12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Το χρίσμα στην παράδοση της εκκλησίας
Η χρίση, δηλαδή η επίδοση της χάριτος του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] είναι εμφανής ήδη από την [[Καινή Διαθήκη]]. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή όπου ο [[Απόστολος Πέτρος]] και ο [[Ευαγγελιστής Ιωάννης]] απεστάλησαν στη Σαμάρεια και όπου ''"επετίθουν τας χείρας επ αυτών (Σαμαρειτών) και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον"''<ref>παρ. Παν. Τρεμπέλα, ενθ.αν., 120</ref>. Μία ακόμα χαρακτηριστική αναφορά υπάρχει στις [[Πράξεις των Αποστόλων]] όπου ο Απόστολος Παύλος βάπτισε Εφεσίους στο όνομα του Ιησού Χριστού όπου ''"επέθεσε τας χείρας αυτού ερχόμενο το Πνεύμα το Άγιον και ελλάλουν γλώσσαις και προφήτευον"''<ref>Πράξεις 19, 2-6</ref>. Στις δε "Πράξεις των Αποστόλων" αναφέρεται σαφώς πως σε κανένα από τους βαπτισμένους δεν είχε κατέλθει το Πνεύμα το Άγιον<ref>Πράξεις 8,15-17</ref> και πως δια επιθέσεως των χειρών των Αποστόλων εδίδοτο<ref>Πράξεις 19, 1-7</ref>.
Σε ότι αφορά τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς ο [[Θεόφιλος Αντιοχείας]] είναι ο πρώτος που αναφέρει το μυστήριο αφού χαρακτηριστικά λέγει πως ως χριστιανοί ''"χριόμεθα ελαίω Κυρίου"''<ref>Προς Αυτόλυκον 1, 12</ref>. Πέραν τούτου μαρτυρίες έχουμε από την [[Ειρηναίος Λουγδούνου|Ειρηναίο]]<ref>Έλεγχος Α΄ 21, 3-5</ref>, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται από τον [[Τερτυλλιανός|Τερτυλλιανό]]<ref>De praescript. 40, De baptismo 6</ref>. Όσο η εκκλησία απομακρύνεται από την περίοδο των [[Απολογητές|απολογητών]] τόσο περισσότερες αναφορές έχουμε, έτσι για παράδειγμα ο [[Κορνήλιος Ρώμης]] μέμφεται τον [[Νοβατιανισμός|Νοβάτο]] διότι δεν έλαβε χρίσμα<ref>Ευσέβιος Εκκλ. Ιστορία 6, 43</ref>, αλλά και ο [[Κυπριανός Καρχηδόνας|Κυπριανός]] επισημαίνει την αναγκαιότητα του χρίσματος<ref>Epist. de januarium LXXIII 21-22</ref>. Πλειάδα σημειώσεων επί του χρίσματος έχουμε τον 4ο αιώνα τόσο από τους Καππαδόκες, όσο και από τον [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος|Ιωάννη το Χρυσόστομο]], ενώ ο [[Κύριλλος Ιεροσολύμων]] αφιερώνει μία ολόκληρη μυσταγωγική κατήχηση<ref>Κατήχηχη Μυσταγωγική, Γ΄</ref>.
Σε ότι αφορά τους λόγους που το μυστήριο άλλαξε μορφή, δηλαδή από απλή επίθεση των χειρών σε ''"ελαιοχρησία"'', αυτό πιθανώς προέκυψε για πρακτικούς λόγους. Με το πέρασμα των ετών και με τη μεγέθυνση του χριστιανικού ποιμνίου προφανώς θα ήταν αδύνατο να επαρκέσουν οι χείρες των Αποστόλων για την τέλεση του μυστηρίου και έτσι ''"αντικαταστάθηκε από τους ίδιους δια της χρίσεως με άγιο μύρο, η οποία γινόταν όχι μόνο από αυτούς αλλά και από ιερείς"''<ref>Ανδρέας Θεοδώρου, ενθ.αν., 240</ref>.