Αλλαγές

Ο '''Άγιος Ελευθέριος''' είναι ιερομάρτυρας της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]], που έζησε κατά τον 2ο αιώνα<ref>Μετά από σχετική έρευνα στους Συναξαριστές, προτιμήσαμε να ακολουθήσουμε την έκδοση του βίου που περιλαμβάνει ο Μητρ. Λεοντοπόλεως ''Ευστρατιάδης Σωφρόνιος'' στο έργο του ''Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας'' (Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1935). Όπως αναφέρει στα προλεγόμενα της έκδοσης ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών ''Ευάγγελος Θεοδώρου'', ο ''Σωφρόνιος Ευστρατιάδης'' ''"διέπρεψεν όχι μόνον ως κληρικός...αλλά και ως επιστήμων ερευνητής ιδίως εις τους τομείς της Αγιολογίας, της Υμνολογίας και της Παλαιογραφίας και ως εξαίρετος συγγραφεύς αναρίθμητων μελετών"'' (''Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας'', σελ. δ΄). Καθώς θα ήταν υπέρβαση του σκοπού της παρούσης εγκυκλοπαίδειας κάθε απόπειρα συμβιβασμού των διαφόρων εκδόσεων του βίου του αγίου, προτιμήσαμε την έκδοση αυτή που δηλώνει σαφώς γνώση των προβλημάτων: ''"Οι Συναξαριστιαί λέγουσιν, ότι ο Ανίκητος Ρώμης εχειροτόνησεν αυτόν, ότι η μήτηρ του παρά του Παύλου επέστρεψεν εις Χριστόν και επί Αδριανού ήθλησεν αλλ' αι εποχαί των τριών τούτων δεν συμβιβάζονται. Ο Παύλος εμαρτύρησεν επί Νέρωνος (54-68), ο Ανίκητος ήv έπίσκοπος Ρώμης τω 155 - 166 καί ο Αδριανός εβασίλευσε τω 117-138"'' (''Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας'', σελ. 127). Στη συνέχεια του άρθρου, με υποσημειώσεις θα αναφερόμαστε σε κάποιες διαφοροποιήσεις που συναντήσαμε.</ref>. Υπήρξε [[Επίσκοπος]] ''ΡώμηςΙλλυρικού''<ref>Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε διαιρεθεί σε τέσσερεις μεγάλες γεωγραφικές και διοικητικές περιφέρειες, που ονομάζονταν ''Υπαρχίες'', μία από τις οποίες ήταν η Υπαρχία ''Ιλλυρικού'', η οποία εκτός άλλων περιλάμβανε σχεδόν όλη την ''Ελλάδα'' όπου .</ref> και παρέδωσε με μαρτυρικό τρόπο τη ζωή του, μαζί με τη μητέρα του ''Ανθία''(ή ''Ευανθία''<ref>Συμεών ο Μεταφραστής, ''Νέος Παράδεισος, ήτοι λόγοι διάφοροι και βίοι αγίων'' (μτφρ. Αγαπίου μοναχού), Ενετίησιν 1806, σελ. 260.</ref><ref>Συμεών ο Μεταφραστής, ''Νέος Παράδεισος, ήτοι λόγοι διάφοροι και βίοι αγίων'' (μτφρ. Αγαπίου μοναχού), Ενετίησιν 1806, σελ. 260.</ref>'''''PG''''' 115,128</ref><ref>Ζώτος Βασίλειος, 'Λεξικόν των αγίων Πάντων της ορθοδόξου εκκλησίας', εν Αθήναις 1904-1909, σελ. 421.</ref>. Η μνήμη του τιμάται στις [[Πρότυπο:15 Δεκέμβριος|15 Δεκεμβρίου]].

Ο άγιος ''ιερομάρτυς Ελευθέριος'' (Δεκεμβρίου 15) καταγόταν από την παιδική του τη Ρώμη, και καθώς από νεαρή ηλικία προσφέρθηκε έμεινε ορφανός από πατέρα, ανατραφηκε με ευσέβεια από τη μητέρα του στον τότε επίσκοπο ''Ρώμης''Ανθία, ''Ανίκητο'' (155;-166) για να μάθει η οποία γνώρισε τον χριστιανισμό από μαθητές του αποστόλου Παύλου. Ο Ελευθέριος διδάχθηκε τα ιερά γράμματα. Σύντομα έγινε [[Αναγνώστης]] από τον επίσκοπο Ρώμης, ο οποίος τον κατέταξε στην τάξη των κληρικών, και αργότερα χειροτονήθηκε [[Ιεροσύνη|Διάκονος]]. Στα 18 σε ηλικία είσοσι ετών τον χειροτόνησε επίσκοπον του χρόνια χειροτονήθηκε [[Ιεροσύνη|Ιερέας]]Ιλλυρικού. Από τη θέση αυτή ο ''Ο Ελευθέριος'' αγωνίστηκε εργάστηκε με ζήλο για τη διδαχή αποστολική θέρμη και επέστρεψε πολλούς ανθρώπους στην πίστη του λαού και σε έργα φιλανθρωπίας, και έτσι, Χριστού. Όταν όμως το έτος 182 μ.Χ., σε ηλικία περίπου 20 χρόνωνέμαθε αυτό ο ο αυτοκράτορας Αδριανός (117-138), με κοινή ψήφο κλήρου τον κάλεσε στη Ρώμη και λαούόταν ο Ελευθέριος κήρυξε τον Χριστό ενώπιον του αυτοκράτορα, ανήλθε εκείνος τον υπέβαλε σε επισκοπικό θρόνο της Ρωμαϊκής περιφέρειας του ''Ιλλυρικού''<ref>Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε διαιρεθεί σε τέσσερεις μεγάλες γεωγραφικές φρικτά μαρτύρια και διοικητικές περιφέρειες, που ονομάζονταν ''Υπαρχίες'', μία από τις οποίες ήταν η Υπαρχία ''Ιλλυρικού'', η οποία εκτός άλλων περιλάμβανε σχεδόν όλη την ''Ελλάδα''.</ref>στο τέλος τον αποκεφάλισε.

Η φήμη της αρετής του έφθασε μέχρι τη ''Βρεττανία'', όπου ο βασιλιάς αυτής, ''Λούκιος'', έστειλε επιστολή στον ''Ελευθέριο'' και του δήλωνε την επιθυμία αυτού και του λαού να γίνουν χριστιανοί. Ο ''Ελευθέριος'' ανταποκρίθηκε αμέσως στέλνοντας δύο πιστούς άνδρες, οι οποίοι κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς το ''Λούκιο'' με το λαό του. Όταν όμως ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ''Σεπτίμιος Σεβήρος'' (193-211) εξέδωσε διάταγμα που στρεφόταν κατά των νεοφώτιστων χριστιανών επιδιώκοντας ''"να ανακόψει απότομα τη διάδοση του Χριστιανισμού"''<ref>Γλαβίνας Απόστολος, ''Οι Διωγμοί κατά της Εκκλησίας στην προκωνσταντίνεια εποχή'', εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1992, σελ. 131-132.</ref>, ο ''Ελευθέριος'' τον έλεγξε με θάρρος και τότε διατάχθηκε ο μαρτυρικός θάνατος του. Και όταν η μητέρα του ''Ανθία'' αγκάλιασε το νεκρό σώμα του γιου της, οι δήμιοι αποκεφάλισαν και αυτή και η μνήμη της τιμάται την ίδια ημέρα με του γιου της, στις 15 Δεκεμβρίου.

 *''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 5, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 563-566.*Τσολακίδης Δ. Χρήστος, ''Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας'', έκδ. 2η, εκδ. Χ.Δ. Τσολακίδη, Αθήνα 2001Οι αναφερόμενες στις υποσημειώσεις.