Ο [[Όσιος]] '''Ιλαρίων''' ([[1776]]-[[1864]]) γεννήθηκε στην ''Ιμερέτη'' της ''Δυτικής Γεωργίας''. Ήταν [[Γάμος|έγγαμος ]] ιερεύς, σύμβουλος του βασιλέως της ''Γεωργίας'' και πνευματικός των ανακτόρων της ''Μόσχας''. Επί τουρκοκρατίας ήλθε στο [[Άγιον Όρος|Άγιον Όρος]] όπου ασκήτεψε σε διάφορες [[Μονή|Μονές]] και [[Σκήτη|Σκήτες]] αλλά και στις βραχώδεις σπηλιές του [[Άθως|Άθωνα]].Για ένα μικρό χρονικό διάστημα παρέμεινε στη ''Θεσσαλονίκη'' διακονώντας τους φυλακισμένους των Τούρκων με κίνδυνο της ζωής του. Το αποκορύφωμα των ασκητικών του αγώνων ήταν ο αυτόβουλος εγκλεισμός του επί τρία χρόνια στον Πύργο της [[Νέα Σκήτη|Νέας Σκήτης]]. Εκοιμήθη το 1864 και ανακηρύχθηκε Άγιος από το Πατριαρχείο της Γεωργίας το 2002. Η μνήμη του εορτάζεται στις [[:Πρότυπο: 14 Φεβρουάριος|14 Φεβρουαρίου]].