[[ΚαισαροπαπισμοςΚαισαροπαπισμός]] ονομάζεται το σύστημα σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, σύμφωνα με το οποίο η Εκκλησία οφείλει να είναι υποταγμένη στην απόλυτη εξουσία του ''καίσαρα'', δηλαδή του κράτους<ref>"Kαισαροπαπισμος", εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', τόμ. 31, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005. </ref>. Αν και το σύστημα αυτό χαρακτήριζε κυρίως τα ειδωλολατρικά κράτη (όπως π.χ. οι μεγάλες θεοκρατικές μοναρχίες της Ανατολής, Αίγυπτος κλπ.)<ref>"καισαροπαπισμός", ''e-δομή'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ''), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].</ref>, εν τούτοις η βαθύτερη εξέτασή του είναι αναγκαία και στην περίπτωση του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]].
Ως γνωστόν, ο χριστιανισμός γεννήθηκε και διαδόθηκε ανεξάρτητα από την κρατική εξουσία και μάλιστα βρέθηκε αντιμέτωπος με το πνεύμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και υπέστη διωγμούς. Ωστόσο, μετά την αναγνώριση της Χριστιανικής θρησκείας πολιτειακά από τον [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μέγα Κωνσταντίνο]], αρχίζουν οι σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας ''"να παρουσιάζουν μια ιδιομορφία που η εξέλιξη της απομάκρυνε, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, την όλη υπόθεση από τις βασικές αρχές, που ήταν αρχικά και παρέμεναν στη συνέχεια, τουλάχιστο θεωρητικά, αποδεκτές στην Ανατολή"''<ref>Ζαχαρόπουλος Νίκος, ''Ιστορία των σχέσεων Εκκλησίας-Πολιτείας στην Ελλάδα'', τόμ. Α'-Εισαγωγή, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1985, σελ. 65.</ref>.