Αλλαγές

==Ο βίος του μέσα από την Καινή Διαθήκη==

Ο Ιούδας αρχικώς φαίνεται πως δεν ήταν ιδιώτης , δηλαδή άνθρωπος ο οποίος δεν είχε γραμματικές γνώσεις. Αντιθέτως φαίνεται πως κατείχε πρακτικές ικανότητες και καλές ιδιότητες που τον έκαναν να ξεχωρίζει, γι αυτό και ανέλαβε τα καθήκοντα του οικονόμου (''Ιω. 12, 6. 13, 29''). Ο Ιούδας λοιπόν κατείχε το ''γλωσσόκομον'' (ταμείο) από το οποίο η ομάδα των δώδεκα και ο Ιησούς συντηρούνταν, παρότι ο Ιησούς γνώριζε ότι έκλεβε το ταμείο. Η φιλαργυρία μάλιστα μέσα από τα κείμενα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] είναι ένα σημείο το οποίο τονίζουν ιδιαίτερα οι ευαγγελιστές και το αναδεικνύουν ως ένα σημαντικά αδύναμο στοιχείο του χαρακτήρα του<ref>Γλαβίνας, ενθ.αν., σελ. 134</ref>. Η αγάπη προς το χρήμα όμως, δεν πρέπει να νοηθεί ως η μόνη εξήγηση για την προδοσία, καθώς τα τριάντα αργύρια που έλαβε είναι γνωστό πως δεν αποτελούσαν κάποιο ιδιαίτερα σεβαστό ποσό για τα δεδομένα της εποχής<ref>ο.π.</ref>. Μία σκηνή χαρακτηριστική που παρατηρούμε είναι το συμβάν μετά από μια ομιλία του Ιησού στην Καπερναούμ. Είναι η ομιλία του άρτου της ζωής (''Ιω. 6, 22-59''), όπου ακόμα και μαθητές Του δυσανασχέτησαν. Είναι χαρακτηριστικοί οι λόγοι του Κυρίου: ''"ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην; καὶ ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν. ἔλεγε δὲ τὸν ᾿Ιούδαν Σίμωνος ᾿Ισκαριώτην· οὗτος γὰρ ἔμελλεν αὐτὸν παραδιδόναι, εἷς ὢν ἐκ τῶν δώδεκα."'' (''6, 68-71''). Σύμφωνα λοιπόν με μερικούς ερευνητές ο Ιούδας από το σημείο αυτό αρχίζει την απομάκρυνσή του. Λίγο αργότερα στη Βηθανία ο Ιησούς, στο σπίτι της Μαρίας του Λαζάρου, επιτιμά τον Ιούδα για τα σχόλια του (''Ιω. 12, 1-7''). Στη ίδια περικοπή ο Ιησούς μιλά εμμέσως για τέλος που πλησιάζει.