Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Ο Ωριγένης έφυγε από την Αλεξάνδρεια και εγκατασταθηκε μόνιμα στην Καισάρεια. Ακολούθησε μια σειρά από επιθέσεις εναντίον του, που φαίνεται ότι προέρχονταν από την Αλεξάνδρεια, είτε για τον ευνουχισμό του (έγκλημα, σύμφωνα με το [[ρωμαϊκό δίκαιο]]) είτε για την υποτιθέμενη ετεροδοξία του. Ωστόσο, όλα αυτά μόνον η Ρώμη τα πρόσεξε. Η [[Παλαιστίνη]], η [[Φοινίκη]], η [[Αραβία]] και η [[Αχαΐα]] δεν έδωσαν καμία προσοχή στις κατηγορίες. Στην Αλεξάνδρεια ο Ηρακλάς τέθηκε επικεφαλής του σχολείου του Ωριγένη και σύντομα, μετά το θάνατο του Δημήτριου, έγινε επίσκοπος. Στην Καισάρεια ο Ωριγένης έγινε δεκτός με χαρά, ενώ φιλοξενήθηκε επίσης στην [[Καππαδοκία]] και την [[Αντιόχεια]]. Αγαπήθηκε βαθειά από τους μαθητές για τα κηρύγματα, τη [[διαλεκτική]], τη [[φυσική]], την [[ηθική]] και τη [[μεταφυσική]] του, θέτοντας κατά συνέπεια τα θεμέλιά του για το θέμα της [[Θεολογία|θεολογίας]]. Προσπάθησε να καταγράψει την [[επιστήμη]] από τη χριστιανική άποψη και να ανυψώσει τον [[Χριστιανισμός|Xριστιανισμό]] σε μια κοσμική θεωρία συμβατή με τον Ελληνισμό.
Λίγα είναι γνωστά για τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του Ωριγένη. Κήρυττε τακτικά τις Τετάρτες και τις Παρασκευές και αργότερα καθημερινά. Προφανώς ανέπτυξε μια εξαιρετική λογοτεχνική παραγωγικότητα, ενώ τα περιστασιακά ταξίδια του γίνονταν κυρίως για λόγους έρευνας. Στις διώξεις της εκκλησίας του ο Ωριγένης δεν προσπάθησε να δραπετεύσει. Βασανίστηκε επί μέρες δίχως να λυγίσειΟ Ωριγένης ακολούθησε το παράδειγμα του πατέρα του ''Λεωνίδη'' που μαρτύρησε κατά το διωγμό που πραγματοποιήθηκε το [[202]] με βάση το διάταγμα του ''Σεπτιμίου Σεβήρου'' που στρεφόταν κατά των χριστιανών που ήταν πρώην ειδωλολάτρες<ref>Παν. Κ. Χρήστου, ''Ωριγένης'', Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (ΘΗΕ), τόμ. 12, Αθήνα 1962-1968, στ. 574</ref>. Έτσι, το [[249]]-[[250]] μ.Χ., κατά το διωγμό του Δεκίου (''Gaius Messius Quintus Decius'', Ρωμαίος αυτοκράτορας 249-251 μ.Χ.), η σχολή του Ωριγένη στην Καισάρεια της Παλαιστίνης έκλεισε<ref>'Ιστορία Εικονογραφημένη', εκδ. Πάπυρος, τεύχ. 343 (1997), σελ. 11</ref>, και ο ίδιος φυλακίσθηκε, ''"υποβληθείς εις τας υπό σιδηρώ κλοιώ και μυχοίς ειρκτής τιμωρίας'"''<ref>Θεοδώρου Ανδρέας, 'Ιστορία των Δογμάτων - τόμ. 1ος, μέρος 2ον, Η ιστορία του δόγματος από της εποχής των Απολογητών μέχρι του 318 μ.Χ.', Γρηγόρης, Αθήνα 1978, σελ. 332</ref>. Yπέμεινε με καρτερία όλες τις ταλαιπωρίες και λίγο καιρό μετά απελευθερώθηκε. Η απελευθέρωσή του συνέπεσε με την αλλαγή αυτοκράτορα που έγινε μετά τον θάνατο του ''Δεκίου'' και την ανάληψη καθηκόντων από τον ''Γάλλο'' (''Gaius Vibius Trebonianus Gallus'', Ρωμαίος αυτοκράτορας [[251]]-[[253]] μ.Χ.)<ref>Mark Water, ''The New Encyclopedia of Christian Martyrs'', John Hunt Publishers, 2001, αλλά φαίνεται πως τα βασανιστήρια σελ. 193</ref>. Διέφυγε έτσι προσωρινά τον οδήγησαν στο θάνατο, που τον βρήκε όμως τέσσερα χρόνια αργότερα καταβεβλημένο από τις κακώσεις που είχαν επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την ήδη κλονισμένη υγεία του<ref>Τσάμης Γ. Δημητρίος, 'Εκκλησιαστική Γραμματολογία', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 83</ref>. Σύμφωνα Ο ''Φώτιος'' διασώζει εσφαλμένη μαρτυρία του ''Παμφίλου'' σύμφωνα με το μύθο την οποία ο Ωριγένης πέθανε στη φυλακή από τα βασανιστήρια, παραμένει όμως άγνωστο αν πράγματι ο Πάμφιλος είχε καταγράψει αυτή την πληροφορία ή ο θάνατος Φώτιος κατά λάθος την απέδωσε σε εκείνον<ref>ΘΗΕ, ό.π., στ. 578</ref>. Αν και η ταφή ο Ευσέβιος δεν αναφέρει τον τόπο του θανάτου του έγιναν στην , κατά τον Ιερώνυμο και τον Επιφάνιο, πέθανε το [[Τύρος|Τύρο254]]σε ηλικία περίπου εβδομήντα ετών στην Τύρο της Φοινίκης, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τούτη όπου αργότερα, υποστηριζόταν πως υπήρχε και ο τάφος του<ref>Θεοδώρου Ανδρέας, ό.π.</ref>. Τον έθαψαν με τιμές και όπως μαρτυρούν οι ιστορικοί της εποχής, ο τάφος του σωζόταν ακόμα και κατά την εκδοχήπερίοδο των Σταυροφοριών<ref>''Ωριγένης'', 'Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα', τόμ. 61, εκδ. Δίας, Αθήνα 2004</ref>.
==Το συγγραφικό έργο==
==Υποσημειώσεις==
<div style="font-size: 85%"><references /></div>
==Προτεινόμενη Βιβλιογραφία==
