12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
'''Θεία Αποκάλυψη''' ή απλώς ''Αποκάλυψη'', ονομάζεται στη ορθόδοξη θεολογία «''οι ενέργειες του Θεού, μέσω των οποίων γνωστοποιεί στα λογικά δημιουργήματα, τα μυστήρια της υπάρξεως, της φύσεως και των βουλών Αυτού κατά το μέτρο της πεπερασμένης διάνοιας αυτών''»<ref>Π.Ν.Τρεμπέλα, «''Δογματική''», σελίς 78</ref>, ως «''εστί η αγνοουμένη αληθεία θεόθεν φανέρωσις''»<ref>Πηδάλιον, σελίς 112-113</ref>. Με άλλα λόγια θα λέγαμε πως είναι «''η δημιουργία, η φανέρωση της θείας δόξας, η πορεία της κτίσης προς την τελείωση, η ενδημία του άσαρκου Λόγου και η εναθρώπησή του, πάντοτε κατά το σχέδιο της Θείας οικονομίας''»<ref>Νίκος Ματσούκας, «''Ιστορία της Φιλοσοφίας''», Εκδόσεις Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2006, σελίς 397-398</ref>. Η φανέρωση αυτή μπορεί να εκδηλωθεί είτε αμέσως, είτε εμμέσως δια της φυσικής ''Θείας Αποκάλυψης'', είτε δια λογικών οργάνων εκλεγμένων από τον [[Θεός|Θεό]]. Η ''Θεία Αποκάλυψη'' στον άνθρωπο εμφανίζεται σε δύο μορφές. Την ''Φυσική Θεία Αποκάλυψη'', που είναι παλαιοτάτη και την ''Υπερφυσική Θεία Αποκάλυψη'', η οποία ενεργείται μέσα από έκτακτα γεγονότα, όπως τα γεγονότα της [[Βίβλος|Βίβλου]]. Επίσης διενεργείται μέσω κομιστών, όπως οι [[Προφήτης|προφήτες]], οι [[Απόστολος|Απόστολοι]], οι [[Άγιος|Άγιοι]]. Στο σημείο αυτό όμως πρέπει να τονιστεί ότι τόσο η ''"φυσική αποκάλυψη"'', όσο και η ''"υπερφυσική αποκάλυψη"'' δεν μπορούν να διαχωριστούν ολοκληρωτικά. Μία τέτοια διάσπαση είναι εφεύρημα της σχολαστικής θεολογίας. Η σχέση των δύο αυτών αποκαλύψεων είναι δυναμική, ''"ώστε να μην εκλαμβάνονται σα δύο επάλληλα στρώματα"''<ref>Ιωάννου Δαμασκηνού, «''Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως''» (απόδοση-σχόλιο Νίκος Ματσούκας), Κεφάλαιο Α, σχόλιο 2.</ref>. Έτσι ''"η φυσική αποκάλυψη είναι η συνολική δυναμικότητα του ανθρώπου ως προς την αντιληπτική του ικανότητα, ενώ υπερφυσική η άκτιστη και ζωοποιός ενέργεια του Θεού που απευθύνεται στον άνθρωπο"''<ref>Ιωάννου Δαμασκηνού, «''Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως''» (απόδοση-σχόλιο Νίκος Ματσούκας), Κεφάλαιο Α, σχόλιο 2.</ref>. Όπως μας επισημαίνει και ο Άγιος [[Μάξιμος ο Ομολογητής]] ''"...η φυσική αποκάλυψη είναι η ίδια η δεκτικότητα των λογικών όντων και η υπερφυσική η αλήθεια που απολυτρώνει και θεώνει. Και οι δύο πάνε μαζί, οργανικά δεμένες, αναντικατάστατες"''<ref>Νικόλαος Ματσούκας, Κόσμος-Κοινωνία-Άνθρωπος κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, σελίδα 56</ref>.
Κατά την [[Ορθόδοξη Εκκλησία]], η αποκάλυψη του Θεού δόθηκε πλήρως κατά την [[Πεντηκοστή]], με την επιφοίτηση του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] στην [[Εκκλησία]], «''αφού την ημέρα της Πεντηκοστής οι Απόστολοι ωδηγήθηκαν εις πάσαν την αλήθειαν υπό του Παρακλήτου Πνεύματος, ως υπεσχέθη εις αυτούς ο Κύριος''»<ref>Ιωάννου Ρωμανίδου, «''Δογματική και Συμβολική θεολογία''», Τόμος Α΄, σελίς 125</ref>. Έκτοτε, φορείς αυτής της αποκάλυψης, είναι οι άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ιδιαίτερα οι θεούμενοι, οι οποίοι βιώνουν τη ''Θεία Αποκάλυψη'' ως εμπειρία ζωής. Εξ' αυτού του γεγονότος, προκύπτει η Ορθόδοξη θέση, ότι η αποκάλυψη του Θεού είναι η εμπειρία των αγίων, η οποία αποτελεί την [[Ιερά Παράδοση]] της Εκκλησίας. Η ''αποκάλυψη του Θεού'', διατυπώνεται από την Εκκλησία και τους θεουμένους ανθρώπους Αυτής, με διαφόρους τρόπους, όπως με τις αποφάσεις των [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενικών Συνόδων]], με τα εγκεκριμένα από Οικουμενικές Συνόδους κείμενα των πατέρων, με την [[Αγία Γραφή]], την ''Υμνολογία της Εκκλησίας'', τα ''Λειτουργικά κείμενα''. Τα ανωτέρω, θεωρούνται θεόπνευστα, επειδή περιέχουν ''Θεία Αποκάλυψη'', αλλά αλαθήτως αποφαίνονται μόνο οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι η αλλοτρίωση της ανθρώπινης ύπαρξης ''"με την πτώση σημαίνει αμαύρωση και διαστροφή της θείας γνώσεως στην φυσική και την υπερφυσική σχέση και όχι μόνο άρση της υπερφυσικής"''<ref>Ιωάννου Δαμασκηνού, «''Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως''» (απόδοση-σχόλιο Νίκος Ματσούκας), Κεφάλαιο Α, σχόλιο 2.</ref>.
