Αλλαγές

Ο κίνδυνος να χάσει απωλέσει τον οικουμενικό χαρακτήρα της η σύνοδος μετά τη μη επίλυση του ζητήματος, τη διαφωνία μεταξύ των μελών της Εκκλησίας, αλλά και τη μη έκδοση δογματικού όρου πίστεως ήταν ορατός<ref>Κ. Σκουτέρης, Ιστορία των Δογμάτων, Τόμος Β΄, σελίς 744</ref>. Όπως προαναφέρθηκε, με το πέρας της συνόδου κατεβλήθησαν προσπάθειες ώστε να βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ των δύο θεολογικών τάσεων, ο οποίος καρποφόρησε μετά από δύο έτη. Την κοινή ομόφωνο ομόφωνη πίστη σε ένα δογματικό όρο ή έκθεση πίστεως, αποτέλεσε η «Έκθεση «''Έκθεση Πίστεως των Διαλλαγών»Διαλλαγών''». Το δογματικό αυτό κείμενο το οποίο φάνηκε πως μπορούσε να ικανοποιήσει και τις δύο θεολογικές σχολές τάσεις, σε ότι αφορά την ενσάρκωση του Λόγου, συντάχθηκε . Συντάχθηκε από τον [[Θεοδώρητος Κύρου|Θεοδώρητο Κύρου ]] και έγινε τελικώς το δογματικό κείμενο της συνόδου της Εφέσου, το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Κύριλλο ως «χάρτης «''χάρτης αδιάβλητος έχοντα της πίστεως την ομολογίαν» ομολογίαν''» <ref>ACO 1, 1, 2 σσ 8-9</ref>. 

 *Τον όρο «Θεοτόκος» «''Θεοτόκος''» και ότι αυτός δεν αποτελεί καινοφανής διδασκαλία

*Ότι ο Υιός του Θεού είναι τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός, εκ «ψυχής «''ψυχής λογικής και σώματος»σώματος''». Κατά τη θεότητα γεννήθηκε προαιωνίως εκ του Πατρός, κατά την ανθρωπότητα εκ της παρθένου Μαρίας. Είναι επίσης ομοούσιος τω Πατρί κατά τη Θεότητα, ομοούσιος τοις ανθρώποις κατά την ανθρωπότητα.*Σάρκωση του Υιού του Θεού σημαίνει «δύο «''δύο φύσεων ένωσις γέγονεν»γέγονεν''». Η ένωση δε είναι ασύγχητη και άτρεπτη ως προς τις φύσεις.