Αλλαγές

Θεία ΑποκάλυψηΚατά την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι το σύνολο των αληθειών εκείνων της πίστεωςη αποκάλυψη του Θεού δόθηκε πλήρως την Πεντηκοστή, που ο Ίδιος ο Θεός απεκάλυψε με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στην ανθρωπότηταΕκκλησία. Δεν πρόκειται για ανθρώπινα ρήματα ή συγγράμματαΈκτοτε, φορείς αυτής της αποκάλυψης, ούτε για ιδεολογίαείναι οι άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ούτε για δογματικά μαθήματαιδιαίτερα οι Θεούμενοι, αλλά για κάτι άρρητοοι οποίοι βιώνουν τη θεία αποκάλυψη ως εμπειρία ζωής. Πρόκειται για την εν Χριστώ ζωή Εξ' αυτού του γεγονότος, προκύπτει η Ορθόδοξη θέση, ότι η αποκάλυψη του Θεού είναι η εμπειρία των αγίων, όπως διδάσκει ο [[άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος]]η οποία αποτελεί την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας. Είναι Θεόπνευστη, επειδή προέρχεται από θεοπνεύστους φορείς.

Τη διδασκαλία αυτήΗ αποκάλυψη του Θεού, διατυπώνεται από τους αγίους με πολλούς τρόπους: Με τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, με τα εγκεκριμένα από Οικουμενικές Συνόδους κείμενα των πατέρων, ο με την [[άγιος Συμεών ο Νέος ΘεολόγοςΑγία Γραφή]] , την εκθέτει στον Γ΄ ηθικό του λόγο (SC 122Υμνολογία της Εκκλησίας και τα Λειτουργικά κείμενα.Τα ανωτέρω, θεωρούνται Θεόπνευστα, σελεπειδή περιέχουν Θεία Αποκάλυψη. 390-440)Εκ των ανωτέρω, αλάθητες θεωρούνται μόνο οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, επειδή τα υπόλοιπα, εκτός από τη Θεία Αποκάλυψη, είναι δυνατόν να περιέχουν και λάθη.

Ο άγιος == Η Θεία Αποκάλυψη κατά τον [[Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος|Άγιο Συμεών, εξηγώντας το τι ακριβώς είναι τα άρρητα ρήματα που άκουσε ο Απόστολος Παύλος, όταν ηρπάγη στον Παράδεισο, γράφει τα ακόλουθα:Νέο Θεολόγο]] ==

Ο Θεός αποκαλύπτει τον Εαυτό Του και γενικά όλα τα μυστήρια της Βασιλείας Του στην [[ψυχή]] τού ανθρώπου. Η λογική και αθάνατη ψυχή είναι μία. Και αυτή η ψυχή «πάσα «''πάσα αίσθησις έστιν, εν εαυτή δηλαδή πάσας εί τινες εισίν έχουσα» έχουσα''» (σελ. 404). Όλες οι αισθήσεις της ψυχής είναι μία και εκεί γίνεται αυτή η φανέρωση τού Θεού. Έτσι ο ένας Θεός «τη «''τη μια και λογική ψυχή δι' αποκαλύψεως οφθήσεται, παν αγαθόν ταύτη αποκαλύπτεται και δια πασών τών ταύτης αισθήσεων ομού εν τω αυτώ οράται τούτο αυτή, βλέπεται και ακούεται, και γλυκαίνει το γευστικόν και το οσφραντικόν ευωδιάζει, ψηλαφάται, γνωρίζεται, λαλεί και λαλείται, γινώσκει, επιγινώσκεται και ό,τι γινώσκει νοείται» νοείται''» (σελ. 404). Ο Θεός, επομένως, αποκαλύπτει «παν αγαθόν» «''παν αγαθόν''» στην ψυχή τού ανθρώπου, φανερώνει όλα τα μυστήρια της Βασιλείας Του και ο άνθρωπος αποκτά υπαρξιακή γνώση και εμπειρία τού Θεού. Και εκείνος που ορά τον Θεό γνωρίζει καλά «ότι «''ότι ορά τούτον ο Θεός» Θεός''» (σελ. 404).

Η Αποκάλυψη, κατά την διδασκαλία τού αγίου Συμεών, ταυτίζεται και συνδέεται με την έλλαμψη. Και αυτή η έλλαμψη γίνεται δια τού [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]]. Ο Προφήτης «δια «''δια της τού Πνεύματος ελλάμψεως ήτοι αποκαλύψεως τον Κύριον ημών πάντως και Υιόν τού Θεού» Θεού''» επιγινώσκει, «και «''και δια της εξ αυτού υπηχήσεως αύθις τα περί της οικονομίας αυτού» αυτού''» διδάσκεται, «οιονεί «''οιονεί την περί αυτού διδασκαλίαν ην εκείθεν» εκείθεν''» μανθάνει «ιδιοποιησάμενος» «''ιδιοποιησάμενος''» (σελ. 406). Γι' αυτό τονίζουμε ότι η πλήρης Αποκάλυψη των αληθειών της Πίστεως δόθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής στους Αγίους Αποστόλους και ακόμη ότι κάθε νέα θεωρία τού Θεού από τους αγίους είναι ουσιαστικά βίωση της Πεντηκοστής. Έτσι η ύψιστη μορφή της Αποκαλύψεως είναι η Πεντηκοστή, όταν δηλαδή ο άνθρωπος με την δύναμη και ενέργεια τού Παναγίου Πνεύματος γνωρίζη τον Θεό και ενώνεται μαζί Του.

Η Αποκάλυψη αυτή στον άνθρωπο λέγεται έλλαμψη και θεωρία. Και αυτή η θεωρία προσπορίζει στον άνθρωπο την αληθινή γνώση τού Θεού. Όλες οι εσωτερικές πνευματικές αισθήσεις αποκτούν αυτήν την γνώση τού Θεού. Επομένως η γνώση τού Θεού δεν είναι μια κίνηση και ενέργεια της λογικής, αλλά μια κοινωνία όλης της ψυχής και αυτού ακόμη τού σώματος με τον Θεό. Γι' αυτό οι άγιοι, κατά τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, αποκαλούν «την «''την θεωρίαν γνώσιν και την γνώσιν πάλιν θεωρίαν»θεωρίαν''», καθώς επίσης αποκαλούν «την «''την ακοήν όρασιν και την όρασιν ακοήν» ακοήν''» (σελ. 404). Έτσι η όραση τού Θεού είναι και ακοή και η ακοή τού Θεού είναι και όραση τού Θεού. Στην Μεταμόρφωση τού Χριστού πάνω στο όρος Θαβώρ και η ακοή τής φωνής τού Θεού «ούτος «''ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός» αγαπητός''» ήταν θεωρία τού Θεού. Όραση (θεωρία) και ακοή τίθενται εναλλάξ στην Αγία Γραφή. «Ούτω «''Ούτω τοίνυν η θεία Γραφή και την θεωρίαν τού Θεού ακοήν και την ακοήν αντί θεωρίας συνήθως τίθησιν» τίθησιν''» (σελ. 406). Και αυτή η ακοή και η θεωρία είναι γνώση. «Ώστε «''Ώστε ακοήν την εν τη θεωρία τής δόξης τού Πνεύματος εγγινομένην ομού διδασκαλίαν και γνώσιν λέγει» λέγει''» (σελ. 406).

Η Αποκάλυψη όμως τού Θεού δεν προσφέρεται σε όλους τους ανθρώπους, αλλά μόνον σε όσους είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι να δεχθούν αυτήν την έλλαμψη και γνώση τού Θεού. Αναλύοντας ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος την παραβολή τού Χριστού, σύμφωνα με την οποία εξεδιώχθη από τον γάμο ο μη έχων ένδυμα γάμου, γράφει ότι με αυτό έδειξε ο Κύριος «ότι «''ότι ουδείς εκεί μελανηφορών εισελεύσεται» εισελεύσεται''» (σελ. 414). Το ότι εισήλθε και στην συνέχεια εξεβλήθη έξω δεν σημαίνει ότι έκανε λάθος ο αλάθητος, «αλλ«''αλλ' ότι ούπω καιρός ην αποκαλύψαι τα τοιαύτα μυστήρια» μυστήρια''» (σελ. 416). Μόνον οι άξιοι, οι καθαρθέντες, είναι δεκτικοί αυτής τής Αποκαλύψεως, γιατί, όπως υπογραμμίζει ο άγιος Συμεών, οι ελλάμψεις «τοις «''τοις αξίοις εκφαντικώτερόν τε και τρανότερον» τρανότερον''» αποκαλύπτονται (σελ. 400).

Ο λόγος και τα ρήματα που άκουσε ο Απόστολος Παύλος, κατά τον άγιο Συμεών, είναι «αι «''αι μυστικαί και επ' αληθώς ανέκφραστοι δια τής ελλάμψεως τού αγίου Πνεύματος, θεωρίαι τε και υπερμεγαλοπρεπείς άγνωστοι γνώσεις, ειτ' ουν αθέατοι θεωρίαι τής υπερφώτου και υπεραγνώστου τού Υιού και Λόγου τού Θεού δόξης τε και θεότητος» θεότητος''» (σελ. 398-400). Έτσι λόγος και ρήματα είναι αυτή η ίδια η Αποκάλυψη, η οποία ταυτόχρονα είναι και άγνωστη γνώση και ανέκφραστοι, «αθέατοι θεωρίαι τής υπερφώτου και υπεραγνώστου» θεότητος τού Χριστού.

Αυτός όμως ο λόγος και τα ρήματα, που είναι η θεία Αποκάλυψη, είναι άφραστα. Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, είναι σαφής όταν τονίζη ότι «το «''το ρήμα τού Θεού και ο λόγος αυτού, δια τού στόματος αυτού εξερχόμενος (δηλαδή δια τού Αγίου Πνεύματος) άφραστος εστι παντελώς ανθρωπίνη γλώσση και ακοή σαρκίνη πάντη αχώρητος, ου μόνον δε, αλλά και εις την αίσθησιν αυτής μη δυνάμενος ελθείν, τής αισθήσεως δηλονότι μη ισχυούσης αισθανθήναι τα υπέρ αίσθησιν» αίσθησιν''» (σελ. 396). Ο λόγος, λοιπόν, και το ρήμα είναι άφραστα. Δεν μπορούν τελείως να εκφρασθούν. Με άλλα λόγια οι Αποκαλύψεις τού Αγίου Πνεύματος δεν μπορούν στην τελειότητα να διατυπωθούν με «ρήματα» «''ρήματα''» και «νοήματα»«''νοήματα''». Γι' αυτό τονίζει ο άγιος ότι «ουδέ εν των βλεπομένων η ακουσμένων, καθώς ταύτα ορά και ακούει, οίον εστι και οία ειπείν ποτέ δύναται. Δια τούτο και γλώσση ταύτα λαλήσαι αδύνατον είναι προσέθηκεν» (σελ. 408).