732C.</ref>.