Αλλαγές

Ο '''Γεράσιμος Παγώνης''' (1792-1867), ''Μητροπολίτης Αργολίδος '' αποτελεί μία σημαντική φυσιογνωμία του κλήρου κατά την εποχή της ''Τουρκοκρατίας''. Γεννήθηκε το έτος 1792 στη ''Μικρή Μαντίνεια'' και εκοιμήθη το 1867 στο ''Ναύπλιο''διετέλεσε πρωτοσύγκελλος<ref>Ο αμεσότερος συνεργάτης του μητροπολίτου, ο οποίος τελεί χρέη υποδιοικητή της μητρόπολης. Χειροτονήθηκε ''Επίσκοπος Άργους'' Ο πρωτοσύγκελος προΐσταται του γραφείου της μητροπόλεως και αναπληρώνει το 1852μητροπολίτη κωλυόμενο ή απουσιάζοντα στην άσκηση των διοικητικών του αρμοδιοτήτων, ενώ πριν την χειροτονία του υπήρξε των σχετικών με τη διεύθυνση της μητροπόλεως. </ref> (αναπληρωτής επισκόπου) και [[Πρωτοσύγκελοςτοποτηρητής]] της ''επισκοπής Επισκοπής Μαντινείας''. Είχε μυηθεί ως μέλος της στη ''Φιλικής ΕταιρείαςΦιλική Εταιρεία'' και καθώς είχε λάβει μέρος σε κατά την πολιορκία της ''ΕθνοσυνελεύσειςΤριπολιτσάς'', η κυβέρνηση συντηρούσε με δικά του έξοδα 200 στρατιώτες. Έλαβε μέρος σε όλες τις εθνοσυνελεύσεις και το 1827 η Κυβέρνηση τον διόρισε έστειλε ως έξαρχο στη ''Έξαρχο της ΣάμουΣάμο''. Σαν προσωπικότητα υπήρξε λόγιος και ιδιαίτερα αγωνιστικός. Για την αναγνώριση των υπηρεσιών του προς τον αγώνα Αγώνα του 1821 υπέβαλε αίτηση μετά τον το θάνατό του ο ανιψιός του ''Παναγιώτης Παγώνης''.<ref>Κατετάγη εις τα Μητρώα Αγωνιστών του 1821 με τον βαθμόν Β΄ τάξεως ήτοι ''Αντιστράτηγος''.</ref> Ήταν λόγιος άνδρας, όπως φαίνεται από τα έργα του<ref>Οδυσσέας Κουμαδωράκης''"Περί βαθμών συγγενείας"'', Αθήναι 1842. ''"Ακολουθία της Αγίας Εικόνος της Υπαπαντής Καλαμών"''</ref>, ενώ διετέλεσε και Γραμματέας του ''Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη''<ref>'''''Ο Γεράσιμος Παγώνης γραμματέας του Π. Μαυρομιχάλη''''' «''Ωσαύτως και η πρώτη επίσημος πράξις της Επαναστάσεως ήτοι «η προκήρυξις του αρχιστρατήγου και προέδρου της Μεσσηνιακής Γερουσίας Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη προς τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς και προς όλα τα εξευγενισμένα γένη των ανθρώπων» ήτις ανεγνώσθη εν τω ποταμώ Νέδονι των Καλαμών όταν, μετά την υπό του Παπαφλέσσα ψαλείσαν δοξολογίαν, ο Πετρόμπεης ύψωσεν εις τας 23 Μαρτίου 1821 την σημαίαν της Επαναστάσεως, η προκήρυξις αύτη, βεβαιούται ότι είναι έργον της γλαφυράς γραφίδος του κατόπιν Αργολίδος Γερασίμου.(Εργασία: Βίκυ ΜαρούσηΑπό το αρχείο της Μητρόπολης Αργολίδας) ΑΡΓΟΣ ''»</ref>. Το 1852 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Άργους και Μητροπολίτης Αργολίδας. Από το πολυδίψιονέτος εκείνο τα όρια της Μητροπόλεως Αργολίδας καθορίστηκαν όπως είναι μέχρι σήμερα. Εκδόσεις εκ ΠροοιμίουΟ ''Γεράσιμος Παγώνης'' θεμελίωσε στις 17 Ιουλίου του 1859 και εγκαινίασε στις 18 Απριλίου του 1865 το [[Πέτρος Επίσκοπος Άργους |''Ναό του Αγίου Πέτρου'']] στο ''Άργος'', αφού πρώτα κατεδάφισε τον ημιυπόγειο ''Ναό Αγίου Νικολάου''<ref>''Ο '''επίσκοπος Παγώνης''' κατεδάφισε το ναό του Αγ. Νικολάου της πλατείας Ομονοίας, για να οικοδομήσει νέο περικαλλή ναό προς τιμή του Αγ. Πέτρου. Ο Άγιος Νικόλαος ήταν ημιυπόγειος, όπως και ο παλιός ναός του Αϊ-Γιάννη στην οδό Γούναρη, και ήταν ιδιωτικός, της οικογένειας Περούκα. Τους έκτιζαν έτσι, για να μην μπαίνουν ''οιΤούρκοι έφιπποι και τους βεβηλώνουν. ''Παλιότερα υπήρχε ναός του Αγ. Πέτρου νότια της οδού Αγγ. Μπόμπου και Δ. της οδού Μυστακοπούλου. Εκεί ήταν και το «δεσποτικό», η Μητρόπολη, που καταστράφηκαν από τον Κεχαγιάμπεη τον Απρίλιο 1821. Ανατολικότερα και ανάμεσα στις οδούς Β. Σοφίας και Καλμούχου υπήρχε νεκροταφείο, «Τα μνήματα». Βλ. Αν. Τσακόπουλου, Ιστορικά και Λαογραφικά σημειώματα, Αθήναι 1960,''σσ 34-35''''. Άργος 2007</ref>της οικογενείας ''Περούκα'' στην ''πλατεία Ομονοίας'', όπως ονομαζόταν τότε. == Υποσημειώσεις ==

* Χρήστος Παπαοικονόμος, «''Ο Πολιούχος του Άργους Άγιος Πέτρος Επίσκοπος Άργους ο Θαυματουργός''», Τυπογραφείο Σ. Βλαστού, Αθήνα 1908(''δείτε το [http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?filename=/var/www/tkl-portal-neo//metadata/0/7/2/attached-metadata-437-0000004/86206__w.pdf&lang=en&pageno=1&pagestart=1&width=841&height=595&maxpage=99 στο διαδίκτυο, σε αρχείο pdf]'').*Οδυσσέας Κουμαδωράκης, «''Άργος το πολυδίψιον''», εκδ. εκ Προοιμίου, Άργος 2007.*Χρυσόστομος Δεληγιαννόπουλος,«''Η Εκκλησία Άργους και Ναυπλιάς από της συστάσεώς της μέχρι σήμερον''», Τεύχος Ἀ, Έκδοσις Χριστ. Εστίας Άργους 1957.