Κόλαση
Είναι η κατάσταση αυτο-τιμωρίας των ασεβών, κατά τον Μέλλοντα Αιώνα. Η κατάσταση αυτή, αν και συγχέεται από τις Δυτικές Χριστιανικές αιρέσεις με τον υπαρκτό σήμερα Άδη, λόγω της όμοιας λέξης που χρησιμοποιούν και για τα δύο, (Hell), στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Ενώ ο Άδης είναι η κατάσταση αναμονής των εκτός Παραδείσου ψυχών για την ανάσταση, η Κόλαση θα συμπεριλαμβάνει κατά τον Μέλλοντα αιώνα, όχι μόνο τις ψυχές, αλλά και τα αφθαρτοποιημένα σώματα των ασεβών.
Τι είναι η Κόλαση
Η Κόλαση δεν είναι κτιστός τόπος, όπως η Δυτική Πλατωνική θεώρηση επιβάλλει, αλλά μία πνευματική κατάσταση ως η Άκτιστη Χάρη του Θεού. Ο Θεός, λόγω της αγαθότητάς του και της «αδυναμίας» Του, να πράξει οτιδήποτε κακό, ούτε φτιάχνει τόπους βασάνων, ούτε ανέχεται τον αιώνιο βασανισμό των πλασμάτων Του. Γι' αυτό και η Κόλαση δεν είναι τόπος βασανισμού, αλλά κατάσταση αυτοτιμωρίας των ασεβών. Στην Κόλαση, η μεγαλύτερη τιμωρία κατά τον Ιωάννη το Χρυσόστομο, είναι οτι ο άνθρωπος, δεν θα μπορεί να αισθάνεται την παρουσία και τη χάρη του Θεού και όχι ο βασανισμός. Ο βασανισμός των ψυχών δεν έχει να κάνει με κανενός είδους σωματικό πόνο αλλά με πνευματικό αιώνιο πόνο. Σύμφωνα με τη εκκλησία πρόκειται για μια κατάσταση μοναξιάς και μίσους του ανθρώπου, προς τον εαυτό του, τον Θεό, όπου η τιμωρία σχετίζεται με την αναγκη των παθών που εν ζωή διέπραξε ο άνθρωπος σε πολλαπλάσιο βαθμό. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας πληροφορεί οτι η Κόλαση δεν ίδια για όλους, ενώ ο Χριστός στην Καινή Διαθήκη μας λέγει πως κάθε άνθρωπος θα πληρωθεί απο τον Θεό και για κάθε καλή του πράξη.
Η φωτιά της κόλασης
Η φωτιά αυτή, είναι η Άκτιστη Χάρις του Θεού, την οποία αναφέρει ο Δανιήλ: «Ποταμός πυρός εξήρχετο και διεχέετο απ’ έμπροσθεν αυτού...» (Δανιήλ 7/ζ΄ 10), και κατά τους Ψαλμούς, καταδιαιρείται σε δύο μέρη: σε καυστική και φωτιστική ενέργεια, ανάλογα με τα έργα τού δοκιμαζομένου:
Ψαλμός 28/κη΄ 9: «Φωνή Κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός» (Κατά το Ο΄).
Ψαλμός 29/κθ΄ 7: «Η φωνή του Κυρίου καταδιαιρεί τας φλόγας του πυρός» (Κατά το Μασσοριτικό).
Α΄ Κορινθίους 3/γ΄ 12-15: "Ει δε τις εποικοδομεί επί τον θεμέλιον τούτον, χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμη, εκάστου το έργον φανερόν γενήσεται η γαρ ημέρα δηλώσει ότι εν πυρί αποκαλύπτεται και εκάστου το έργον όποιον εστίν το πυρ δοκιμάσει. Ει τινος το έργον μένει, ό εποικοδόμησεν, μισθόν λήψεται. Ει τινός το έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται. Αυτός δε σωθήσεται, ούτως δε, ως δια πυρός".
Κατά τη Χριστιανική πίστη λοιπόν, δίκαιοι και άδικοι, θα περάσουν κατά τη 2η Παρουσία του Χριστού, με τα αναστημένα αφθαρτοποιημένα σώματά τους, μέσα από το πυρ της Άκτιστης Χάριτος του Θεού, και βιώσουν αυτή τη ίδια Χάρη οι μεν ασεβείς ως "πυρ", οι δε δίκαιοι ως "φως".
Εβραίους 12/ιβ΄ 29: "και γαρ ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον".
Ησαϊας 60/ξ΄ 17-20: «Αντί χαλκού θέλω φέρει χρυσίον, και αντί σιδήρου θέλω φέρει αργύριον. Και αντί ξύλου χαλκόν, και αντί λίθων σίδηρον. Και θέλω καταστήσει τους αρχηγούς σου ειρήνην, και τους επιστάτας σου δικαιοσύνην... δεν θέλει είσθαι πλέον εν σοι ο ήλιος φως τής ημέρας, ουδέ η σελήνη δια τής λάμψεως αυτής θέλει σε φωτίζει. Αλλ' ο Κύριος θέλει είσθαι εις σε Φως αιώνιον, και ο Θεός σου η δόξα σου... διότι ο Κύριος θέλει είσθαι το αιώνιόν σου φως".
Η αγάπη του Θεού, που τους μεν δικαίους θα φωτίζει και θα χαροποιεί στην αιωνιότητα, τους ασεβείς θα τους "κατακαίει", καθώς η κακία τους και η αμετανοησία τους θα κάνει επώδυνο το να λαμβάνουν στην αιωνιότητα φανερά, τα πάντα, από την αγάπη Αυτού που τόσο μισούν και δεν ανέχονται.
Η φωτιά της κόλασης, είναι το καυστικό μέρος αγάπης του Θεού, κατά τον λόγο του Αποστόλου Παύλου:
"Αν, λοιπόν, ο εχθρός σου πεινάει, δίνε του να φάει· αν διψάει, δίνε του να πιει· επειδή, κάνοντας αυτό, θα επισωρεύσεις κάρβουνα φωτιάς επάνω στο κεφάλι του" (Ρωμαίους 12/ιβ: 20).
