Αλλαγές

{{επιμέλεια}}'''Αθεϊσμός''' είναι αποκαλείται η ιδεολογική άρνηση του Θεού ως ιδεολογία. Η ιδεολογική αυτή άρνηση, σε αντίθεση με τον άθεο που απλώς δεν πιστεύειμπορεί είτε να συμβαίνει διότι δε θεωρεί πως έχει επαρκή στοιχεία για το Θεό ο ακόλουθός της, χωρίς όμως να θεωρεί δεδομένη την ανυπαρξία Του, είτε διότι απορρίπτει τη δυνατότητα να υπάρχει Θεός, λόγω τη κοσμοθεώρησής του.

Ο Αθεϊστής διαφέρει από τον απλό άθεοΚατά το διαχωρισμό αυτό, στο εξήςοι άθεοι διαχωρίζονται σε δύο επίπεδα ομάδων: Ενώ ο απλός άθεος δεν έχει πιστέψει σε [[Θεός|Θεό]] επειδή θεωρεί ότι δεν βρήκε κάποιο λόγο για να πιστέψει, χωρίς όμως να θεωρεί δεδομένη την ανυπαρξία Θεού, ο Αθεϊστής είναι οπαδός της ιδεολογίας του αθεϊσμού. Απορρίπτει τη δυνατότητα να υπάρχει Θεός, δογματικά.

Η δογματική άρνηση της ύπαρξης του Θεού, αποβαίνει για τον Αθεϊστή είδος 1. Τον ''Ασθενή Αθεϊσμό'' ή ''[[θρησκείαΑγνωστικισμός|θρησκείαςΑγνωστικισμό]]'', που κατά τον ακόλουθό του πρεσβεύει, [[φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] ή ιδεολογίαςότι ''δεν πιστεύει στον Θεό, εφόσον δεν έχει στοιχεία, κάτι που αλλά δεν συμβαίνει με τον απλό άθεοαποκλείει την ύπαρξή Του''.

Η θέση ενός άθεου λοιπόν2. Τον ''Ισχυρό Αθεϊσμό'' ή ''Αντιθεϊσμό'', ταυτίζεται με τη θέση ενός [[Αγνωστικισμός|αγνωστικιστή]] που κατά τον ακόλουθό του πρεσβεύει, που λέει ότι "''δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός"(ή θεοί)'', χωρίς όμως να απορρίπτει αυτή τη δυνατότητα. Ενώ ο άθεος είναι πεπεισμένος για την ανυπαρξία Θεούαποκλείοντας οριστικά αυτό το ενδεχόμενο.

Κατά δικό τους διαχωρισμόΣτον 20ό αιώνα, οι άθεοι χρησιμοποιούν τρία ονόματα ομάδων: 1. Ασθενής Αθεϊσμός. 2. Ισχυρός Αθεϊσμός. 3. Αντιθεϊσμός. Ο σύμφωνα με τον '''Ασθενής ΑθεϊσμόςLudwig Wittgenstein''', στην πραγματικότητα είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ εντός της Αθεϊστικής θρησκείας. Πρεσβεύει ότι "δεν πιστεύει στον Θεό εφόσον δεν έχει στοιχεία, αλλά δεν αποκλείει την ύπαρξή Του". Όμως αυτό δεν είναι αθεϊσμός, αλλά [[αγνωστικισμός]]. Και ονομάζεται "αθεϊσμός", λόγω αγνοίας αυτών που τον πρεσβεύουν! Απομένουν λοιπόν οι δύο άλλες ομάδες, οι οποίες είναι πραγματικές: Ο ''Αναλυτική Φιλοσοφία'Ισχυρός Αθεϊσμός''', είναι αυτός που διατυπώνει ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ, ότι "Δεν υπάρχει Θεός (ή θεοί)", αποκλείοντας οριστικά αυτό το ενδεχόμενο. Η δογματική αυτή διατύπωση, φέρνει τον αθεϊστή στη δυσάρεστη θέση, να ανήκει σε ΘΡΗΣΚΕΙΑ!!! Ο άνθρωπος αυτός, παραθεωρεί όλες τις μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων που γνώρισαν προσωπικά τον Θεό, κλείνει τα μάτια στις ενδείξεις που τον περιτριγυρίζουν για τον Θεό, και δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο να δεχθεί την πραγματικότητα της ύπαρξης κάποιου Θεού. Πρόκειται για μια θρησκεία απωλείας, που κλείνει στον άνθρωπο την πόρτα τής Χάρης τού Θεού, και τον αφήνει μόνο σε μια ζωή χωρίς αληθινό νόημα. Οι αθεϊστές αυτής της ομάδας, για να ξεφύγουν από αυτή την αντίφαση, λένε: "Εμείς δεν λέμε ότι πιστεύουμε σε κάτι. Λέμε ότι ΔΕΝ πιστεύουμε. Άρα είναι παράλογο να μας ονομάζει κάποιος θρησκεία". Όμως η ουσία του θέματος, δεν βρίσκεται στη διατύπωση. Βρίσκεται στο ότι ΔΟΓΜΑΤΙΖΟΥΝ χωρίς αποδείξεις. Και μάλιστα πολύ περισσότερο, όταν οι ίδιοι επικαλούνται την έλλειψη αποδείξεων για να δεχθούν τον Θεό! Πώς βλέπουν την έλλειψη αποδείξεων για την ύπαρξη τού Θεού, αλλά δεν τη βλέπουν όταν πρόκειται για την ανυπαρξία Του; Δεν λέμε ότι πρέπει να πιστέψουν. Αλλά η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ τους πεποίθηση ότι "θεός δεν υπάρχει", και μάλιστα χωρίς αποδείξεις, τους κάνει άλλη μία ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Δεν είναι «απουσία πίστης». Είναι: «δογματική διατύπωση θέσης» ότι «δεν υπάρχει Θεός». Δεν αφήνει το ενδεχόμενο να υπάρχει. Το δογματίζει, χωρίς αποδείξεις! Όποιος δογματίζει, θρησκεύει. Είτε δογματίζει θετικά, (Υπάρχει Θεός), είτε δογματίζει αρνητικά (Δεν υπάρχει Θεός). Θα μπορούσαν να πουν: "Δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός ελλείψει αποδείξεων, αλλά δεν το αποκλείω". Τότε φυσικά δεν θα ήταν "αθεϊστές", αλλά Αγνωστικιστές. Θα ήταν όμως συνεπέστεροι. Ως Αθεϊστές όμως είναι εντελώς αντιφατικοί, και αποτελούν πράγματι ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Τα παραπάνω όμως, δημιούργησαν την ''Γλωσσανάλυση'τρίτη αθεϊστική ομάδα, τών Αντιθεϊστών'''. Έτσι τους ονομάζουν κάποιοι πιο καινούργιοι αθεϊστές, για να πουν ότι δήθεν: "αυτοί είναι οι κανονικοί αθεϊστές". Με σκοπό να ξεφύγουν από τις αντιφάσεις στις οποίες τους οδηγεί ο δογματισμός της "ανυπαρξίας τού Θεού", ισχυρίζονται το εξής: "Αν παρουσιάσουμε το θέμα περί Θεού ως κάτι χωρίς νόημα, δεν χρειάζεται να απολογηθούμε για την έλλειψη αποδείξεών μας!". Έτσι, προχώρησαν στην εξής επιχειρηματολογία: Ξεκινούν πρώτα, δίνοντας έναν εσφαλμένο ορισμό περί Θεού. Λένε: "[[Θεϊστής]] είναι αυτός που πιστεύει σε κάποια απροσδιόριστη ανωτέρα, συνήθως δημιουργό, δύναμη που την αποκαλεί Θεό, ή σε κάποιο αόριστο και απροσδιόριστο Θεό, συνήθως δημιουργό, που τον αποκαλεί ανωτέρα δύναμη." Και αυτόν τον ορισμό τον δίνουν, για να παρουσιάζουν τον Θεό ως κάτι "αόριστο", "απροσδιόριστο", ή "ανωτέρα δύναμη". Τους βολεύει επειδή η ΨΕΥΔΗΣ ΑΟΡΙΣΤΙΑ αυτή, είναι απαραίτητη για τη συνέχεια τής σοφιστείας που δημιούργησαν. Στον 20ό αιώνα, σύμφωνα με τον Ludwig Wittgenstein στην Αναλυτική Φιλοσοφία και τη Γλωσσανάλυση, ο ορισμός του ''αθεϊσμού '' έλαβε την εξής τεχνητή και παράλογη μορφή: Κατά τον αθεϊστή αυτόν, και όσους άλλους αθεϊστές με μειωμένη αντίληψη τον ακολουθούν, "Η έννοια του «θεού» και όλες οι έννοιες που παράγονται από αυτήν είναι ψευδοέννοιες και ως εκ τούτου κάθε συζήτηση περί αυτών είναι στερημένη νοήματος και δεν οδηγεί σε κανένα συμπέρασμα. Άρα έχουμε να κάνουμε με ανόητη συζήτηση". Με τον τρόπο αυτό, προσπαθεί να ΥΠΕΚΦΥΓΕΙ από τις αντιφάσεις που δημιουργεί στη θρησκεία τού αθεϊσμού η δογματική απόρριψη ύπαρξης τού Θεού. "Γιατί, αν δεν έχει περιεχόμενο η λέξη: "θεός", αν είναι "ψευδοέννοια", τότε δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τη συζητήσουμε", υποστηρίζει. Με άλλα λόγια, οι θέσεις αυτές, όχι μόνο δεν λύνουν τις αντιφάσεις τού αθεϊσμού, αλλά αντιθέτως, κηρύσσουν γενική υποχώρηση από κάθε συζήτηση. Αποφεύγουν έτσι κάθε συζήτηση, ώστε να μη βρεθούν στην αντιφατική θέση να φανούν ασυνεπείς! Μάλιστα ο συγγραφέας αυτός, θεωρεί ότι "η θέση αυτή είναι η μόνη άτρωτη". Με άλλα λόγια, παραδέχεται έτσι τα προβλήματα τής αθεϊστικής θέσης, και δηλώνει ότι η μόνη άτρωτη θέση, είναι η άρνηση συζήτησης περί Θεού!!! Έτσι, οι οπαδοί αυτής της θέσεως, ονομάζουν τους εαυτούς τους: "αθεϊστές", και εκείνους που δέχονται συζήτηση περί Θεού, τους ονομάζουν: "αντιθεϊστές"! Με το σκεπτικό, ότι "εφόσον συζητούν περί Θεού, είναι σαν να αποδέχονται ότι αυτή η έννοια έχει κάποιο περιεχόμενο, και την αντιστρατεύονται". Βεβαίως, η νέα αυτή θεωρία τους, πάσχει στο ότι παρουσιάζουν τον Θεό ως κάτι: "αόριστο", "απροσδιόριστο", και "ανωτέρα δύναμη". Και ενώ αυτό είναι αλήθεια για πλήθος θρησκειών, δεν είναι αλήθεια για τη Χριστιανική πίστη. Όμως δεν κάνουν αυτό το διαχωρισμό, παρά βάζουν τη Χριστιανική πίστη ανάμεσα σε άλλες συγκεχυμένες θεϊστικές θεωρίες, κάνοντας έτσι άλλο ένα λογικό άλμα. Στη Χριστιανική πίστη δεν έχουμε έναν Θεό αόριστο, αλλά η λέξη: "[[Θεός]]", είναι μια καλά διατυπωμένη έννοια, με πλήρες και σαφώς συγκεκριμένο περιεχόμενο. Πρόκειται μάλιστα για σαφέστατο ιστορικό πρόσωπο, για τον Ιησού Χριστό! Μαρτυρημένος επαρκώς από αυτόπτες μάρτυρες, και από προφητείες, τόσο στο παρελθόν, όσο και σήμερα. Σαφέστατα η Χριστιανική πίστη, δογματίζει ότι το πρόσωπο αυτό, ήταν η ενσάρκωση τού "Θεού τού αοράτου", τον οποίο σαφέστατα πάλι κατονομάζει ως "παντοδύναμο", "πανταχού παρόντα", "δημιουργό τού σύμπαντος", "άχρονο", και "απεριχώρητο". Σαφέστατη ύπαρξη, με σαφέστατες ιδιότητες. Η Χριστιανική πίστη λοιπόν, δίνοντας στη λέξη: "θεός" συγκεκριμένο περιεχόμενο, στερεί από τους σοφιστές αθεϊστές αυτούς, το επιχείρημα τής αοριστίας, καταρρίπτοντας όλη τη φιλοσοφία τους.