212
επεξεργασίες
Αλλαγές
συνδεσμος
Την εποχή αυτή οι κληρικοί της ''Αγίας Σοφίας'' τον εξέλεξαν ως εκπρόσωπό τους. Η κοινωνική άνοδος και η επαγγελματική καταξίωση τον διευκόλυναν στις βλέψεις του για υψηλά εκκλησιαστικά αξιώματα, ενώ η φιλία που τον συνέδεε με τον Αυτοκράτορα και τον Πατριάρχη ενίσχυαν την θέση του και τις φιλοδοξίες του. Όμως, λόγω της αυστηρής προσήλωσης στούς κανόνες και τους νόμους, δημιούργησε αρκετούς εχθρούς μεταξύ ορισμένων μοναχών και κληρικών οι οποίοι είτε διότι ήσαν διεφθαρμένοι, είτε διότι φθονούσαν την ανοδική του πορεία, τον κατηγόρησαν αφενός για αδικήματα οικονομικής φύσης και αφετέρου για την κυκλοφορία ενός λιβελογραφήματος κατά του [[Πατριάρχης Θεοφύλακτος|Πατριάρχη Θεοφύλακτου]]. Το κείμενο αυτό εξόργισε τον ''Πατριάρχη'' αλλά και τον ''Αυτοκράτορα''. Ο ''Θεόδωρος'' προκειμένου να αμυνθεί, απευθύνθηκε στους συμπατριώτες του τους Ναυπλιείς, ζητώντας την υποστήριξη τους. Στην αρχή αμφιταλαντεύτηκαν, αλλά με την παρέμβαση του ''Μητροπολίτη Χριστόφορου'', μολονότι οι σχέσεις των δύο ανδρών φαίνεται να μην ήταν αγαθές, υποστήριξαν ένθερμα την αθωότητα του. Ο Θεόδωρος δικαιώθηκε, αλλά σχετικά αποδυναμωμένος. Η δεύτερη ευκαιρία στους αντιζήλους του παρουσιάστηκε όταν κατηγορήθηκε ότι αμφισβητούσε τον ίδιο τον ''Αυτοκράτορα'', καταλογίζοντάς του ανικανότητα. Το αδίκημα αυτό επέσυρε την ποινή της εξορίας. Παρ΄όλη την υποστήριξη του Πατριάρχη, ο Θεόδωρος τιμωρήθηκε με την ποινή του εκτοπισμού.
Εξόριστος κάπου κοντά στην ''Κωνσταντινούπολη'' ο ''Θεόδωρος'', έγραφε σε φίλους και υποστηρικτές του προκειμένου να του επιτραπεί η επάνοδος στην ''Πόλη''. Τελικά, με την βοήθεια του Θεοδώρου, ''Μητροπολίτη Κυζίκου'', επέστρεψε στην ''Κωνσταντινούπολη''. Μετά από δύο επιστολές του προς το Αυτοκρατορικό ζεύγος, όχι μόνο αποκαταστάθηκε αλλά του ανέθεσαν και υψηλότερα καθήκοντα στην Εκκλησιαστική διοίκηση. Το 956 περίπου, ο Θεόδωρος χειροτονήθηκε [[Μητροπολίτης Νικαίας]], σε μία εποχή που συνέγραφε και το Βίο του [[Πέτρος Επίσκοπος Άργους Πέτρος|Αγίου Πέτρου]]. Αποφεύγει ρήξεις με το αυτοκρατορικό περιβάλλον και το 956 δεν μετέχει σε ομάδα αντιφρονούντων Ιεραρχών που αντιτάχθηκαν στην αποκατάσταση του [[Ευθύμιος Α΄ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως|Πατριάρχη Ευθυμίου]]. Μάλιστα αναλαμβάνει συντονιστής της ομάδας του ''Κωνσταντίνου Ζ΄'' και των ομοφρόνων Μητροπολιτών που συνηγορούν για την απομάκρυνση του ''Πολυεύκτου''. Σε επιστολή του προς τον ''Ρωμανό Β΄'' σε περίπτωση επιτυχίας του σχεδίου τους ήταν αυτός που θα καταλάμβανε τον Πατριαρχικό θρόνο. Ο θάνατος του ''Κωνσταντίνου Ζ΄'' τον πρόλαβε, με αποτέλεσμα να μην δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε ο Θεόδωρος να ανέλθει στον Πατριαρχικό θρόνο.
Ο Θεόδωρος πέθανε περίπου το 963 στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να γνωρίζουμε που ετάφη.
*Μιχαήλ Γ. Λαμπρινίδης, Δ.Ν. «''Η Ναυπλιά. Από Αρχαιοτάτων χρόνων μέχρις των καθ'ημάς''», Έκδοσις Γ΄, Ναύπλιον 1975
*Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος, «''Αγίου Πέτρου Επισκόπου Άργους. Βίος και λόγοι''», Έκδοσις Ιεράς Μητρόπολης Αργολίδος, 1976.
*Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού - Τσάγκος Αναστάσιος
[[Κατηγορία:Επίσκοποι|Θ]]
[[Κατηγορία:Επίσκοποι Οικουμενικού Πατριαρχείου|Θ]]
