12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Θεός
Κατά τον Τερτυλλιανό, ο κανόνας της πίστεως, ο οποίος δόθηκε από το Χριστό, περιείχε την πίστη στον ένα και τριαδικό Θεό, καθώς και το μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας<ref>Liber de Praescriptionibus Adversus haerticos 13</ref>.
Στο ζήτημα της ενότητας του Θεού, ο Τερτυλλιανός παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι ήταν υποχρεωμένος να απαντήσει στις προκλήσεις της εποχής. Το ζήτημα αυτό το είχαν θέσει ήδη ο Μαρκίων και οι Μοναρχιανοί, οι οποίοι είχαν εμφανιστεί με σκοπό να δώσουν λύση στο εν λόγω θέμα. Έτσι σκοπό του κάνει να αποδείξει πως ενότητα και τριαδικότητα δεν είναι ασυμβίβαστα πράγματα. Η ουσία λοιπόν και τα πρόσωπα μπορούν να διαχωρίζονται, με την [[ουσία]] να αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό και ενοποιητικό παράγοντα<ref>''"Trinitas unius divinitatis, Pater et Filius et Spiritus Sanctus"''. De pudicita 21</ref>. Έτσι για τον Αφρικανό συγγραφέα ένας είναι ο θεός, κατά τη φύση και τη δύναμη , και τριαδικός κατά τα πρόσωπα.
Η απόλυτη ενότητα ενότητα του Θεού προκύπτει από το γεγονός ότι είναι πνεύμα. Σε αυτό το σημείο ο Τερτυλλιανός θα εγείρει μία καινοφανή διδασκαλία. Ο θεός μας Θεός λέει ο Τερτυλλιανός, μπορεί να είναι πνεύμα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι εκτός κάθε αισθήσεως. Είναι μάλιστα σωματικός<ref>Adversus Praxeam 7</ref>. Κύριος σκοπός του εν προκειμένω είναι να καταδείξει πως ο Θεός είναι πραγματικός και όχι κάτι το αφηρημένο. Ο όρος σωματικός δε θέλει να καταδείξει την παχυλότητα της ύπαρξης, αλλά ότι δεν είναι φαντασία ή αφηρημένη έννοια. Αυτό συμβαίνει διότι το τελείως ασώματο είναι ανύπαρκτο<ref>De carne Christi 11</ref>. Η Γι αυτό και η σωματικότητα αυτή όμως δεν ομοιάζει με καμία άλλη ύπαρξη.
Ο θεός Θεός κατά τον Τερτυλλιανός Τερτυλλιανό χαρακτηρίζεται ως απλός, αγαθός, προαιώνιος και δημιουργός του κόσμου. Η πραγματικότητά του δε μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο<ref>Adversus Marcionem 3</ref>. Η βάση μάλιστα πάνω στην οποία εισέρχεται κάποιος στο μυστήριο αυτό , είναι το [[βάπτισμα]].
Κατά τον Τερτυλλιανό επίσης ο Υιός είναι ομοούσιος με τον [[Θεός Πατήρ|Πατέρα]], όπως άλλωστε και το [[Άγιο Πνεύμα]]<ref>''"Caeterum, qui Filium non aliunde deduco, sed de substantia Patris"''. Adversus Praxeam 4</ref><ref>''"Spiritum non aliunde puto, quam a Patre per Filum"''. Αυτόθι 4</ref>. Τελικά ο ίδιος μας λέγει πως ''"Etsi ubique teneo unam substantiam in tribus cohaerentibus"''<ref>Αυτόθι 205</ref>. Δηλαδή πως στο θεό υπάρχει μία ουσία και τρεις υποστάσεις. Η κοινωνία και η ενότητα των προσώπων όμως δε μειώνει τη διάκριση των υποστάσεων. Αντιθέτως η εξουσία του πατρός είναι εξουσία και των δύο άλλων προσώπων<ref>Κ. Σκουτέρης, Ιστορία των Δογμάτων, σελ. 408</ref>. Στο έργο Adversus Praxeam θα λέγαμε τελικά πως ο Τερτυλλιανός καταγράφει με σαφήνεια τις σχέσεις μεταξύ των προσώπων, αφού διακρίνει τον Πατέρα από το Πρόσωπο του Υιού, όχι όμως και από την Ουσία<ref>Adv. Praxeam 12</ref>.
