Ο '''Άγιος Συμεών ο δια τον Χριστόν Σαλός''' (τρελός), αποτελεί [[Άγιος|Άγιο]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]], ο οποίος έδρασε κατά τον 6ο αιώνα. Ο ίδιος ανήκει στην ιδιαίτερη κατηγορία των "παραφρόνων" αγίων, οι οποίοι αποκλήθηκαν σαλοί-τρελοί, διότι λειτουργούσαν με παράδοξο τρόπο για να επιτύχουν το σκοπό τους. Καταγόταν από την Έδεσα της Μεσοποτομίας. Κάποτε, την ημέρα της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, μαζί με το φίλο του Ιωάννη, επισκέφτηκαν τα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν και να εορτάσουν. Επισκεπτόμενοι όμως τα μέρη της Ιεριχούς εντυπωσιάστηκαν από τον πλήθος των μονών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στη μονή του [[Γεράσιμος Κεφαλληνίας|Αγίου Γερασίμου]]. Εκεί συνδέθηκαν με τον ηγούμενο Νίκων, ο οποίος τους περίμενε, καθώς το είχε πληροφορηθεί εξ [[Θεία Αποκάλυψη|Αποκαλύψεως]]. Τους προέτρεψε μάλιστα να καρούν άμεσα μοναχοί, αφήνοντας πίσω τους ο μεν Ιωάννης γυναίκα και παιδί, ο δε Συμεών τη γραία μητέρα του. Έτσι εκπαιδεύονται άμεσα και μετά από μία εβδομάδα κείρονται και τοποθετούνται στις όχθες του ποταμού Αρνών. Μετά μάλιστα από δύο χρόνια πληροφορούνται πως όλοι οι γνωστοί τους στον κόσμο είχαν πεθάνει<ref>ΘΗΕ, τ. 11, σελ. 536</ref>.
Καταγόταν από την Έδεσα της ΜεσοποτομίαςΕίκοσι χρόνια αργότερα αποχωρίστηκαν. ΚάποτεΟ Ιωάννης παρέμεινε στην απομόνωση, την ημέρα της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου επισκέφτηκε, μαζί με το φίλο του Ιωάννη τα Ιεροσόλυμα ο δε Συμεών αποφάσισε να εισέλθει στον κόσμο για να προσκυνήσουν και βοηθήσει<ref>Είναι χαρακτηριστικό πως όταν ο Συμεών αποφάσισε να εορτάσουν. Επισκεπτόμενοι δε τα μέρη της Ιεριχούς εντυπωσιάστηκαν από φύγει ανέφερε στον Ιωάννη ''"Εν τη δυνάμει του Χριστού υπάγω εμπαίζων τον πλήθος των μονώνκόσμον"'' (Patrologia Orientalis, τόμος ΧΙΧ, όπου τελικά οδηγήθηκαν στη μονή τους sel. 164-179)</ref>. Αρχικά προσεκύνησε στους [[Γεράσιμος ΚεφαλληνίαςΆγιοι Τόποι|Αγίου ΓερασίμουΑγίους Τόπους]], όπου και παρέμεινε για κάποιο διάστημα και εν συνεχεία επέστρεψε στην Έδεσσα, όπου και εμφάνισε τις ιδιότητες του Σαλού. Εκεί συνδέθηκαν με Μερικά παραδείγματα από τον ηγούμενο Νίκων, εκκεντρικό τρόπο ζωής του μας αναφέρει ο οποίος τους περίμενεβιογράφος του επίσκοπος Κύπρου και Νεαπολέως, καθώς Λεόντιος (+620). Σύμφωνα με το είχε πληροφορηθεί εξ [[Θεία Αποκάλυψη|Αποκαλύψεως]]Λεόντιο, μία Κυριακή, κατά την έναρξη της ακολουθίας επιδόθηκε στο καρυδίζει και να σβήνει τις καντήλες του ναού, στη συνέχεια δε, ανέβηκε και στον άμβωνα της εκκλησίας όπου ''""ελίθαζεν τας γυναίκας τοις καρυδίοις"''. Τους προέτρεψε Εξερχόμενος μάλιστα να καρούν άμεσα μοναχοίτου ναού έστρεψε τα ταβλία των μικροπωλητών, αφήνοντας πίσω τους ο μεν Ιωάννης γυναίκα οι οποίοι τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Άλλοτε έγινε υπηρέτης σε πανδοχείο όπου κατηγορήθηκε για κλοπή και παιδίεδάρη ανηλεώς, ο δε Συμεών τη γραία μητέρα ενώ άλλοτε για να προσφέρει θυμιατήριο προσέφερε τα γυμνά τουχέρια για να τοποθετηθούν αναμμένα κάρβουνα. Εκπαιδεύονται άμεσα και μετά από Σε μία ακόμα χαρακτηριστική περίπτωση προσποιήθηκε ότι είχε σαρκικό πόθο με αποτέλεσμα να "επιτεθεί" σε μία εβδομάδα κείρονται και τοποθετούνται στις όχθες παντρεμένη κοπέλα μέσα στο σπίτι της, παρουσία του ποταμού Αρνώνάνδρα της, ώσπου τον έδιωξε ξυλοκοπώντας τον. Μετά μάλιστα από δύο χρόνια πληροφορούνται πως όλοι οι γνωστοί Πράγμα που φρόντισε να μαθευτεί σε όλη την πόλη. Επίσης πολλές φορές συναναστρεφόταν πόρνες και χόρευε μαζί τους στον κόσμο είχαν πεθάνειστους δρόμους<ref>PG 93, 1724D</ref>, ενώ, παρότι υπήρξε αυστηρός ασκητής έτρωγε κρέας προκλητικά σε όλη την πόλη ακόμα και τη Μεγάλη Πέμπτη.
Είκοσι χρόνια αργότερα αποχωρίστηκαν. Ο Ιωάννης παρέμεινε στη απομόνωσηΆγιος Συμεών ήταν φανερό πως είχε χαρίσματα αγιότητας, όπως το ιαματικό, το προορατικό, το διορατικό, το χάρισμα της καθαράς προσευχής και των δακρύων, αλλά ο δε Συμεών αποφάσισε ίδιος αποφάσιζε πολλές φορές να εισέλθει στον κόσμο για να βοηθήσει. Αρχικά προσεκύνησε στους Αγίους Τόπουςδιασύρει τον εαυτό του, όπου αποφεύγοντας την υπόληψη και παρέμεινε για κάποιο διάστημα τιμή των συμπολιτών του, ταυτόχρονα δε, ξυπνώντας τους από το λήθαργο της χαλαρότητας και εν συνεχεία επέστρεψε στην Έδεσσαχλιαρότητας<ref>Χ. Γιανναράς, όπου και εμφάνισε τις ιδιότητες Η ελευθερία του ΣαλούΉθους, σελ. Μερικά παραδείγματα από 99</ref>. Πολλές φορές προτιμούσε να τον εκκεντρικό τρόπο ζωής του μας αναφέρει περνούν για μισότρελο μοναχό, παρά ως άγιο. Γι αυτό και ο βιογράφος κύριος στόχος του επίσκοπος Κύπρου και Νεαπολέωςσκανδαλισμού, Λεόντιος (+620)είχε να να κάνει με την αντίστοιχη προκλητική κατάλυση του Σαββάτου από το Χριστό. Σύμφωνα με Σκοπό του δηλαδή δεν κάνει να καταλύσει το νόμο, αλλά να φανερώσει το Λεόντιοπνεύμα της εκκλησίας, κάποια ημέρα έσερνε νεκρό ένα σκύλο δια μέσου το οποίο είναι η υπέρβαση του νόμου στη ζωή της πόλης και ενώ οι κάτοικοι τον αποδοκίμαζαν[[Βασιλεία του Θεού|βασιλείας του Θεού]]. Την επομένη ημέραΟ Άγιος ο οποίος ήταν μέλος αυτής της βασιλείας, Κυριακήδύναται παρότι συναναστρεφόταν πόρνες ''"ουδαμώς υπό τούτων εμολύνετο"'', κατά την έναρξη της ακολουθίας επιδόθηκε στο να προσεταιρίζεται τις γυναίκες καθώς σκάνδαλο τέτοιες πράξεις αποτελούν για όσους αφενός ζούν ακόμα στην ανάγκη του ναού νόμου, αφετέρου στους ηθικιστές, τους τυπολάτρες και εν συνεχεία ανέβηκε τους υποκριτές. Η διδαχή του Συμεών τελικά επισημαίνει πως οι ηθικές και στον άμβωνα συνεχίζοντας κοινωνικές αναστολές επισημαίνονται για όσους δεν έχουν απελευθερωθεί από τα πάθη τους. Ο Άγιος όμως έτσι κέρδιζε την ίδια διαδικασίαεμπιστοσύνη των αμαρτωλών και των δυστυχισμένων. Άλλοτε έγινε υπηρέτης ¨Έσωζε γυναίκες που ζούσαν σε πανδοχείο όπου κατηγορήθηκε για κλοπή και εδάρη ανηλεώςπορνεία, ενώ άλλοτε για να προσφέρει θυμιατήριο προσέφερε τα γυμνά του χέρια για να τοποθετηθούν αναμμένα κάρβουνα. Σε όλες τις περιπτώσεις αργότερα εξηγούσε γιατί έπραττε τις ενέργειές του οδηγούσε σε νόμιμο γάμο ή ακόμα και ποιο ήταν το ηθικό τους δίδαγμα<ref>ΘΗΕ, τ. 11στο μοναχισμό, σελ. 536</ref>επανέφερε αιρετικούς.
Αφού τελικώς ενημέρωσε τον φίλο του Ιωάννη ότι θα πεθάνει, κρύφτηκε σε καλύβα για να μην ταφεί με θρησκευτικές τιμές. Οι άνθρωποι που τον ανακάλυψαν μάλιστα δεν τον ενταφίασαν θρησκευτικώς. Μαθαίνοντας όμως το συμβάν, όσοι γνώριζαν τον Άγιο, θέλησαν να τον τιμήσουν με θρησκευτική ταφή, αλλά τελικώς βρήκαν το λάκκο του άδειο. Η μνήμη του εορτάζεται στις [[Πρότυπο:21 Ιουλίου|21 Ιουλίου]].
== Υποσημειώσεις ==
