Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Γεδεών Μανουήλ

1.322 bytes προστέθηκαν, 16:56, 25 Μαρτίου 2010
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Κατά τη θητεία του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο υπήρξε ένας από τους πιο έμπιστους συμβούλους του πατριάρχη Ιωακείμ, και αναμείχθηκε σε όλα τα ζητήματα που συντάραξαν είτε το ίδιο το Πατριαρχείο, είτε τους Έλληνες της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως «οι ρωσικές βλέψεις επί του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]], το [[Βουλγαρικό Σχίσμα]], το ζήτημα των θρησκευτικών προνομίων των μειονοτήτων που ζούσαν στα οθωμανικά εδάφη, και τέλος, η στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως προς την Ελληνική κυβέρνηση και την [[Εκκλησία της Ελλάδος]] κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1916-1922)». <ref>"Μανουήλ Γεδεών, 'Ο τελευταίος γνήσιος Φαναριώτης'" της Δέσποινας Καποδίστρια, Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ. 471, Σεπτέμβριος 2007, σελ. 104-107.</ref>
Από το 1921 διέμενε στην Αθήνα, όπου το 1926 ίδρυσε και διηύθυνε τον Σύλλογο των Μεσαιωνικών Γραμμάτων, καθώς και την περιοδική έκδοση του συλλόγου, “Μεσαιωνικά Γράμματα” (Α΄ 1933, Β΄ 1935). Κατά τη δεκαετία του '30 συνδέθηκε με τον βιβλιόφιλο, συλλέκτη και επίδοξο λόγιο Γεώργιο Αρβανιτίδη, ο οποίος τον στήριζε οικονομικά. Πέθανε σε πάμφτωχος στην Αθήνα το 1943.Την πλούσια βιβλιοθήκη του την κληροδότησε στον συμπαραστάτη του Αρβανιτίδη<ref>Η βιβλιοθήκη του Αρβανιτίδη αγοράστηκε το 1980 από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, έτσι σήμερα μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του Γεδεών βρίσκεται στο Ρέθυμνο (http://www.lib.uoc.gr/info/absrv/rare/ab/ag/extra-1182417608-582253-3704.tkl).</ref>
==Το έργο του==
==Ιδιαίτερη συμβολή==
Το έργο του Μανουήλ Γεδεών βοηθά - εκτός των άλλων - στην αποσαφήνιση παρεξηγήσεων σχετικά με αγιοποιήσεις, όπως π.χ. στην περίπτωση της αυτοκράτειρας [[Ειρήνη η Αθηναία|Ειρήνης της Αθηναίας]] της Σαρανταπήχαινας, που από μερικούς θεωρήθηκε αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας που μάλιστα εορτάζει την 9η Αυγούστου, χωρίς όμως να αναφέρεται στα ''"Μηναία"'' της Ορθόδοξης Εκκλησίας<ref>Στο άρθρο «''Ειρήνη η Αθηναία''» του Ν. Τωμαδάκη στη «''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια''» (τόμ. 5, στ. 446), βλέπουμε ότι μετά την υπογραφή του καθηγητή, ξεκινά ένας πολύ σύντομος σπόνδυλος του άρθρου με τίτλο «''Αγιολογία''». Εκεί αναφέρεται λιτά: «''η Εκκλησία τιμά την μνήμην της την 9ην Αυγούστου''». Και προστίθεται σε παρένθεση: (''BHG'', Νο 2205), δηλ. Αυτό σημαίνει ότι η πηγή δεν είναι κάποιο έγκυρο για την Ορθοδοξία Συναξάρι παραπέμπει στο ευρετήριο αγιολογικών κειμένων ''Bibliotheca Hagiographica Graeca''. Το περιεχόμενο όμως του ευρετηρίου αυτού παραπέμπει σε ποικίλα αγιολογικά έργα και χειρόγραφα (όπως τα λειτουργικά βιβλία "το πολύτομο έργο των Βολανδιστών, ''Acta Sanctorum'' [''Μηναία"Βολλανδιστές''ονομάζονται, αλλά παραπέμπεται ο αναγνώστης στο «από τον ''Ζαν Μπολάν'' ή ''BHGΒολλάνδο''(1596-1665), Νο 2205»οι συνεχιστές του έργου του, που σημαίνει, στο χειρόγραφο αρ. 2205 που παρατίθεται στην επιστημονική συλλογή ελληνικών αγιολογικών κειμένων ''Bibliotheca Hagiographica GraecaΡωμαιοκαθολικοί'' μοναχοί του βελγικού ''Ιησουιτικού'' τάγματος, με επιστημονικό, αγιολογικό έργο ("Βολλανδισταί", ΘΗΕ, τόμ. 3 (1963), στ. 951-953). Βλ. [http://www.kbr.be/~socboll την ιστοσελίδα της Εταιρείας Βολλανδιστών]], και δεν συμβαδίζει πάντα με το περιεχόμενο των Ιησουϊτών Βολλανδιστώνλειτουργικών βιβλίων και συναξαρίων της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] όπως τα [[Μηναίο|Μηναία]] στα οποία δεν περιέχεται μνημόνευσή της. Βεβαίως και πάλι, στην παραπάνω αναφορά της ΘΗΕ, δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη «''αγία''». Μάλιστα, στο άρθρο της «''ΘΗΕ''» το οποίο αφορά στο γιο της Ειρήνης, τον Κων/νο ΣΤ΄ (τόμ. 8, στ. 24) και έχει γράψει ο Τ. Γριτσόπουλος, καταλήγει: «''εν τούτοις δια την αναστήλωσιν των εικόνων'' [η Ειρήνη] ''ωνομάσθη '''ευσεβής'''''»δεν αναφέρει όμως ότι ''"μνημονεύεται ως ευσεβής"''. Οι Βολλανδιστές είναι Ρωμαιοκαθολικοί επιστήμονες, οι οποίοι έχουν διαμορφώσει μια τεράστια συλλογή σχετικών χειρογράφων. Βλ. [http://www.kbr.be/~socboll>την ιστοσελίδα της Εταιρείας Βολλανδιστών]</ref>. Σχετικά με αυτό ο Μανουήλ Γεδεών σημειώνει χαρακτηριστικά στο "Βυζαντινόν Εορτολόγιον":
:''“αν "αν δε ποθ’ ευρεθή εν χειρογράφοις Συναξαρίοις ή Μηναίοις η μνήμη και της αλαζόνος βασιλίδος Ειρήνης της Αθηναίας, οφείλομεν και τούτο εις τον ηγούμενον του [[Θεόδωρος ο Στουδίτης|Στουδίου Θεόδωρον]]• αυτός εν επιστολή προς αυτήν<ref>"Επιστολές" - Βιβλίον Α΄, επιστολή ζ΄: "Ειρήνη Βασιλίσση", PG 99, 929-933</ref> λαμπρώς εγκώμιον αυτή πλέκων επαινεί…”.επαινεί…"''<ref>Γεδεών Μανουήλ, "Βυζαντινόν Εορτολόγιον. Μνήμαι των από του Δ' μέχρι του ΙΕ' αιώνος εορταζομένων αγίων", εν Κωνσταντινουπόλει 1899, σελ. 24</ref>.
Επίσης, αναλύοντας το ερώτημα γιατί κάποιοι εικονομάχοι ή αυτοκράτορες όπως ο Ιουστινιανός Β' αναφέρονται σε παλιά συναξάρια, λέει ότι ήταν κτήτορες στην περιοχή τους και τιμώνταν στις τοπικές συνάξεις και από εκεί πέρασαν στα κοινά συναξάρια:
==Παραπομπές==
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>
 
 
 
[[Κατηγορία:Ιστορικοί|Γ]]
[[Κατηγορία:20ος αιώνας|Μ]]
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης