Αλλαγές

Ο '''Αθανάσιος ο Πάριος''' (1721-1813), είναι [[Άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]] και μία από τις εξέχουσες μορφές του μοναστικού φρονήματος του 18ου αιώνα. Ο ίδιος επιπρόσθετα αποτέλεσε και μία φωτισμένη μορφή του Ελληνικού Γένους, που έδρασε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και πολεμήθηκε σφοδρά τόσο από εκκλησιαστικούς κύκλους, εξ αιτίας του ότι υπήρξε εκπρόσωπος και ηγέτης των [[Κολλυβάδες|Κολλυβάδων]], όσο και από διανοητικούς, καθώς αντιτάχτηκε στον ΚοραϊσμόΑδαμάντιο Κοραή. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν ''Αθανάσιος Τούλιος'' και καταγόταν από το νησί της Πάρου. Ο ίδιος ξεχώρισε σε μία δύσκολη εποχή για το Ελληνικό γένος για τη θεολογική κατάρτισή του, αλλά και για την θύραθεν παιδεία του, αφού διετέλεσε διδάσκαλος και σχολάρχης.

Γεννήθηκε το 1721<ref>Σύμφωνα με τους πρισσότερους περισσότερους ερευνητές γεννήθηκε το 1721, υπάρχει και μία μικρή μερίδα που μιλάει για έτος 1722</ref>, στο χωριό Κώστος της Πάρου και πήρε το όνομα Αθανάσιος<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>. Ο πατέρας του ονομαζόταν Απόστολος Τούλιος και προερχόταν από τη Σίφνο, αλλά κατοίκησε στο Κώστο αφού νυμφεύτηκε μία ντόπια. Την πρώτη του μόρφωση την έλαβε στην Πάρο. Το 1745 σε ηλικία 24 ετών οδηγείται στη Σμύρνη για σπουδές , όπου μαθητεύει δίπλα στον Ιερόθεο Δενδρινό<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref> και εν συνεχεία (1751) στην Αθωνιάδα σχολή, όπου και σπούδασε σπουδάζει δίπλα στον [[Ευγένιος Βούλγαρης|Ευγένιο Βούλγαρη]] και το [[Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης|Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη]]. Από τον Νεόφυτο εκπαιδεύτηκε στα ''"Γραμματικά"'' και στα ''"Περί Συντάξεως"'' του Θεοδώρου Γαζή, ενώ από τον Ευγένιο Βούλγαρη τα φιλοσοφικά μαθήματα. Κατόπιν εκπαιδεύεται στη Ρητορική και την ποιμαντική, ενώ το 1758 μετά από παρότρυνση και πίεση του Ευγένιου Βούλγαρη δέχεται τη διεύθυνση της σχολή του Γένους στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει στη σχολή για 2 έτη<ref>Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, Λήμμα Αθανάσιος ο Πάριος, Εκδόσεις Γιοβάνη, Αθήνα 1981, τ. 1, σελίδα 212</ref> καθώς η Σχολή κλείνει λόγω επιδημίας πανώλης στην πόλη. Έτσι καταφεύγει στην Κέρκυρα, όπου ολοκληρώνει τις σπουδές του δίπλα στο [[Νικηφόρος Θεοτόκης]], σπουδάζοντας φυσική. Τελικά οδηγείται στο Μεσολόγγι μετά από πρόσκληση, του συμμαθητή του στη Αθωνιάδα, Παναγιώτη Παλαμά, που είχε ιδρύσει από το 1760 την ''"Παλαμιαία Σχολή"''. Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη αναλαμβάνοντας και πάλι τη σχολή του Γένους(1967-1970)<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref> και μετά από λίγο δέχεται τιμητική πρόσκληση από το Πατριαρχείο να αναλάβει τη διεύθυνση της Αθωνιάδας σχολής<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>.

Ο ίδιος δέχεται άμεσα και παρεπιδημεί στο Άγιο Όρος, οπού συναντά τον [[Μακάριος Νοταράς|Μακάριο Νοταρά]], ο οποίος τον προτρέπει να χειροτονηθεί. Ο Αθανάσιος υπακούει και χειροτονείται απ’ τον ίδιο [[πρεσβύτερος]]. Την εποχή αυτή θα αναμιχθεί ενεργά με τον κίνημα των Κολλυβάδων, με αποτέλεσμα όχι απλώς να διωχθεί από τη σχολή, αλλά να καταδικαστεί ως [[Αίρεση|αιρετικός]] και να [[Αποσχηματισμός|αποσχηματισθεί]]<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>. Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη ως καθηγητής σε γυμνάσιο και αποκαταστάται το 1781. Παραμένει στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1786, όπου συνεργάζεται στενά με το [[Νικόδημος ο Αγιορείτης|Νικόδημο Αγιορείτη]] στο πολύ σπουδαίο έργο έκδοσης των έργων του Γρηγορίου Παλαμά. Συνεχίζει όμως και πολύ σπουδαίο εξηγητικό, απολογητικό, ιστορικοδογματικό, λειτουργικό, υμνολογικό, φιλοσοφικό και παιδαγωγικό έργο<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 567</ref>. Το 1786 αναχωρεί για την Πάρο, αλλά ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος δεν του το επιτρέπει, με αποτέλεσμα να κατευθυνθεί προς τη Χίο. Εκεί αναλαμβάνει μία σχολή, όπου την οδηγεί σε σημαντική ακμή<ref>Χ. Αποχώρεί Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref>. Αποχωρεί σε ηλικία 90 ετών. Εκοιμήθη δύο χρόνια αργότερα στις 24 Ιουνίου του 1813 στο μονίδριο του Αγίου Γεωργίου Ρευστών.

*Αθ. ΚαραμπέτσουΧρήστος Τσολακίδης, «''Αθανάσιος ο Πάριος"Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας"''», Τσολακίδης, Αθήνα 1974 2001.