Αλλαγές

{{Άγιος| Όνομα = Ρωμανός ο Μελωδός| Εικόνα = [[Image:Roman the Melodist.jpg|150px]]| Όνομα Εικόνας = Ο Άγιος Ρωμανός| ΗμερομηνίαΓέννησης = περ. 496, ''Έμεσα Συρίας''| ΗμερομηνίαΚοίμησης = περ. 560, ''Κωνσταντινούπολη''| ΗμερομηνίαΕορτής = [[:Πρότυπο:1 Οκτωβρίου|1η Οκτωβρίου]]| Ημερομηνίες = | Τίτλος = [[Πρεσβύτερος]], [[Μοναχός]], [[Άγιος]]}}Ο '''Ρωμανός ο Μελωδός''' θεωρείται κορυφαίος ποιητής και υμνογράφος (περ. 496-560) είναι Άγιος της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]]και θεωρείται κορυφαίος ποιητής και υμνογράφος της. Με τον το Ρωμανό αρχίζει και ο «χρυσούς αιώνας» «''χρυσούς αιώνας''» της Εκκλησιαστικής ποίησης. Γεννήθηκε στην ''Έμεσα'' της ''Συρίας'' πιθανώς τον 6ο αιώνα και σύμφωνα με ανώνυμο ύμνο ήταν ''εβραϊκής'' καταγωγής. Στη ''Βηρυτό'' έκανε τις σπουδές του και στα χρόνια τής βασιλείας του ''Αναστασίου του Α'' ταξίδεψε στην [[Κωνσταντινούπολη]], όπου και υπηρέτησε στο [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)|ναό της Αγίας Σοφίας]]. Μετά την παταγώδη αποτυχία του σαν ψάλτης στον εσπερινό των [[Χριστούγεννα|Χριστουγέννων]] αποσύρθηκε στη μονή τής ''Θεοτόκου των Κύρου''. Εκεί, σύμφωνα με το [[Μηναία|Μηνολόγιο]] του Βασιλείου, η [[Θεοτόκος]] του έδωσε το χάρισμα της σύνθεσης ύμνων. Τότε έγραψε το κοντάκιο των Χριστουγέννων με το γνωστό προοίμιο: «''Ἡ Παρθένος σήμερον / τὸν ὑπερούσιον τίκτει / καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον / τῷ ἀπροσίτω προσάγει...''».

Γεννήθηκε στην [[Έμεσα]] της [[Συρία|Συρίας]] πιθανώς τον 6ο αιώνα και σύμφωνα Σύμφωνα με ανώνυμο ύμνο ήταν [[Εβραίος|εβραϊκής]] καταγωγήςτο συναξαριστή του ο Ρωμανός έγραψε χίλιες περίπου συνθέσεις από τις όποιες διασώθηκε μόνο το ένα δέκατο. Τα θέματα που συνέγραψε χαρακτηρίζονται για την ποικιλία τους. Στη Ύμνησε όλους σχεδόν τους [[ΒηρυτόςΆγιος|ΒηρυτόΑγίους]] έκανε και τις σπουδές του εορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας. Ανεξάντλητος στις συλλήψεις και στον πλούτο ιδεών, γνώριζε τον τρόπο να προσδίδει πρωτοτυπία ακόμη και στα χρόνια τής βασιλείας πιο κοινά άσματα που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς. Το άχαρο αλλά και αχάριστο πολλές φορές υλικό του (γεγονότα και βίος Αγίων) μπορούσε να το μετατρέψει σε ζωντανό δραματικό πίνακα. Τα πρόσωπα των Αγίων αλλά και της [[Αναστάσιος Α'Θεοτόκος|Αναστασίου του Α']] ταξίδεψε στην [[ΚωνσταντινούποληΠαναγίας]], όπου και υπηρέτησε στο του [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)Ιησούς Χριστός|ναό της Αγίας ΣοφίαςΧριστού]]παρουσιάζονται απόλυτα ζωντανά χωρίς τίποτα το νεκρικό ή απόκοσμο. Μετά Η ποίηση του ''Ρωμανού του Μελωδού'' εκφράζει την ίδια την παταγώδη αποτυχία εποχή του σαν ψάλτης στον εσπερινό , τους πόθους και τις ελπίδες των Χριστουγέννων αποσύρθηκε στη μονή τής Θεοτόκου των Κύρουανθρώπων. Εκεί, σύμφωνα με Γι΄ αυτό και το Μηνολόγιο έργο του Βασιλείου η [[Θεοτόκος]] δεν εξετάζεται μόνο από Θρησκευτικής άποψης ή λογοτεχνικής αλλά και ιστορικής και λαογραφικής. Η γλώσσα του έδωσε το χάρισμα της σύνθεσης ύμνωνείναι απλή και χωρίς στόμφους. Τότε έγραψε το κοντάκιο Όπου παρουσιάζεται ρητορική μακρολογία αυτό συμβαίνει από την ανάγκη των Χριστουγέννων με το γνωστό προοίμιο: «''Ἡ Παρθένος σήμερον / τὸν ὑπερούσιον τίκτει / καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον / τῷ ἀπροσίτω προσάγειτότε λειτουργικών πλαισίων...}}''»Γενικά οι φράσεις του θα λέγαμε πως περιέχουν μια πλαστικότητα, είναι είναι μεστές νοημάτων κατά άψογη τεχνική, όπως παραδέχονται ειδικοί.

Σύμφωνα με το συναξαριστή ο Ο Ρωμανός έγραψε χίλιες περίπου συνθέσεις δίνει μέσα από τις όποιες διασώθηκε μόνο το ένα δέκατοέργο του σαφείς πληροφορίες για τη ζωή του, για αυτό κατά καιρούς υποστηρίχτηκαν διάφορες απόψεις ότι ήταν πρεσβύτερος, εκκλησιέκδικος ή κήρυκας. Το βέβαιο είναι ότι χειροτονήθηκε [[Διάκονος]]. Πολυποίκιλα τα θέματά Πέθανε γύρω στο 560. Για τη μεγάλη του προσφορά στη χριστιανική υμνογραφία ονομάστηκε ''Πίνδαρος'' τής εκκλησιαστικής ποίησης. Ο Ρωμανός χρησιμοποίησε το ποιητικό εκείνο είδος πού λέγεται εκκλησιαστικός [[Ύμνος]] και τουχάρισε την τελειότερη μορφή. Ύμνησε όλους σχεδόν Ο Ύμνος αποτελείται από το [[Κοντάκιο|Κοντάκιον]] (προσόμοιον ή κουκούλιον), τους Αγίους Οίκους και το [[Εφύμνιον]] και τις εορτές στηρίζεται πάνω στο νόμο της Χριστιανικής ΕκκλησίαςΙσοσυλλαβίας και ομοτονίας. Ανεξάντλητος στις συλλήψεις Μαζί με το ποιητικό κείμενο συνέθετε ο ίδιος και στον πλούτο ιδεών, γνωρίζοντας τον τρόπο να προσδίνει πρωτοτυπία ακόμη και στα πιο κοινά θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς θέματατη μουσική ή έδενε το νέο ποίημα πάνω σε παλιότερη μουσική σύνθεση. Το άχαρο αλλά και αχάριστο πολλές φορές υλικό Θεματικά τα έργα του (αναφέρονται περισσότερο σε γεγονότα της ζωής του Χριστού και βίος Αγίων) μπορούσε να το μετατρέψει σε ζωντανό δραματικό πίνακα. Τα ιερά πρόσωπα των Αγίων αλλά της Γραφής, όπως και σε βίους άγιων. Το είδος αυτό της Παναγίας ποίησης κυριαρχεί και του Χριστού παρουσιάζονται απόλυτα ζωντανά χωρίς τίποτα το νεκρικό ή απόκοσμοσήμερα στην εκκλησιαστική ποίηση.

Η ποίηση μνήμη του Ρωμανού του Μελωδού εκφράζει την ίδια εορτάζεται την εποχή του, τους πόθους και τις ελπίδες εκείνων των ανθρώπων. Γι΄ αυτό και το έργο του δεν εξετάζεται μόνο από Θρησκευτικής άποψης ή λογοτεχνικής αλλά και ιστορικής και λαογραφικής. Η γλώσσα του απλή, χωρίς στόμφους και όπου παρουσιάζεται ρητορική μακρολογία επειδή έτσι επιβαλλόταν από την ανάγκη των τότε λειτουργικών πλαισίων, αυτή γίνεται χωρίς να κουράζει. Γενικά οι φράσεις του περιέχουν μια πλαστικότητα, μεστή νοημάτων κατά μια άψογη τεχνική όπως παραδέχονται ειδικοί. Ο Ρωμανός δε δίνει μέσα από το έργο του σαφείς πληροφορίες για τη ζωή του, για αυτό κατά καιρούς υποστηρίχτηκαν διάφορες απόψεις ότι ήταν πρεσβύτερος, εκκλησιέκδικος, κήρυκας. Το βέβαιο είναι ότι χειροτονήθηκε [[Διάκονος:Πρότυπο:1 Οκτωβρίου|1η Οκτωβρίου]]. Πέθανε γύρω στο 560. Για τη μεγάλη του προσφορά στη χριστιανική υμνογραφία ονομάστηκε [[Πίνδαρος]] τής εκκλησιαστικής ποίησης. Ή Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του την ''1η Οκτωβρίου''. Ο Ρωμανός χρησιμοποίησε το ποιητικό εκείνο είδος πού λέγεται εκκλησιαστικός [[Ύμνος]] και του χάρισε την τελειότερη μορφή. Ο Ύμνος αποτελείται από το [[Κοντάκιο|Κοντάκιον]] (προσόμοιον ή κουκούλιον), τους Οίκους και το [[Κοντάκιο|Εφύμνιον]] και στηρίζεται πάνω στο νόμο της Ισοσυλλαβίας και ομοτονίας. Μαζί με το ποιητικό κείμενο συνέθετε ο ίδιος και τη μουσική ή έδενε το νέο ποίημα πάνω σε παλιότερη μουσική σύνθεση. Θεματικά τα έργα του αναφέρονται περισσότερο σε γεγονότα της ζωής του Χριστού και σε ιερά πρόσωπα της Γραφής, όπως και σε βίους άγιων. Το είδος αυτό της ποίησης κυριαρχεί και σήμερα στην εκκλησιαστική ποίηση.

[[Κατηγορία:Μουσικοί|Ρ]][[Κατηγορία:Εκκλησιαστική Μουσική|Ρ]][[Κατηγορία:Άγιοι|Ρ]][[Κατηγορία:6ος αιώνας|Ρ]]