12.426
επεξεργασίες
Αλλαγές
Γάμος
,→Θεολογία
==Θεολογία==
Όπως υπομνηματίζει ο [[Μέγας Βασίλειος]], η ένωση του άνδρα και της γυναίκας με το φυσικό δεσμό και την ευλογία του Θεού είναι η βάση του μυστηρίου<ref>Εις την Εξαήμερον, PG 29, 160BC</ref>. Οι πατέρες στην περίπτωση του γάμου, πάντοτε εξάρουν αυτό το φυσικό δεσμό, τονίζουν υπομνηματίζουν τις συνέπειες της απόκτησης παιδιών και συνάμα τονίζουν πως αυτές οι συνέπειες είναι αντίδοτο κατά του [[Θάνατος|θανάτου]]. Χαρακτηριστικός είναι ο λόγος και του [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός|Ιωάννου Δαμασκηνού]] πως σκοπός αυτής της ευλογημένης ένωσης είναι η καταπολέμηση του έσχατου εχθρού του ανθρώπου, που είναι ο θάνατος<ref>Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως 4, 24</ref>. Γι αυτό το λόγο Έτσι ο γάμος στο εκκλησιαστικό σώμα αποτελεί τη βασική λειτουργία συνέχισης και ολόκληρωσης ολοκλήρωσης της ιστορικής πορείας προς τελείωση. Έτσι η ένταξη του γάμου και γι αυτό το λόγο το μυστήριο αυτό στην [[εκκλησία]] του παρακλήτου, αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι της τελείωσης αυτής. Εξ αυτού του λόγου Χαρακτηριστικό είναι πως ο [[Απόστολος Παύλος]], παραλληλίζει το γάμο ανδρός και γυναικός με την ένωση της νύμφης εκκλησίας με το νυμφίο Χριστό<ref>Προς Εφεσίους 5, 22-23</ref>. Αυτή , δηλώνοντας ουσιαστικά πως τελικά η σύζευξη είναι δεσμός φυσικός και πνευματικός διαμέσου της ευλογίας του Θεού και του εκκλησιαστικού αγιασμού<ref>Νίκος Ματσούκας, ενθ.αν., 497</ref>.
Σε ότι δε αφορά το αδιάλυτο του γάμου, αυτό έχει καθαρά Ρωμαιοκαθολική επίδραση και μάλιστα μαγική<ref>Νίκος Ματσούκας, ενθ.αν., 497</ref>. Η εντολή του Ιησού να μη χωρίζουν οι άνθρωποι εφόσον μετέχουν του μυστηρίου του γάμου δε σημαίνει μαγική προσκόλληση. Όπως σε κάθε μυστήριο πλην του [[Βάπτισμα|βαπτίσματος]] χρειάζεται η ελεύθερη αποδοχή του μέλους και η ''"η συμμετοχή της βουλητικής συνεργίας του ανθρώπου"''<ref>Νίκος Ματσούκας, ενθ.αν., 497</ref>, έτσι και στο μυστήριο του γάμου και κατά διάρκεια της σύζευξης απαιτείται διαρκής διάθεση και βούληση γι αυτή την ένωση. Στην ορθόδοξη θεολογία η προστακτική αυτή εντολή από τον Κύριο έχει τη λογική του ''"ου φονεύσεις"''. Και στις δύο περιπτώσεις ''"ελεύθερα οι άνθρωποι μπορούν και να διαλύσουν το γάμο τους και να φονεύσουν το συνάνθρωπό τους. Και στις δύο περιπτώσεις διαπράττουν βαριά αμαρτήματα"''<ref>Νίκος Ματσούκας, ενθ.αν., 497</ref>.