12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Σύντομη ιστορία τής οργάνωσης
Ο χαρακτήρας του ήταν υπερήφανος, και θεωρούσε τον εαυτό του «''πιστό και συνετό''», και "''στόμα Θεού''"<ref>Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 52-58. Γραφικές Μελέτες τ. Ζ΄ σ. 698, Πίσω, σ. 100, ντ. 66. Convention Report 1911, πρόλογος. Σκ. 15/7/1906 σ. 229, αγγλικά. Κιθάρα, έκδ. 1921, σ. 272. Σκ. γερμ. 1922, σ. 100</ref>. Όμως η ζωή του δεν ήταν σύμφωνη με όσα δίδασκε. Το διαζύγιο από τη γυναίκα του, που βγήκε εις βάρος του, φανέρωσε στο δικαστήριο ότι είχε σχέσεις με μια κοπέλα 16 ετών που φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, και την οποία αποκαλούσε «''μικρή του σύζυγο''». Σε αυτήν άφησε μέρος της περιουσίας του μετά τον θάνατό του<ref>Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 63-92. Βλ. ένορκη κατάθεση της κας Ρώσσελ ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Πενσυλβανίας "Superior Court of Pensylbania. Appellant No 202, April Term Appearances, σ. 10-17</ref>. Σήμερα τον τάφο του κοσμεί μια πυραμίδα με τα σύμβολα τής 33ης μοίρας τών Μασόνων<ref>Νικολάου Μαυρομάγουλου: "Παρατηρώντας τη Σκοπιά" σελ. 95</ref>.
Παρ’ όλα αυτά, πιθανόν ο Ρώσσελ να πίστευε αληθινά όσα δίδασκε. Πράγμα όμως δύσκολο να το υποθέσουμε για τον διάδοχό του, τον "δικαστή" [[Ιωσήφ Ρόδερφορδ|"δικαστή" Ρόδερφορδ]].
Ο Ρόδερφορδ, κυριολεκτικά άρπαξε την περιουσία του Ρώσσελ. Ήταν αρχικά ο δικηγόρος στον οποίο είχε ανατεθεί η διαθήκη του Ρώσσελ. Όμως εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη των νομίμων κληρονόμων, χρησιμοποίησε νομικά παραθυράκια και κράτησε την εκδοτική εταιρία «''Σκοπιά''» του Ρώσσελ για τον εαυτό του και αυτούς τους χαρακτήρισε «''Πονηρούς Δούλους''» και τους έδιωξε. Σήμερα αυτοί είναι γνωστοί ως «''[[Σπουδαστές της Γραφής]]''» και διατηρούν τα δόγματα του Ρώσσελ, σε αντίθεση με τον Ρόδερφορδ, που άλλαξε σχεδόν τα πάντα, και έκανε τη Σκοπιά μια ολοκληρωτική οργάνωση<ref>Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 95-98</ref>. Αυτός τους ονόμασε «''Μάρτυρες του Ιεχωβά''»<ref>Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 140-144. Βιβλίο Έτους 1975 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, γερμ. σελ. 150</ref>.
Με τη σειρά του, έθεσε ημερομηνίες για το τέλος του κόσμου και διαψεύστηκε σε οτιδήποτε είχε προφητεύσει. Μεγάλο μέρος της προεδρίας του, πέρασε σε μία βίλα με το όνομα «''[[Μπεθ Σαρίμ]]''», που αγοράστηκε δήθεν για τον Αβραάμ τον Ισαάκ και τον Ιακώβ που έλεγε ότι θα ανασταίνονταν τότε<ref>Βιβλίο "Διαγγελείς" σελ. 76. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 117-125</ref>. Η πολιτική του τον οδήγησε ακόμα και να ζητήσει την εύνοια του Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και να εξυψώσει το Χιτλερικό Ράιχ, τον καιρό που οι οπαδοί της οργάνωσής του βασανίζονταν στα στρατόπεδα του Χίτλερ<ref>Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς" τόμος Α΄ σελ. 126-133. Jahrbuch 1934 der Zeugen Jehovas. Βιβλίο τού έτους 1985 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελ. 111. Βιβλίο τού έτους 1934 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Ελβετική έκδοση, σελ. 94, 95.</ref>.
Η δικτατορική διακυβέρνηση που επέβαλε στην οργάνωση της Σκοπιάς ο Ρόδερφορδ, συνεχίστηκε και επί της προεδρίας του διαδόχου του, τού Νάθαν Νορ, και συνεχίζεται ως σήμερα, παρά το ότι πλέον κυβερνάται από ένα «''Κυβερνών Σώμα''» υπερηλίκων κυρίως ηγετών<ref>Βιβλίο του Έτους 2007 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Εκδοτικό σημείωμα</ref>. Σήμερα η Σκοπιά είναι μια οργάνωση που αναγνωρίζεται από πολλούς ως παγκόσμια [[Σέκτα]] (λέξη που εκφράζει αυτό που λέμε «''καταστροφικές λατρείες''») και αριθμεί πάνω από 6 εκατομμύρια μέλη<ref>Σκοπιά 1 Φεβρουαρίου 2007</ref>. Στη χώρα μας, στις αρχές του 2008, ήταν περίπου 28.000<ref>Η Διακονία μας της Βασιλείας (εσωτερική εγκύκλυος της Σκοπιάς</ref>. Οι οπαδοί της είναι υποχρεωμένοι να δέχονται όλα όσα τους λέει, ακόμα και τις διαρκείς δογματικές αλλαγές της οργάνωσης. Δικαιολογούν έτσι ακόμα και τις συνεχιζόμενες ψευδοπροφητείες της Σκοπιάς, με τελευταίες: το τέλος που δεν ήρθε το 1975 όπως κήρυτταν<ref>Σκοπιά, 8 Απριλίου 1967 και 15 Νοεμβρίου 1967</ref>, και η γενιά του 1914 που έλεγαν ότι δεν θα παρέλθει πριν έρθει το τέλος<ref>Βιβλίο: "Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη γη" σελ. 154. Σκοπιά 15 Φεβρουαρίου 2008, σελ. 24</ref>.
