12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Ο Αρίστων είναι γνωστός στην εκκλησιαστική πραγματικότητα από την απολογία την οποία συνέταξε περίπου το 140<ref>Παβαγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία«, Τόμος Β΄, σελίς 540</ref>. Η απολογία αυτή δε διασώζεται αλλά φαίνεται πως υπήρξε πολύ σημαντική για την εποχή της. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές από το [[Μάξιμος Ομολογητής|Μάξιμο Ομολογητή]]<ref>Σχόλια εις Διονυσίου Αεροπαγίτου Μυστική Θεολογία 1, 3</ref>, από την προσπάθεια διασυρμού της απολογίας του από τον ''Κέλσο''<ref>Ωριγένους, Κατά Κέλσου 4, 52</ref> αλλά και από τον [[Ιερόνυμος|Ιερώνυμο]]<ref>Commentarium ad galatas 3, 13</ref>. Το σύγγραμα αυτό αποτελεί την πρώτη μαρτυρία αντιιουδαϊκών έργων, άσχετα από την [[Επιστολή Βαρνάβα]], ενώ ο ''Αρίστων'', από έμμεση μαρτυρία του [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσεβίου]], φαίνεται να είχε συντάξει και ειδικό ιστορικό σύγγραμα για την κορύφωση του ιουδαιορωμαϊκού πολέμου περίπου το 135<ref>Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 6, 3</ref>.
Ο τίτλος του συγγράματος φέρεται από τον ''Κέλσο'', οτι ήταν ''"Αντιλογία"'' και συνετάχθη μετά βεβαιότητος προ του 176 που ο Κέλσος συνέγραψε το έργο του, αλλά και ύστερα από το 135 και τη την καταστροφή της Ιουδαϊκής αντίστασης. Τόσο το πρωτότυπο όσο και η μετάφρασή του έχουν απωλεσθεί. Το σύγγραμά του ουσιαστικά αποτελεί ένα διάλογο μεταξύ ενός Χριστιανού και ενός Ιουδαίου. Ο χριστιανός θέτει στόχο και καταφέρνει να πείσει με επιχειρήματα, πως όντως οι μεσσιανικές προφητείες όντως επαληθεύτηκαν στο πρόσωπο του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]]. Πιστεύεται πως μέρος αυτού του διαλόγου έχει ενσωματωθεί σε έργο του [[Ευάγριος Μοναχός|Ευαγρίου Μοναχού]]<ref>Altercatio Simonis Judaei et theophili Christiani</ref> το οποίο μνημονευεται από το ''Γεννάδιο''<ref>De Viris illustribus 50</ref> και διασώζεται στην ''Patrologia Latina''<ref>PL 20, 1165-1182</ref>, αλλά δε γνωρίζουμε ποιο μέρος αυτής ευρίσκεται στο οικείο κομμάτι. Το οτι ο ''Αρίστων'' παρέδωσε την απολογία του στον ''Αυτοκράτορα Αδριανό''<ref>Ευσεβίου, Χρονικόν. PG 92, 260</ref>, προφάνως έχει προέλθει από σύγχηση του οτι [[Κοδράτος]] και [[Αριστείδης Αθηναίος|Αριστείδης]] παρέδωσαν στον αυτοκράτορα απολογία<ref>Παβαγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία«, Τόμος Β΄, σελίς 541</ref>.
==Υποσημειώσεις==
