Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Θεία Ευχαριστία

1 byte αφαιρέθηκε, 23:15, 9 Σεπτεμβρίου 2009
μ
Θεολογία
==Θεολογία==
Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι μυστήριο κατά το οποίο μέσω της αναίμακτης παράστασης της σταυρικής θυσίας του Ιησού Χριστού συντελείται η ενότητα και η κοινωνία των μελών της εκκλησιαστικής σύναξης. Στο μυστήριο δε αυτό, υπάρχει πραγματική παρουσία του Ιησού Χριστού, ο οποίος ως θύμα και θύτης προσφέρει τω [[Θεός Πατήρ|Πατρί]] το σώμα και το αίμα αυτού, υπό τα είδη του άρτου και του οίνου<ref>Χρήστος Ανδρούτσος, Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, σελ. 367</ref> ως ανάμνηση του σταυρικού θανάτου, για την απολύτρωση του ανθρωπίνου γένους<ref>ο.π., σελ. 370-371</ref> και εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον<ref>Ιωάννης στ΄, 54: ''"ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. "''</ref>.
Το μυστήριο της ''"Θείας Ευχαριστίας"'' είναι το μυστήριο το οποίο διενεργεί την ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος και συγχρόνως τρέφει διαρκώς τα μέλη μέχρι την [[ανάσταση]]<ref>Νίκος Ματσούκας, Δογματική και Συμβολική θεολογία Β΄, σελ. 484</ref>. Έτσι η ''"Θεία Ευχαριστία"'', που αποτελεί τον τύπο της θυσίας του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]], συντελεί την ίδια τη διάσταση του ζωντανού σώματος της εκκλησίας, σε μία [[Εσχατολογία|εσχατολικήεσχατολογική]] προοπτική. Λειτουργεί ως μέσο αθανασίας και φάρμακο που συμβάλλει στην ενοποίηση και ζωοποίηση των μελών του σώματος καθαιρώντας τις διαβρωτικές επιρροές. Τελικά μέσω της Θείας Κοινωνίας το σώμα της σύναξης γίνεται ο λαός του Θεού<ref>Ιγνατίου, Προς Εφεσίους 13, 1 PG 5, 656Α</ref>. Η χαρακτηριστική σημασία μάλιστα του ευχαριστιακού γεγονότος διαφαίνεται με εμφατικό τρόπο στα λόγια του Κυρίου ([[Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον]]), όπου ο Κύριος αναφέρει πως όποιος συμμετέχει στο ευχαριστιακό Δείπνο του Κυρίου θα έχει ζωή αιώνιο<ref>Ιωάννης στ΄, 54: ''"ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ."''</ref>. Γι αυτό παρατηρείται η διαρκής υπόμνηση του γεγονότος αυτού προς το γεγονός της αναστάσεως. Γι αυτό και το μυστήριο νοείται λειτουργικά, σε διαστάσεις κοινωνικές, αφού πέραν την ενοποιητικής και αγαπητικής δύναμης που παρέχει, τρέφει, οικοδομεί και δίνει κινητήριο δύναμη προς τα έσχατα<ref>Ν. Ματσούκας, Δογματική..., σελ. 486</ref>.
Η ''"Θεία Ευχαριστία"'' δεν αποτελεί μία απλή ανάμνηση, ούτε μία φανταστική αναπαράσταση της θυσίας του Χριστού, αλλά μια πραγματική θυσία<ref>Κάλλιστος Ware, Η Ορθόδοξη Εκκλησία, σελ. 453</ref>. Ταυτόγχρονα όμως δεν αποτελεί και μία νέα θυσία, αφού η θυσία του Κυρίου συντελέστηκε ''"άπαξ δια παντός"''. Έτσι δεν έχουμε επανάληψη των γεγονότων του Δείπνου, του πάθους, της ανάστασης, αλλά αυτά καθίστανται παρόντα<ref>ο.π., 453</ref>. Όπως ο ''P. Evdokimov'' υπομνηματίζει ''"Όλα τα Άγια Δείπνα της εκκλησίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αιώνιο και μοναδικό δείπνο, το Δείπνο του Χριστού στο Υπερώο. Η ίδια θεία πράξη λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα σε μία συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας, και προσφέρεται πάντοτε με το μυστήριο"''<ref>Paul Evdokimov, L'Orthodoxie, σελ. 241</ref>. Οι πιστοί τελικά μεταλαμβάνοντας των αχράντων μυστηρίων, ''"ενώνονται με αυτόν μυστικώς καθιστάμενοι κοινωνοί της θείας φύσεως"''<ref>Αθανάσιος Δεληκωστόπουλος, Η Πίστη των Ορθοδόξων, σελ. 176</ref>.
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης