Αλλαγές

[[Image:Joakeim_papoulakis.jpg|right|thumbnail|Ο Άγιος Ιωακείμ (Παπουλάκης) ο Βατοπαιδινός]]Ο '''Άγιος Ιωακείμ ο Βατοπεδινός''' ή ''Ιωακείμ Παπουλάκης'', είναι άγιος ''Άγιος της ορθοδόξου εκκλησίαςΟρθοδόξου Εκκλησίας''. Γεννήθηκε στα ''Καλύβια Ιθάκης '' και υπήρξε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες την στην εποχή της Τουρκοκρατίας αλλά και της Αγγλοκρατίας των επτανήσων. Η δράση του ήταν πολυσχιδής αφού δεν περιορίστηκε μόνο στα πιμαντικά ποιμαντικά και θεολογικά του καθήκοντα, αλλά ξεχώρισε και για την κοινωνική του προσφορά. Εκοιμήθη στις [[:Πρότυπο: 2 Μάρτιος|2 Μαρτίου ]] του 1868 στο ''Βαθύ Ιθάκης''.

== Γέννηση – ανατροφή Ο βίος του =====Νεανική ηλικία===Ο σύγχρονος αυτός άγιος γεννήθηκε το 1786 στο μικρό χωριουδάκι Καλύβια του τότε δήμου ''Πολυκτορίων'' της νήσου ''Ιθάκης'', απέναντι από το Σταυρό. Ο πατέρας του ονομαζόταν ''Άγγελος Πατρίκιος'' και ήταν ντόπιος, ενώ η μητέρα του ''Αγνή'' και καταγόταν από την ''Πρέβεζα''. Οι γονείς του ήταν πιστοί χριστιανοί (ορθόδοξοι) και απέκτησαν τον μικρό Ιωάννη πριν ο πλοίαρχος πατέρας του ξαναπαντρευτεί. Ο Ιωάννης από μικρή ηλικία, δέχτηκε αντί για αγάπη, το μίσος και τις επιβουλές της μητριάς του. Τα σπουδαία χαρίσματα όμως που εμφάνισε από μικρή ηλικία, αλλά και η αγάπη στην εκκλησία, η δυνατή πίστη στο Χριστό και εγκρατής βίος του, τον βοήθησαν να ξεπεράσει τα δύσκολα χρόνια. Μάλιστα ανέπτυξε ιδιαίτερο ζήλο για τη μελέτη των γραφών και των εκκλησιαστικών γραμμάτων, ενώ ο φιλοκαλικός βίος του, τον έκανε να ξεχωρίζει για τη καλοσύνη του, την ταπεινοφροσύνη του και αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η στάση αυτή τελικά, φαίνεται πως εξόργιζε περισσότερο τη μητριά του, με αποτέλεσμα, να πείσει τον πατέρα του να παρατήσει την εκπαίδευσή του και να εργαστεί στα καράβια.

=== Ο σύγχρονος αυτός άγιος γεννήθηκε το 1786 στο μικρό χωριουδάκι Καλύβια του τότε δήμου Πολυκτορίων της νήσου Ιθάκης, απέναντι από το Σταυρό. Ο πατέρας του ονομαζόταν Άγγελος Πατρίκιος και ήταν ντόπιος, ενώ η μητέρα του Αγνή και καταγόταν από την Πρέβεζα. Οι γονείς του ήταν πιστοί χριστιανοί (ορθόδοξοι) και απέκτησαν τον μικρό Ιωάννη πριν ο πλοίαρχος πατέρας του ξαναπαντρευτεί.μοναχισμός ===

Ο Ιωάννης από μικρή ηλικία, δέχτηκε αντί για αγάπη, Το 1803 το μίσος και τις επιβουλές καράβι του αγκυροβόλησε στο λιμάνι της μητρυιάς ''[[Ιερά Μονή Βατοπαιδίου|Ι. Μ. Βατοπεδίου]]'' του[[Άγιον Όρος|Αγίου Όρους]]. Τα σπουδαία χαρίσματα όμως που eμφάνισε από μικρή ηλικία, αλλά Οι μελέτες του σε βίους Αγίων και η αγάπη στην εκκλησίαπνευματική του ενασχόληση, ήταν αρκετά, ώστε η δυνατή πίστη στο Χριστό προσκυνηματική αυτή επίσκεψη, να αποβεί το μεγάλο λιμάνι του. Σαγηνεύτηκε από την ''Ιερά Μονή'' και εγκρατής βίος μετά τις παρακλήσεις τουπρος τον ηγούμενο, αυτός κάμφθηκε, παρά το εμπόδιο της μικρής ηλικίας. Αυτή του η απόφαση όμως στεναχώρησε πολύ τον βοήθησαν να ξεπεράσει τα δύσκολα χρόνιαφυσικό του πατέρα. Μάλιστα ανέπτυξε ιδιαίτερο ζήλο για τη μελέτη των γραφών και των εκκλησιαστικών γραμμάτων, ενώ ο φιλόκαλικός βίος Η εμπειρία τουδοκίμου Ιωάννη στα μακρινά ταξίδια όμως, τον έκανε να ξεχωρίζει αποδείχθηκε ισχυρή βάση για τη καλοσύνη τουτην αρχή της [[μοναχισμός|καλογερικής]] ζωής, μαζί με την ταπεινοφροσύνη αγαθότητα της φύσης του και αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η στάση αυτή τελικά, φαίνεται πως εξόργιζε περισσότερο τη μητρυιά Σύντομα φάνηκε η καρποφορία του αγώνα τουκαι προβιβάστηκε σε μικρόσχημο μοναχό, με αποτέλεσματο νέο όνομα ''Ιωακείμ''. Στα διάφορα διακονήματα, από τα πιο μικρά έως τα πιο μεγάλα, να πείσει τον πατέρα του να παρατήσει ξεδίπλωνε την εκπαίδευσή προσωπικότητά του . Τότε πήρε και το μεγάλο σχήμα και ανέλαβε σύμβουλος στα πιο υπεύθυνα και επίσημα ζητήματα διοίκησης της Ιεράς Μονής. Πρέπει να εργαστεί υπενθυμίσουμε εδώ ότι τα χρόνια αυτά η ''Αθωνιάδα Σχολή'', μέσα στα καράβιαόρια αυτής της Μονής, βρισκόταν σε μεγάλη άνθηση και οπωσδήποτε, επηρέασε την πνευματική καλλιέργεια του Ιωακείμ.

== Στην Ο οικονόμος της ''[[Ιερά Μονή Βατοπαιδίου|Ι. Μ. Βατοπεδίου ==]]'', ασκητικός και φιλόπονος ''Ιωακείμ'', φεύγει με ευλογία από την Ι. Μονή και γίνεται εργάτης για στήριγμα και κατάρτιση του πονεμένου και καταπιεσμένου λαού στα χρόνια της τουρκοκρατίας, τη δεκαετία προ της επαναστάσεως και κατόπιν αυτής. Αρχικά κινείται στην ''Πελοπόννησο'', με κύριο μέλημά του, τον άμαχο πληθυσμό, που περιφερόταν συχνά διωγμένος χωρίς τροφή και σκεπάσματα και κυρίως χωρίς ηθικό. Από εκεί φυγαδεύει στα Επτάνησα πολλούς αδυνάμους συμπατριώτες του, μαζί με τον ''παπα-Γιάννη Μακρή'' από την ''Πύλαρο της Κεφαλονιάς'', σε μια εποχή που βρίσκονταν υπό Βρεταννική κυριαρχία. Έτσι έσωσε πολλές οικογένειες από βέβαιο αφανισμό, ενώ ο ίδιος ασκούσε άοκνα το ευαγγελικό έργο του, κηρύσσοντας τον λόγο της Αληθείας, της ελπίδος και της σωτηρίας, αποτρέποντας τον δυναμικό εξισλαμισμό και της αποεθνοποίησης των Ελλήνων.

Σύντομα φάνηκε Όταν κόπασε στον Μωριά και την Ρούμελη η καρποφορία λαίλαπα του πολέμου, ο [[όσιος]] Ιωακείμ, ο επονομαζόμενος πλέον Παπουλάκης, αποσύρθηκε στην ποθητή του αγώνα ησυχία. Δεν γύρισε όμως στον Άθωνα, αλλά προτίμησε τα ησυχαστικά μέρη της γενέτειράς του Ιθάκης. Έτσι έγινε όργανο διπλής αγάπης προς τον Θεό και προβιβάστηκε σε μικρόσχημο μοναχόπρος τον άνθρωπο. Έμεινε στο δάσος «''Αφεντικός Λόγγος''» με αυστηρή άσκηση, με το νέο όνομα Ιωακείμνηστεία και αδιάλειπτη προσευχή. Στα διάφορα διακονήματαΕκεί ο όσιος δέχθηκε τη χάρη, από τα πιο μικρά έως τα πιο μεγάλατων χαρισμάτων, ξεδίπλωνε την προσωπικότητά τουΠαναγίου Πνεύματος. Τότε πήρε Για σαράντα περίπου χρόνια, πηγαίνοντας ακούραστος σε κάθε χωριό και κάθε σπίτι του νησιού, διδάσκει με το μεγάλο σχήμα υπόδειγμά του και ανέλαβε σύμβουλος στα πιο υπεύθυνα το λόγο του την ορθόδοξη πίστη, βοηθά τους απόρους και επίσημα ζητήματα διοίκησης τους φτωχούς, κτίζει εκκλησίες, πραγματοποιεί θαύματα, δείχνοντας σημάδια θεϊκής χάρης. Ιδιαίτερα της Ιεράς Μονής. Πρέπει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι τα χρόνια αυτά η Αθωνιάδα Σχολήπαντοειδούς αγάπης, μέσα στα όρια αυτής της Μονής, βρισκόταν σε μεγάλη άνθηση και οπωσδήποτε πήρε πολλά προορατικότητας και ο Ιωακείμιαματικότητας.

== Η δράση Ο «''Παπουλάκης''» έγινε σιγά-σιγά το κύριο ενδιαφέρον του ==λαού της Ιθάκης. Εκεί παρηγορούσε τους θλιμμένους, στήριζε τους αδυνάτους και ασθενείς, παρακινούσε στην ευσέβεια και στα χρηστά ήθη, τα οποία η ξενοκρατία στα Επτάνησα είχε παραγκωνίσει. Τα χρήματα που του έδινε ο λαός, αμέσως τα «''επένδυε''» στο χρηματιστήριο που λέγεται «΄΄προσφορά στους φτωχούς΄΄». Επιπλέον, με τη θεία διορατικότητά του, προλάμβανε επιβολές, φόνους, αντεκδικήσεις. Γι’ αυτό και ο αρχηγός του κακού, μέσω φθονερών ανθρώπων, διέδωσε την κακοήθεια ότι ο Όσιος προφήτεψε μεγάλο σεισμό, ώστε να ανησυχήσει ο Άγγλος κυβερνήτης του τόπου. Ο γέροντας τότε κλήθηκε σε απολογία απ’ αυτόν αλλά, παρ’ όλες τις εξηγήσεις του οσίου, ο υπερήφανος Άγγλος κατηγόρησε και τον γέροντα αλλά και τον μοναχισμό (του) και κινήθηκε για να κακοποιήσει με οργή τον όσιο. Τότε ξαφνικά η πολυθρόνα του κυβερνήτη συνετρίβη και έπεσε αναίσθητος.

Ο οικονόμος της Ι. Μ. Βατοπεδίου, ασκητικός και φιλόπονος Ιωακείμ, φεύγει με ευλογία από την Ι. Μονή και γίνεται εργάτης για στήριγμα και κατάρτιση του πονεμένου και καταπιεσμένου λαού στα χρόνια της επανάστασης του 1821. Έρχεται === Επιστροφή στην Πελοπόννησο. Κύριο μέλημα του ήταν ο άμαχος πληθυσμός, που περιφερόταν συχνά διωγμένος χωρίς τροφή και σκεπάσματα, κυρίως όμως χωρίς ηθικό. ησυχία ===

Από εκεί φυγαδεύει στα Επτάνησα πολλούς γέρους Αργότερα ο όσιος έμεινε σε κελί, στον ''Άγιο Νικόλαο Μαυρωνά'' και γυναικόπαιδα μαζί με τον παπα-Γιάννη Μακρή από μετά σε ένα μικρό σπίτι, που του παραχωρήθηκε στη ''Ράχη Κιονίου'' (Β. Α. της νήσου). Τότε ο Παπουλάκης παρακίνησε τους κατοίκους και έκτισαν δικό τους ναό και αυτός ανέλαβε την Πύλαρο επιστασία του. Ο ναός ήλθε σε πέρας και αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της ΚεφαλονιάςΘεοτόκου. Έτσι έσωσε πολλές οικογένειες Γυρνούσε βέβαια από βέβαιο αφανισμότόπο σε τόπο και έκτιζε ναούς, μικρούς ή μεγάλους. Στην κοινότητα του Σταυρού (Β. Τα Επτάνησα τότε τα κατείχαν οι Άγγλοιτου νησιού) υπήρχε ναΐδριο ερειπωμένο, η Αγία Βαρβάρα, ενώ δεν παρέλειπε να αναπτερώνει το εκκλησιαστικό φρόνημα με μία χαρουπιά φυτρωμένη στο Ιερό του λάου που συχνά κινδύνευε . Ο Άγιος την ξερίζωσε και επανίδρυσε τον ναό μαζί με την πρόθυμη συμμετοχή του φτωχού λαού. Όταν αυτός αποδείχτηκε ανεπαρκής, γύρω του έκτισε μεγαλύτερο και όταν αποπερατώθηκε, γκρέμισε τον μικρό. Αργότερα γύρω από τα τάματα των Τούρκων τον μεγάλο ναό, με αντάλλαγμα τον εξισλαμισμότην εύνοια της [[Αγία Βαρβάρα|Αγίας Βαρβάρας]] έκτισε κελιά για μοναχούς που έγιναν και ξενώνας προσκυνητών. Την ίδια περίοδο στην κοινότητα Ανωγής (πάνω στο βουνό), ενέσκηψε ισχυρή επιδημία πανώλης και ο όσιος έγινε ''άμισθος ιατρός''.

Όταν Τότε ο Άγιος παρακίνησε τους Ανωγήτες και έκτισαν ναό του [[Μέγας Αθανάσιος|Αγίου Αθανασίου]]. Προσευχήθηκαν όλοι μαζί στον Άγιο και κόπασε στον Μωριά η επιδημία. Ο βίος και την Ρούμελη η λαίλαπα πολιτεία του πολέμου, ο όσιος Ιωακείμ, ο επονομαζόμενος πλέον Παπουλάκης, αποσύρθηκε αγίου επεκτάθηκε και στην ποθητή πολιτική του ησυχίαστρατηγική για την ένωση της Ιθάκης (και της Επτανήσου) με την ελεύθερη από Τούρκους χώρα, αφού η τακτική της «πολιτισμένης αλεπούς» (Αγγλίας) ήταν πολλές φορές σκληρότερη συνολικά στη ζωή και επικίνδυνη για πλήρη αλλοίωση της πνευματικής υπόστασης των χριστιανών. Δεν γύρισε όμως στον ΆθωναΣε όσους λιποψυχούσαν έδινε θάρρος και προφήτεψε πως η ένωση θα γίνει χωρίς πόλεμο, γιατί η Αγγλία θα φύγει, αλλά προτίμησε τα ησυχαστικά μέρη της γενέτειράς του Ιθάκηςόπως και έγινε.

Έτσι έγινε, με θεία έμπνευση, όργανο διπλής αγάπης: και προς τον Θεό, αλλά και προς τον άνθρωπο. Έμεινε στο δάσος «Αφεντικός Λόγγος» με αυστηρή άσκηση, μισόγυμνος, με νηστεία === Η κοίμηση του αγίου και αδιάλειπτη προσευχή. Εκεί ο όσιος ανέβηκε στην βαθμίδα του θείου φωτισμού. Η Θεία Χάρη η αναγνώριση της Αγιότητός του έγινε πλέον ενδημική (δηλαδή μόνιμη) κατάσταση.===

Εκεί Την 1η Μαρτίου 1868, ο [[όσιος]] ''Παπουλάκης'' ησύχαζε στο σκληρό στρώμα του στο σπίτι του φιλόχριστου Χ. Παΐζη (Λιανού) στο Βαθύ της Ιθάκης. Τροφή δεν μπορούσε πια να δεχθεί. Κάλεσε για σαράντα περίπου χρόνιατελευταία φορά κοντά του τον ενάρετο ιερομόναχο Αγάπιο, πηγαίνοντας ακούραστος σε κάθε χωριό εξομολογήθηκε και μετά σιώπησε, προσδοκώντας να παραδώσει το πνεύμα του στον Πλάστη του. Ήταν Παρασκευή. Μετά τα μεσάνυχτα η υγεία του βάρυνε και κάθε σπίτι στις πέντε το πρωί του Σαββάτου 2/3/1868 κοιμήθηκε τον μακάριο ύπνο των δικαίων. Την κηδεία του νησιού, διδάσκει με το υπόδειγμά εντολή του μητροπολίτη, ανέλαβε ο ηγούμενος της ''Ι. Μ. Καθαρών''. Επάνω του δεν βρήκαν κανένα χρηματικό ποσόν. Η παντελής του φτώχεια επισφράγισε την τέλεια ασκητική και αγαπητική ζωή του. Μόνο στο δεξί του χέρι βρήκαν ένα χαρτί με την επιθυμία του να ταφεί πίσω από το λόγο ιερό του την ορθόδοξη πίστηναού της ''Αγίας Βαρβάρας'', βοηθά τους απόρους στον Σταυρό. Σαφώς και τους φτωχούςεκπληρώθηκε η τελευταία του επιθυμία, με πάνδημη συμμετοχή του λαού της Ιθάκης, κτίζει εκκλησίεςαφού πρώτα ψάλθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία στον Άγιο Νικόλαο, κάνει ενέργειες πέρα από τα καθιερωμένα και φυσικά δείχνει πολλά σημάδια θεϊκής χάρηςστο Βαθύ. Ιδιαίτερα της παντοειδούς αγάπηςΗ ακολουθία μέχρι τον Σταυρό, της προορατικότητας και ιαματικότηταςέγινε πεζή κάτω από καταρρακτώδη βροχή.

Μέσα στο φαράγγι Γούβες, που βρισκόταν με την πολύ αυστηρή άσκησή του, άρχισε να γίνεται γνωστός στους γύρω κατοίκους. Γι’ αυτό και στις καρδιές και συνειδήσεις των ντόπιων ανέκαθεν ο καλόγερος Ιωακείμ ήταν ο «Παπουλάκης», ο άγιός τους…  Ο «Παπουλάκης» έγινε σιγά-σιγά το κύριο ενδιαφέρον του λαού της Ιθάκης. Εκεί παρηγορούσε τους θλιμμένους, στήριζε τους αδυνάτους και ασθενείς, παρακινούσε στην ευσέβεια και στα χρηστά ήθη, τα οποία η ξενοκρατία στα Επτάνησα είχε παραγκωνίσει. Τα χρήματα που του έδινε ο λαός, αμέσως τα «επένδυε» στο χρηματιστήριο που λέγεται «προσφορά στους φτωχούς». Επιπλέον, με τη θεία διορατικότητά του, προλάμβανε επιβολές, φόνους, αντεκδικήσεις. Με την ταπείνωση και την βαθιά πίστη που είχε αποκτήσει, το Άγιο Πνεύμα μέσα από αυτόν έλυνε στειρώσεις, πρόλεγε τα μέλλοντα και ποιούσε πολλά θαυμαστά, με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια η πνευματική μεταβολή του λαού της Ιθάκης να γίνει αισθητή. Γι’ αυτό και ο αρχηγός του κακού, μέσω φθονερών ανθρώπων, διέδωσε την κακοήθεια ότι ο Όσιος προφήτεψε μεγάλο σεισμό, ώστε να ανησυχήσει ο Άγγλος κυβερνήτης του τόπου. Ο γέροντας τότε κλήθηκε σε απολογία απ’ αυτόν αλλά, παρ’ όλες τις εξηγήσεις του οσίου, ο υπερήφανος Άγγλος κατηγόρησε και τον γέροντα αλλά και τον μοναχισμό (του) και κινήθηκε να σηκωθεί για να κακοποιήσει με οργή τον όσιο. Τότε ξαφνικά η πολυθρόνα του κυβερνήτη συντρίφτηκε και έπεσε αναίσθητος!!! Όταν αργότερα συνήλθε, έπεσε ο υπερόπτης στα πόδια του γέροντα και του έδωσε την άδεια να συνεχίσει απερίσπαστος το έργο του... == Επιστροφή στην ησυχία == Αργότερα ο όσιος έμεινε σε κελί, στον Άγιο Νικόλαο Μαυρωνά και μετά σε ένα μικρό σπίτι, που του παραχωρήθηκε στη Ράχη Κιονίου (Β. Α. της νήσου). Τότε ο Παπουλάκης παρακίνησε τους κατοίκους και έκτισαν δικό τους ναό και αυτός ανέλαβε την επιστασία του. Ο ναός ήλθε σε πέρας και αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Γυρνούσε βέβαια από τόπο σε τόπο και έκτιζε ναούς, μικρούς ή μεγάλους.  Στην κοινότητα του Σταυρού (Β. του νησιού) υπήρχε ναΐδριο ερειπωμένο, η Αγία Βαρβάρα, με μία χαρουπιά φυτρωμένη στο Ιερό του. Ο Άγιος την ξερίζωσε και επανίδρυσε τον ναό μαζί με την πρόθυμη συμμετοχή του φτωχού λαού. Όταν αυτός αποδείχτηκε ανεπαρκής, γύρω του έκτισε μεγαλύτερο και όταν αποπερατώθηκε, γκρέμισε τον μικρό. Αργότερα γύρω από τον μεγάλο ναό, με την εύνοια της Αγίας Βαρβάρας έκτισε κελιά για μοναχούς που έγιναν και ξενώνας προσκυνητών. Την ίδια περίοδο στην κοινότητα Ανωγής (πάνω στο βουνό), ενέσκηψε ισχυρή επιδημία πανώλης και ο όσιος έγινε «άμισθος ιατρός».  Τότε ο Άγιος παρακίνησε τους Ανωγήτες και έκτισαν ναό του Αγίου Αθανασίου. Προσευχήθηκαν όλοι μαζί στον Άγιο και κόπασε η επιδημία. Ο βίος και η πολιτεία του αγίου επεκτάθηκε και στην πολιτική του στρατηγική για την ένωση της Ιθάκης (και της Επτανήσου) με την ελεύθερη από Τούρκους χώρα, αφού η τακτική της «πολιτισμένης αλεπούς» (Αγγλίας) ήταν πολλές φορές σκληρότερη συνολικά στη ζωή και επικίνδυνη για πλήρη αλλοίωση της πνευματικής υπόστασης των χριστιανών. Σε όσους λιποψυχούσαν έδινε θάρρος και προφήτεψε πως η ένωση θα γίνει χωρίς πόλεμο, γιατί η Αγγλία θα φύγει, όπως και έγινε.  == Η κοίμηση του αγίου == Την 1η Μαρτίου 1868, ο όσιος Παπουλάκης ησύχαζε στο σκληρό στρώμα του στο σπίτι του φιλόχριστου Χ. Παΐζη (Λιανού) στο Βαθύ της Ιθάκης. Τροφή δεν μπορούσε πια να δεχθεί. Κάλεσε για τελευταία φορά κοντά του τον ενάρετο ιερομόναχο Αγάπιο, εξομολογήθηκε και μετά σιώπησε, προσδοκώντας να παραδώσει το πνεύμα του στον Πλάστη του. Ήταν Παρασκευή.  Μετά τα μεσάνυχτα η υγεία του βάρυνε και στις πέντε το πρωί του Σαββάτου 2/3/1868 κοιμήθηκε τον μακάριο ύπνο των δικαίων. Την κηδεία του, με εντολή του μητροπολίτη, ανέλαβε ο ηγούμενος της ''Ι. Μ. Καθαρών''. Επάνω του δεν βρήκαν κανένα χρηματικό ποσόν. Η παντελής του φτώχεια επισφράγισε την τέλεια ασκητική και αγαπητική ζωή του. Μόνο στο δεξί του χέρι βρήκαν ένα χαρτί με την επιθυμία του να ταφεί πίσω από το ιερό του ναού της Αγίας Βαρβάρας, στον Σταυρό. Σαφώς και εκπληρώθηκε η τελευταία του επιθυμία, με πάνδημη συμμετοχή του λαού της Ιθάκης, αφού πρώτα ψάλθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία στον Άγιο Νικόλαο, στο Βαθύ. Η ακολουθία μέχρι τον Σταυρό, έγινε πεζή κάτω από καταρρακτώδη βροχή. == Η αναγνώριση της αγιότητας στα δίπτυχα == Η πνευματική γενέτειρα του Αγίου ([[Ιερά Μονή Βατοπαιδίου|Ι. Μ. Βατοπεδίου]]) ανέλαβε να προβάλλει τον Άγιο στη συνείδηση του λαού. Έτσι το 1991 ο ηγούμενος της ''Ι. Μονής αρχ. Εφραίμ'' και πατέρες της αδελφότητας πήγαν στην Ιθάκη και μαζί με τον μητροπολίτη και την βοήθεια κατοίκων του νησιού εντόπισαν τον τάφο.  Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου έγινε στις 23-5-1992 από τους ίδιους και με ευλογία του [[Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος|Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου]], αφού πρώτα έγινε Θεία Λειτουργία. Ψάλλοντας το «''Χριστός Ανέστη''», έγινε η ανακομιδή. Είναι αξιοσημείωτο πως η χαριτόβρυτος κάρα του Αγίου μοιράστηκε στα δύο από μόνη της και η ευλογία πήγε και στην ''Ι. Μητρόπολη Λευκάδος'' και ''Ιθάκης'' και στην [[Ιερά Μονή Βατοπαιδίου|Ιερά Μονή Βατοπεδίου]]. Η τελευταία επιφύλαξε θερμή υποδοχή μετά από 170 έτη.

1==Σύνδεσμοι==*[http://www. Γέροντος Ιωσήφ, Ο Παπουλάκης, Άγιος monipetraki.gr/iwakeim1.html/ '''Μάρτιος 2007''' - Ομιλία στην αγρυπνία επί τη Ιερά Μνήμη του Οσίου Πατρός Ιωακείμ ο Βατοπαιδινός, ΨΥΧΩΦΕΛΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΑ 6Βατοπαιδινού, Β' έκδοση 1998, Ι. Μ Βατοπεδίου.του Παπουλάκη]

2. Κωνσταντίνου Π. Κανέλλου, Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ Ο ΙΘΑΚΗΣΙΟΣ (1786-1868), ΙΘΑΚΗ 2000. 3. ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Οβρυάς, έτος 5ο, αρ. φ. 51, ΜΑΡΤΙΟΣ 2000. [[Κατηγορία:Άγιοι]] 4. http[[Κατηγορία://www.oramaworld.com/images/byzicons/wooden_icons/st307_300.jpg , Μοναχοί]] 5. http[[Κατηγορία://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/osios_iwakeim_papoylakhs_i8akhsios.htm 19ος αιώνας|Ι]]

6. http://pneumatikotita.blogspot.com/2007/05/blog-post_23.html , 7. http://www.pigizois.net/sinaxaristis/05/23_05.htm ,  8. Για τη διακήρυξη των αγίων, Πρωτοπρ. Κ. Ν. Παπαδόπουλος, περιοδικό Σύναξη, τ. 102, Αγιότητα & Αγιοποιήσεις, ΑΠΡΙΛΙΟΣ – ΙΟΥΝΙΟΣ 2007, σελ. 13-23. [[Κατηγορίαen:ΆγιοιJoachim of Vatopaidi]]