12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Συνοπτική περιγραφή των μυστηρίων
:'''3.''' ''[[Μετάνοια]]'': Η μετάνοια είναι το ιερό μυστήριο που αποκαθιστά την πνευματική υγεία της [[Ψυχή|ψυχής]], όταν αυτός που μετανιώνει ειλικρινά για τ' αμαρτήματα του και τα εξομολογείται στον [[Πνευματικός|πνευματικό]] της Εκκλησίας λειτουργό, λαμβάνει άφεση αμαρτιών, γινόμενος και πάλι φίλος και τέκνο αγαπητό του Θεού. Το μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται, ανάλογα με τις πνευματικές ανάγκες των πιστών. Έτσι σκοπός του μυστηρίου είναι η θεραπεία των τραυμάτων της πτώσης των ανθρώπων με την άφεση των αμαρτιών. Η εξουσία αυτή μάλιστα -της άφεσης των αμαρτιών- προκύπτει από το ίδιο το εκκλησιαστικό σώμα που ως κοινότητα ή δια μέσου του χαρισματικού φορέα, που είναι ο [[επίσκοπος]] (και δια μέσου αυτού οι υπόλοιποι πρεσβύτεροι) παρέχουν δραστική ίαση και διόρθωση των πνευματικών νοσημάτων<ref>Ν. Ματσούκας, Δογματική...Γ΄, σελ. 282</ref>.
:'''4.''' ''[[Θεία Ευχαριστία]]'': Η Θεία Ευχαριστία τρέφει αληθώς, με το σώμα και το αίμα του Χριστού τα μέλη της Εκκλησίας, τα ενώνει εσωτερικά με τη θεότητα και τα θεοποιεί με προϋπόθεση τη δική τους βούληση. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία τονίζεται η πίστη πως ο άρτος, αληθινά, πραγματικά και ουσιαστικά γίνεται αυτό το τίμιο Σώμα του [[Χριστός|Χριστού]] και ο οίνος το τίμιο Αίμα Του. Αυτή η μεταβολή ουδέποτε επιχειρείται να εξηγηθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία<ref>Ιωάννης Δαμασκηνός, Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως, 4, 13</ref> και όποια ορολογία κι αν χρησιμοποιηθεί για το γεγονός αυτό, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση προσπάθεια ερμηνείας ή κατανόησης. Η Θεία Ευχαριστία, είναι μυστήριο επαναλαμβανόμενο, που αποτελεί τη θύρα της εσχατολογικής πορείας του ανθρώπου στον ορίζοντα της ανάστασης. Είναι η συμμετοχή των μελών της εκκλησίας στη δωρεά της αφθαρσίας, τς της αθανασίας και της απολύτρωσης η οποία όμως δε συντελείται ειδυλλιακά και εξωπραγματικά, αλλά εν μέσω της καθαίρεσης των δαιμονικών δυνάμεων<ref>Ν. Ματσούκας, Δογματική...Γ΄, σελ. 280-1</ref>.
:'''5.''' ''[[Ιεροσύνη]]'': Η ιερωσύνη είναι το ιερό μυστήριο που παρέχει δια της [[Χειροτονία|χειροτονίας]] τους λειτουργούς τής Εκκλησίας, μια ειδική τάξη μελών της, η οποία κηρύσσει το λόγο του Θεού, τελεί τα ιερά μυστήρια, ποιμαίνει πνευματικά τα μέλη της Εκκλησίας και διοικεί το σώμα της. Το μυστήριο αυτό δεν είναι επαναλαμβανόμενο. Η ιεροσύνη είναι ουσιαστικά το ειδικό χάρισμα, που παρέχεται μέσω της χειροτονίας σε μερικά μέλη του σώματος της εκκλησίας για να τη διακονούν και να την ποιμαίνουν ύστερα από τη συναίνεση του ίδιου του σώματος<ref>Ν. Ματσούκας, Δογματική...Γ΄, σελ. 282</ref>. Αυτή η χαρισματική εξουσία που προέρχεται από τον Ιησού Χριστό δεν αποτελεί κανενός είδους μεσιτική εξουσία και δύναμη, αφού μόνος μεσίτης και αρχιερέας είναι ο Ιησούς Χριστός. Έτσι δεν αποτελεί κάποια κάστα, αλλά δύναμη κατά την οποία μετέχουν όλα τα μέλη της εκκλησίας ως ''"βασίλειο ιεράτευμα"'' κάτι που τελικά αποτελεί το διαχωρισμό της ειδικής από τη γενική ιεροσύνη. Η πράξη αυτή πρέπει να τονιστεί πως βρίσκει μία ιστορική συνέχεια, αφού ως χάρισμα μεταδόθηκε από τον Ιησού Χριστό στους Αποστόλους και από αυτούς στους μαθητές τους και τελικά τους επισκόπους<ref>ο.π., σελ. 283</ref>.
