Αλλαγές

Ο '''ΒενέδικτοςΙεροσολύμων''', κατά κόσμον ''Βασίλειος Παπαδόπουλος'', υπήρξε [[Κατάλογος Πατριαρχών Ιεροσολύμων|Πατριάρχης Ιεροσολύμων]]. Γεννήθηκε στο χωριό ''Τσεσνέιρο Προύσης'', το 1892 και σε ηλικία 14 ετών μετέβη στα Ιεροσόλυμα για να σπουδάσει στην εκεί [[Πατριαρχική Σχολή της Σιών|Ιερατική Σχολή]]. Το 1914 [[Μοναχική Κουρά|εκάρη]] [[Μοναχισμός|μοναχός]] και το 1915 χειροτονήθηκε [[Διάκονος]] από τον Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος ''Κελαδίωνα'', υπηρετώντας στη Μητρόπολη Πτολεμαΐδος. Το 1921 πήγε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Νομικά και [[Θεολογία]] στο ''Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο''. Επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα το 1925 και τον Οκτώβριο του 1929 χειροτονήθηκε [[Πρεσβύτερος]], λαμβάνοντας το οφίκιο του [[Αρχιμανδρίτης|Αρχιμανδρίτη]], ενώ διορίστηκε και [[Εξαρχεία|Έξαρχος]] του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα, όπου έμεινε για το διάστημα 1929-1946. Την περίοδο 1946-1951 ήταν μέλος της [[Εκκλησία Ιεροσολύμων|Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων]] και το 1951 χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος ''Τιβεριάδος''.

Γεννήθηκε στο χωριό Τσεσνέιρο Προύσης, το 1892Στις 29 Ιανουαρίου 1957 εξελέγη Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Το 1906 μετέβη Ένα έτος αργότερα στις 1 Ιουλίου 1958 η ιορδανική κυβέρνηση εξέδωσε νόμο που κατοχύρωνε τα προνόμια της Αγιοταφικής Αδελφότητας στα [[Ιεροσόλυμα]] για να σπουδάσει στην εκεί [[Πατριαρχική Σχολή της Σιών|Ίερατική Σχολή]]προσκυνήματα των Αγίων Τόπων. Το 1914 [[Μοναχική Κουρά|εκάρη]] [[Μοναχισμός|μοναχός]]. Το 1915 χειροτονήθηκε Διάκονος]] από τον Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος Κελαδίωνα Ως Πατριάρχης ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα, με συμμετοχές σε Πανορθόδοξες και υπηρέτησε στη [[Μητρόπολη Πτολεμαΐδος]]Διαχριστιανικές εκδηλώσεις. Το [[1921]] πήγε στην ΑθήναΑποκορύφωμα ήταν η κοινή συνάντησή του, όπου σπούδασε Νομικά και Θεολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα το 1925 και τον Οκτώβριο Ιανουάριο του 1929 χειροτονήθηκε [[Πρεσβύτερος]]1964, έλαβε το οφίκιο του [[Αρχιμανδρίτης|Αρχιμανδρίτη]] με τον ''Πάπα Παύλο ΣΤ΄'' και τον Πατριάρχη Αθηναγόρα και διορίστηκε [[Εξαρχεία|Έξαρχος]] η άρση των αναθεμάτων. Κατά την πατριαρχεία του Παναγίου Τάφου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα εσωτερικά προβλήματα της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, διακρίθηκε στην Αθήνααντιμετώπιση των σοβαρών πολιτικών, όπου έμεινε για το διάστημα 1929-1946ποιμαντικών και εκκλησιαστικών προβλημάτων του Πατριαρχείου. Την περίοδο 1946-1951 ήταν μέλος της [[Εκκλησία Ιεροσολύμων|Ιεράς Συνόδου εκείνη άρχισε να γίνεται έντονο το πρόβλημα λειψανδρίας, επαρκούς στελέχωσης του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων]] και αξιοποίησης της περιουσίας του. Καθιέρωσε τη μισθοδοσία του εφημεριακού κλήρου, αναδιοργάνωσε το 1951 χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος Τιβεριάδοςπατριαρχικό τυπογραφείο και τη διοικητική δομή της Αγιοταφικής αδελφότητας.

Στις 29 Ιανουαρίου 1957 εξελέγη Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Την 1 Ιουλίου 1958 η ιορδανική κυβέρνηση έξέδωσε νόμο που κατοχύρωνε τα προνόμια της Αγιοταφικής Αδελφότητας Πέθανε στα προσκυνήματα των Αγίων ΤόπωνΙεροσόλυμα στις 10 Δεκεμβρίου 1980. Ως Πατριάρχης ανέπτυξε έντονη δραστηριότηταΗ νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στις 14 Δεκεμβρίου 1980, με συμμετοχές σε Πανορθόδοξες προεξάρχοντος του τοποτηρητού του Πατριαρχικού Θρόνου Μητροπολίτου Πέτρας Γερμανού και Διαχριστιανικές εκδηλώσειςετάφη στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως στο [[Όρος των Ελαιών]]. Αποκορύφωμα ήταν η κοινή συνάντησή του, τον Ιανουάριο Η δράση του 1964, με τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄ και τον Πατριάρχη Αθηναγόρα και η άρση κατατάσσει μεταξύ των αναθεμάτωναποτελεσματικοτέρων πατριαρχών Ιεροσολύμων.

Κατά την πατριαρχεία του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα εσωτερικά προβλήματα της Σιωνίτιδος Εκκλησίας== Βιβλιογραφία ==*Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, διακρίθηκε στην αντιμετώπιση των σοβαρών πολιτικών, ποιμαντικών και εκκλησιαστικών προβλημάτων του Πατριαρχείου. Την περίοδο εκείνη άρχισε να γίνεται έντονο το πρόβλημα λειψανδρίας, επαρκούς στελέχωσης του Πατριαρχείου και αξιοποίησης της περιουσίας τουτ. Καθιέρωσε τη μισθοδοσία του εφημεριακού κλήρου14, αναδιοργάνωσε το πατριαρχικό τυπογραφείο και αναδιοργάνωσε τη διοικητική δομή της Αγιοταφικής αδελφότηταςσ.21

Η δράση του τον κατατάσσει μεταξύ των αποτελεσματικοτέρων πατριαρχών {{Πατριάρχες Ιεροσολύμων.}}