Αλλαγές

Ήδη κατά Κατά το [[2ος αιώνας|2ο αιώνα]] παρατηρείτε μια προτίμηση της μαρτυρίας ορισμένων εκκλησιών ως προς την αυθεντικότητα της αποστολικής παραδόσεως. Αυτή μαρτυρία κατά πολλούς θεολόγους αποτελεί δείγμα εξαιρετικής σημασίας , διότι, μέσα από την ερμηνεία της αποδεικνύεται η αδιάκοπη αποστολική διαδοχή κάποιων τοπικών εκκλησιών. Ο [[Τερτυλλιανός]] στο έργο του ''De praeser. haer. '' αναφέρει ως αξιολογότερες εκκλησίες, τις εκκλησίες της Αχαΐας, Κορίνθου, Μακεδονίας, Φιλίππων, Θεσαλονικέων, Εφέσου, δηλαδή όσες εκκλησίες είχαν γίνει αποδέκτες Αποστολικών επιστολών , μη αναφέροντας καθόλου τις μεγάλες εκκλησίες της εποχής όπως της Αλεξάνδρειας, Ρώμης, Καισαρείας, Καρθαγένης, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων κ.α. Ταυτόχρονα όμως τα αξιόλογα πολιτικά κέντρα είχαν αναμφιβόλως, γίνει ιδιαίτερος στόχος και των αποστόλων , που δεν παραγνώριζαν τη διοικητική διάρθρωση της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] στα πλαίσια της οποίας αβίαστα αναπτύχθηκαν οι πρώτες Χριστιανικές κοινότητες. Έτσι η διάδοση του Χριστιανισμού κατά τον [[3ος αιώνας|3ο]] και [[4ος αιώνας|4ο αιώνα]] στα μεγάλα πολιτικά κέντρα, κατέστησε σε ευρύτερες περιοχές κάποιες «μητέρες εκκλησίες», ειδικά δε μεγάλο κύρος απέκτησαν όσες είχαν κατακόμβες. Μάλιστα ήδη από αυτή την εποχή διαφαίνεται μια πρόταση και προβολή της «Μητρός Εκκλησίας» ως κέντρου ενότητας των θυγατρικών εκκλησιών αλλά και του πληρώματος της εκκλησίας, σε σημείο να υποχρεώνει τις διαφωνούσες θυγατρικές, σε συμφωνία με τη μητέρα εκκλησία, αν αυτή διαφοροποιείτο σε οποιοδήποτε ζήτημα.