Αλλαγές

Ο '''Θεόδωρος Β' Λάσκαρις''' ή '''Λάσκαρης''' (συχνά αναφέρεται ως "Θεόδωρος Β' Δούκας Λάσκαρις") γεννήθηκε το 1222 μ.Χ. στη Νίκαια και ήταν αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1254 έως το 1258, οπότε και πέθανε.

Ο Θεόδωρος Β΄Λάσκαρις ήταν γιος του Ιωάννη Βατάτζη και της Ειρήνης Λάσκαρη, κι εγγονός του Θεόδωρου Α΄Λάσκαρι, δημιουργού του κράτους της Νικαίας. Κληρονόμησε μια πολύ δυνατή αυτοκρατορία, και το ίδιο δυνατή την παρέδωσε στους διαδόχους του.

Υπήρξε ιδιαίτερα ευσεβής και θρησκευόμενος, και έπασχε από επιληπτικές κρίσεις.Πέθανε στο Νυμφαίο σε ηλικία 36 ετών από βαρειά ασθένεια. Πεθαίνοντας άφησε διάδοχο τον μόλις 7 ετών γιο του Ιωάννη Δ΄. Σαν κηδεμόνα άφησε τον πρωτοβεστιάριο Γεώργιο Μουζάλωνα, άτομο ταπεινής καταγωγής, προκαλώντας την αντίδραση της αριστοκρατίας που πάντα αντιτιθόταν στην τάση του Θεοδώρου να ευνοεί ανθρώπους από κατώτερες τάξεις. Τελικά ο Γεώργιος δολοφονήθηκε από επίθεση στρατιωτών, που υπηρετούσαν σε σώμα που διοικητής του ήταν ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, ο οποίος επιβλήθηκε ως κηδεμόνας του νεαρού αυτοκράτορα, γεγονός που σήμανε την αρχή του τέλους της δυναστείας των Λασκαριδών.

Έγραψε Ο Θεόδωρος Β΄Λάσκαρις έγραψε διάφορα έργα, που άλλα εκδόθηκαν κι άλλα όχι (όπως μια κωμωδία "εις τον βαγιούλον αυτού, κάκιστο και χείριστο όντα". Paris. Supl. Grec. 472 f. 102 v - 103r). Υπήρξε ο ποιητής του [[Μέγας Παρακλητικός Κανόνας|Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα]] που χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και δημιουργός διάφορων άλλων θεολογικών έργων, όπως ο "Λόγος εις τε το Μέγα Σάββατο και εις το Πάθος του Κυρίου και εις την Αγίαν Ανάστασιν" που εκφωνήθηκε προς το τέλος της ζωής του. Από τα πιο γνωστά θεολογικά έργα του είναι τα θεωνύμια.<ref>Τα θεωνύμια: λόγος τέταρτος περί θεωνυμίας / του σοφωτάτου βασιλέως κύρου Θεόδωρου Δούκα του Λάσκαρι ; προοίμιο - επιμέλεια Αλέξανδρος Κοσματόπουλος. - Αθήνα : 'Αγρα, 1987.</ref> Έγραψε επίσης και πολλές επιστολές.