12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Ιστορικό πλαίσιο λειτουργίας
Η σημασία της εμφάνισης των ''Αποστολικών Πατέρων'' υπήρξε πολύ σημαντική για την ενότητα και τη σταθεροποίηση της Εκκλησίας στο εχθρικό περιβάλλον το οποίο προσπαθούσε να επιβιώσει. Τα έτη της δράσης των αποστόλων είχαν παρέλθει και ο χριστιανισμός παρέμεινε μία θρησκεία με διασκορπισμένες κοινότητες σε όλη ρωμαϊκή επικράτεια. Την εποχή αυτή, λίγο προ την αντίδραση του εθνισμού, ήδη παρουσιάζονται τα πρώτα προβλήματα νοθεύσεως της νέας πίστεως, σε μία εποχή η πρόσβαση στα γνήσια αποστολικά κείμενα ήταν περιορισμένη. Συνάμα όμως συμβαίνουν και σημαντικές εσωτερικές ζυμώσεις, που προετοιμάζουν την εκκλησία να αντιμετώπισει τις νέες προκλήσεις και δεδομένα που ισχύουν με το τέλος των Αποστόλων.
Ο Γνωστικισμός και ο Ιουδαϊσμός λοιπόν είναι προ των πυλών, ενώ εσωτερικά εκκλησιαστικά ζητήματα τίθενται επί τάπητος. Οι Αποστολικοί Πατέρες με το κύρος τους και μέσω της γραμματείας τους, αναλαμβάνουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των τοπικών εκκλησιών. Στη γραμματεία την οποία ανέπτυξαν σκοπό έχουν να κατασταθούν μέσα επικοινωνίας μεταξύ των μελών των απομακρυσμένων εκκλησιών προς παραίνεση , παραινώντας και μετάδοση της ευαγγελικής αλήθειαςμεταδίδοντας την ευαγγελική αλήθεια. Γι αυτό και τα έργα των ''Αποστολικών Πατέρων'' με εξαίρεση την «''Προς Διόγνητον επιστολή''» απευθύνονταν σε χριστιανούς, με αποτέλεσμα να παρατηρείται μέσω των επιστολών αυτών «''η ζωή της νεαρής Εκκλησίας, οι παλμοί και τα προβλήματά της, η θεολογία και το πνεύμα της''»<ref>Κων. Σκουτέρης, «''Ιστορία των Δογμάτων''», τόμος Α΄, σελίς 164</ref>. Μάλιστα «''η ποικιλία των προσεγγίσεων, που τα κείμενα προσφέρουν, τους δίνει ιδιαίτερη αξία για την κατανόηση της ζωής και της θεολογίας της εκκλησίας''»<ref>ενθ.αν.</ref> της εποχής αυτής. Με μια προσεκτική ματιά μάλιστα διαπιστώνουμε πως παρότι οι επιστολές αυτές δεν περιέχουν συστηματικές πραγματείες, περιέχουν «''παν θεολογικόν στοιχείον απαραίτητον υπό τας τότε συνθήκας δια την κατοχύρωσιν της χριστιανικής πίστεως''»<ref>Π. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία''»,σελίς 351</ref>.
Η επιστολογραφία τους αναδεικνύει το «''θείον και ανθρώπινον συγχρόνως σωτήρα της ανθρωπότητος, τις κακοδοξίες, την ενότητα της εκκλησίας, τα θεμελιώδη μυστήρια, την ηθική αγωγή, την ανάσταση και την κρίση''»<ref>Π. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία''»,σελίς 351</ref>. Γι αυτό και απέκτησαν μεγάλο κύρος και αναγιγνώσκονταν συχνά σε συναθροίσεις μετά βιβλικών αναγνωσμάτων, σε σημείο μάλιστα η επιστολή Κλήμεντα ''Προς Κορινθίους'', «''να περιληφθή μέσα στον Αλεξανδρινό Κώδικα της Βίβλου, ενώ η Συριακή Εκκλησία να τη θεωρήσει μέρος της Αγίας Γραφής''»<ref>Ιω. Ζηζιούλας, «''Ελληνισμός και Χριστιανισμός''», σελίς 177</ref>. Στις επιστολές αυτές παρατηρείται επίσης χρήση Καινοδιαθηκικών χωρίων, αν και σπανίως κατά γράμμα, αλλά και παραθέσεις ποικίλης προελεύσεως όπως αποκρύφων έργων και της θύραθεν Ελληνικής γραμματείας. Το σημαντικό
