Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Τα συγχωροχάρτια ως συνοδικά έγγραφα
::''"Τα, δια των τάδε ή τόσων λειτουργιών ή ευχών ή ελεημοσυνών ή συγχωρητικών του δεινός αρχιερέως ή του δεινός πατριάρχου απολύεσθαι την τάδε ψυχήν των κατεχόντων αυτήν ανιαρών (δηλ. οδυνών), αποβάλλομεν...ότι δε δύναμιν έχουσι ρύσασθαι εν τωδε τω οποιωδήποτε χρόνω, γενναίως αποστρεφόμεθα. Επί γαρ τω Θεώ μόνω, τω εχόντι απλώς τας κλεις του άδου και του θανάτου...και ειδότι τη ποσότητα και ποιότητα των ανθρωπίνων αμαρτιών, και τα κινήματα και εγκρύφια της καρδίας, δι' ων προέρχεται η αμαρτία, κείται η λύτρωσις και ο διορισμός της λυτρώσεως, τη Εκκλησία δε μόνον εφείται το παρακαλείν"''.
Τη διαφοροποίηση ανάμεσα στις πρακτικές της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, προσπάθησε να προβάλλει και η Ορθόδοξη Συνόδος του 1727. Αφορμή για την έκδοση ομολογίας από τη σύνοδο αυτή, που ήταν μία από τις ''"έντονα αντιλατινικές Συνόδους στην Κωνσταντινούπολη"''<ref>Podskalsky Gerhard, ''Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας 1453-1821'', ΜΙΕΤ, Αθήνα 2005, σελ. 398</ref>, ήταν ''"η Λατινική προπαγάνδα, δρώσα σκανδαλωδώς τότε εν τη ορθοδόξω ανατολή"''<ref>Καρμίρης, ''Τα δογματικά...'', Β΄, σελ. 860.</ref> η οποία, όπως αναφέρει και το συνοδικό κείμενο στην εισαγωγή του ''"τεχνάσμασιν απατηλοίς και σοφιστικαίς κακομηχανίαις ου παύονται τους απλούστερους του ημέτερου γένους παραδιδάσκοντες"''<ref>Καρμίρης, ''Τα δογματικά...'', Β΄, σελ. 863.</ref>. Τα προσφερόμενα χαρτιά δεν παρέχουν βεβαιωμένη άφεση αμαρτιών (η οποία παραμένει πάντα ''εν χειρί δε Θεού''<ref>Καρμίρης, ''Τα δογματικά...'', Β΄, σελ. 866.</ref>), αλλά απλώς εύχονται '''''υπέρ της αφέσεως''''' των αμαρτιών:
:''"την εξουσίαν '''υπέρ της αφέσεως ''' των αμαρτιών, ην εγγράφως διδομένην τοις ευσεβέσι η μεν Ανατολική του Χριστού Εκκλησία ονομάζει συγχωροχάρτια, Λατίνοι δε ταύτα καλούσι ιντουλγκέντζας, ομολογείν δίδοσθαι μεν παρά Χριστού εν τη αγία Εκκλησία, και την αυτών χρήσιν τοις πιστοίς σωτηριωτάτην είναι καταφυγήν, δίδοσθαι μέντοι τα τοιαύτα συγχωροχάρτια εν όλη τη Καθολική Εκκλησία και παρά των τεσσάρων αγιωτάτων Πατριαρχών, του Κωνσταντινουπόλεως, του Αλεξανδρείας, του Αντιοχείας και του Ιεροσολύμων"''<ref>Καρμίρης, ''Τα δογματικά...'', Β΄, σελ. 867.</ref>,
και σε αντίθεση με την αυθαίρετη και αντικανονική χρήση των συγχωροχαρτιών της Δυτικής Εκκλησίας, σύμφωνα με την ίδια σύνοδο, όποτε χορηγήθηκαν τα αντίστοιχα των Ορθοδόξων, αυτό έγινε:
