Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Ο ''Μάρκος'', είχε μητέρα την ''Μαρία'', αδελφή του αποστόλου ''Βαρνάβα'' (άρα ήταν ανεψιός του<ref>''Κολ. 4,10''.</ref>), η οποία φιλοξενούσε, για λατρευτικούς σκοπούς, στο σπίτι της στα ''Ιεροσόλυμα'', τους πιστούς<ref>''Πράξ. 12,12''.</ref>. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν χήρα (καθώς δεν γίνεται λόγος για τον άνδρα της<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Υπόμνημα εις τας Πράξεις των Αποστόλων'', 3η έκδ., 'Ο Σωτήρ', Αθήνα 1991, σελ. 362β.</ref>) και γυναίκα ευκατάστατη, αφού το σπίτι είχε χώρους για να φιλοξενηθεί μια πολυπληθής ομάδα χριστιανών ενώ διέθετε και υπηρετικό προσωπικό<ref>''Πράξ. 12,12-14''.</ref><ref>Αγουρίδης, ''"Μάρκος Ευαγγελιστής"'', ''ΘΗΕ'', ό.π., στ. 748-749.</ref>.
Όταν ο ''Βαρνάβας'' και ο [[Απόστολος Παύλος|Παύλος]] ολοκλήρωσαν την αποστολή που τους είχαν αναθέσει οι χριστιανοί της ''Αντιόχειας'', και παρέδωσαν τη βοήθεια στους πρεσβυτέρους των Ιεροσολύμων<ref>''Πραξ. 11,29-30''.</ref>, επέστρεψαν στην ''Αντιόχεια'' απ' όπου παρέλαβαν τον νεαρό ''Μάρκο''<ref>''Πράξ. 12,25''.</ref> που τους ακολούθησε ως βοηθός και συνεργός<ref>''Πράξ. 13,5''.</ref>. Στην πρώτη αποστολική περιοδεία, στην ''Πέργη'' της ''Παμφυλίας'', ο ''Μάρκος'', για άγνωστους λόγους (ίσως εξαιτίας των κοπώσεων<ref>Παναγόπουλος, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 88.</ref>), εγκατέλειψε τους δύο [[Απόστολοι|αποστόλους]] και επέστρεψε στα ''Ιεροσόλυμα''<ref>''Πράξ. 13,13''.</ref>. Το , το γεγονός όμως αυτό δυσαρέστησε τον [[Απόστολος Παύλος|απόστολο Παύλο]] . Ο ''Βαρνάβας'' και ο [[Απόστολος Παύλος|Παύλος]] ολοκλήρωσαν την λεγόμενη ''πρώτη περιοδεία'', και έγινε αιτία καθώς ετοιμάζονταν να χωρίσουν ξεκινήσουν τη ''δεύτερη περιοδεία'' ο ''Βαρνάβας'' πρότεινε να πάρουν τον ''Μάρκο'' μαζί τους. Ο ''Παύλος'' και διαφώνησε διότι ο ''ΒαρνάβαςΜάρκος'' τους είχε εγκαταλείψει, και τελικά χώρισαν στη συνέχιση συνέχεια του αποστολικού έργου. Ο ''Βαρνάβας'' επισκέφθηκε, με συνοδό τον ''Μάρκο'', την ''Κύπρο'' και ο ''Παύλος'', με συνοδό τον ''Σίλα'', πορεύθηκε στην ''Συρία'' και ''Κιλικία''<ref>''Πράξ. 15,36-41''.</ref>. Οι σχέσεις πάντως του ''Μάρκου'' με τον ''Παύλο'' αποκαταστάθηκαν σύντομα, γιατί ο ''Παύλος'' τον θεωρεί ''"συνεργόν"'' και παρακαλεί τον [[Τιμόθεος|Τιμόθεο]] να φέρει μαζί του και τον ''Μάρκο''<ref>''Κολ. 5,10-11· ''Φιλήμ. 24''· ''Β΄ Τιμ. 4,11''.</ref>.
Δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του ''Μάρκου'', ο οποίος χαρακτηρίζεται από τον [[Απόστολος Πέτρος|απόστολο Πέτρο]] ως ''"υιός μου"''<ref>''Α΄ Πέτρ. 5,13''.</ref> και υπήρξε προφανώς συνεργός του ''Πέτρου'', αν δεχτούμε ως ορθή τη μαρτυρία του [[Παπίας Ιεραπόλεως|Παπία]], ότι ''"ο μεν Μάρκος γενόμενος ερμηνευτής του Πέτρου, κατέγραψε με ακρίβειαν αλλ' όχι με τάξιν, όσα ενεθυμείτο από τα λεχθέντα ή πραχθέντα υπό του Κυρίου"''<ref>μτφρ. ''Παν. Χρήστου'' από το: Ευσέβιος επίσκοπος Καισάρειας, άπαντα 1 (σειρά Ε.Π.Ε.), ''Εκκλησιαστική Ιστορία'' (βιβλία Α΄-Γ΄), Πατερικαί εκδ. 'Γρηγόριος ο Παλαμάς', Θεσσαλονίκη 1977, σελ. 353.</ref>. Εδώ, ο ''Παπίας'', το πιθανότερο είναι ότι με τον όρο ''"ερμηνευτής"'', εννοεί εκείνον ''"ο οποίος μεταδίδει ή καταγράφει τα υπό τινος λεγόμενα κατ' ελευθέραν απόδοσιν"''<ref>Βούλγαρης, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 171.</ref>.
Διάφορες παραδόσεις για το ''Μάρκο'' εμφανίζονται σε εκκλησιαστικούς συγγραφείς ή σε αρχαία λατινικά χειρόγραφα του ευαγγελίου του. Ο [[Ιππόλυτος Ρώμης|Ιππόλυτος]] τον ονομάζει ''"κολοβοδάκτυλον"''<ref>''Κατά πασών αιρέσεων έλεγχος'' 7,30.</ref>), είτε γιατί είχε δυσανάλογα μικρά δάκτυλα σε σχέση προς το σώμα του, είτε γιατί απέκοψε ο ίδιος ένα από τα δάκτυλα όταν έγινε χριστιανός για να μη θεωρείται άρτιος και ικανός να τελεί τα καθήκοντα του ως λευίτης που ήταν, είτε τέλος σύμφωνα μα άλλη, αλληγορική αυτή τη φορά ερμηνεία, γιατί το ευαγγέλιο του στερείται εισαγωγής και επιλόγου<ref>Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''Εισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'', 2η έκδ., Πουρναράς, θεσσαλονίκη 1998, σελ. 153-154.</ref>. Ο [[Επιφάνιος]]<ref>''Κατά αιρέσεων'' 20,4. 51,6.</ref>) παραδίδει ότι υπήρξε ένας από τους εβδομήντα μαθητές του [[Χριστός|Χριστού και ότι ανήκει σ' εκείνους που σκανδαλίστηκαν από τα λόγια που είπε ο ''Ιησούς'' κατά το ''Ιωάν. 6,66'' για τη βρώση της σάρκας του και τον εγκατέλειψαν<ref>Καραβιδόπουλος, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 154.</ref>.
===Αγιολογία===
