12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Το μυστήριο στην πράξη της εκκλησίας
==Το μυστήριο στην πράξη της εκκλησίας==
Το μυστήριο του ευχελαίου κατά την ιστορική διαδρομή του προσέλαβε αρκετές ονομασίες. Έτσι αποκλήθηκε ''άγιον έλαιον'', ''ευχελαιον'', ''ηγιασμένο έλαιο'', ''χρίσμα δι ελαίου'', ''ελαίου χρίσης''. Στη δυτική εκκλησία μάλιστα η έννοια του προσέλαβε άλλη αξία αφού πλέον παρέχεται ως έσχατο εφόδιο ''"επί επιθανάτιας κλίνης"''<ref>Νικ. Ματσούκας, ανθ.αν., 495</ref>. Σε άλλες ομολογίες ή παραδόσεις της εκκλησίας εξέλαβε επίσης διαφορετικές ονομασίες. Στη ρωμαιοκαθολική εκκλησία αποκαλείται ως μυστήριο των ασθενών, οι ''Σύροι'' και οι ''Μαρωνίτες'' το αποκαλούσαν ''"μυστήριο των λυχνιών"'', αφού λαμβάνουν το έλαιο από το κανδήλι της ακοιμήτου του [[Ιερό Βήμα|Ιερού Βήματος]]. Η επικρατούσα ονομασία σήμερα είναι ευχέλαιο και πιθανως πιθανώς επικράτησε από το μοναχό Ιωβ, ως μία σύνθεση από τον εξωτερικό τύπο του μυστήριου<ref>Παν. Τρεμπέλας, ενθ.αν., 348</ref>. Εν αρχή ο θείος [[Ιάκωβος ο αδελφόθεος|Ιάκωβος]] μαρτυρεί στην επιστολή του το γενόμενο αυτό μυστήριο (βλ. παραπομππή [2]). Πέρα τούτου η εκκλησιαστική παράδοση δεν παράσχει επαρκείς πληροφορίες περί του μυστηρίου, εν σχέση με τα τα υπόλοιπα μυστήρια<ref>Παν. Τρεμπέλας, ενθ.αν., 351</ref>. Παρόλα αυτά μαρτυρίες ενυπάρχουν στην αρχαία λειτουργική διάταξη εξ Αιγύπτου, την ταυτιζόμενη αποστολική παράδοση του [[Ιππόλυτος Ρώμης|Ιππολύτου Ρώμης]], που αντλεί την πηγή της από τις λεγόμενες Αποστολικές Διαταγές του δευτέρου αιώνος, καθώς δε και το ευχολόγιο του [[Σεραπίων Θμουεύς|Σεραπιώνος Θμουέως]]. Πέραν τούτων των διατάξεων, ανευρίσκοντας εκκλησιαστικούς συγγραφείς ανατρέχουμε στον [[Ωριγένης|Ωριγένη]], ο οποίος παραπέμπει στους λόγους του Ιακώβου για το περί μετανοίας ζήτημα, το οποίο ανωτέρω ειπώθηκε πως επιδρά και ως προς την άφεση των αμαρτιών<ref>παρ. Bartmann, Ωριγένους In Levit Homil. II 4 M. 12, 418</ref>, αλλά και τον [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος|Ιωάννη Χρυσόστομο]], ο οποίος σε λόγο για την Ιεροσύνη, χρησιμοποιεί αυτούσια τα λόγια του Ιακώβου, ως προς την δυνατότητα του ιερέα, να πράττει το μυστήριο αυτό<ref>Παν. Τρεμπέλας, ενθ.αν., 353</ref>. Από τον 5ο αιώνα και μετά πληθαίνουν οι αναφορές έτσι έχουμε αναφορές από τον πάπα [[Ιννοκέντιος Α΄ Ρώμης|Ιννοκέντιο Α΄]], τον 6ο του Καισαρίου Αρελάτης κ.α. Μία ακόμα πάντως χαρακτηριστική πληροφορία είναι ότι τόσο οι [[Νεστοριανισμός|Νεστοριανοί]], όσο και οι [[Μονοφυσιτισμός|Μονοφυσίτες]], τηρούν το μυστήριο του ευχελαίου, ενώ χαρακτηριστική είναι και η αναφορά του πατριάρχη των Αρμενίων ''Ιωάννη Mandakuni'' (+ περ. 480) περί του μυστηρίου<ref>ο.π.</ref>.
Το μυστήριο του ευχελαίου απορρίπτεται σήμερα από τους Λουθηρανούς, διότι δεν προήλθε κατ εντολή του Κυρίου<ref>Apol. Conf. August. Art. 13, 6</ref>, αλλά και από τους Καλβινιστές το οποίο το θεωρούν επινοημένο μυστήριο, αφού κατά τον Καλβίνο δεν πρέπει να συγχέεται το μυστήριο αυτό και το έλαιο, προς των [[Απόστολοι|αποστόλων]]<ref>Inst. 5 19 n 8</ref>. Κύρια δε ένσταση μάλιστα τέθηκε στο σύνολο τον προτεσταντών ότι αυτό δε λειτουργεί εξ ανάγκης όπως τα υπόλοιπα μυστήρια αλλά ότι εξαρτάται από την πίστη του μετέχοντας<ref>Phillip Schaaf, The creeds of christendom Vol. 3, page 286</ref>. Φυσικά μία τέτοια άποψη απορρίπτεται από τη ορθόδοξη, πατερική και βιβλική παράδοση, αφού όπως και ο Χρ. Ανδρούτσος παρατηρεί ''"η υπό του θείου Ιακώβου μνημονευομένη «ευχή πίστεως» είναι η εκ της Εκκλησίας και των πρεσβυτέρων πρωτίστως, προς την οποίαν συνενούται και η του ασθενούς"''<ref>παρ. παν. Τρεμπέλα, ενθ.αν., 349</ref>.
