18.241
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
Είναι αλήθεια ότι η Η κλήση του Παύλου από τον Χριστό έγινε στην πιο ακατάλληλη πλέον απρόσμενη στιγμή της ζωής του, κατά την εποχή που εδίωκε την [[Εκκλησία]]. Για το λόγο αυτό είναι δύσκολο να βρεθούν ορθολογικές αιτίες που να στηρίζουν τη μεταστροφή του αποστόλου. Ασφαλώς, στα κείμενα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] οι [[Ιουδαίος|Ιουδαίοι]] όπως ο Παύλος, δικαίως θεωρούνται περισσότερο προετοιμασμένοι για την αποδοχή του Ευαγγελίου από τους εθνικούς. Κι όμως, αυτοί ήταν που [[Σταύρωση|σταύρωσαν]] τον [[Μεσσίας|Μεσσία]] και δίωξαν τους [[Απόστολοι|Αποστόλους]] ενώ και οι εθνικοί δεν υστέρησαν καθόλου σε διωγμούς κατά της Εκκλησίας. Είναι έτσι δύσκολο να στηριχτεί η μεταστροφή του Παύλου σε μια σταδιακή προετοιμασία του κόσμου για το Ευαγγέλιο, σε μια εποχή μάλιστα, που ο Παύλος μιλά για ''"έχθρα"'' του κόσμου απέναντί του.
[[Image:PaulT.jpg|thumb|right|280px|"Ο Άγιος Παύλος συγγράφει τις επιστολές του", ''Valentin de Boulogne ή Nicolas Tournier'', περ. 1620, ''Blaffer Foundation Collection, Houston'']]
interwiki
Λεγόταν και ''Σαύλος'' (Σαούλ) (βλ. ''Πράξ. 7:58'', ''8:1'' κ.ά.) κατα τη γνωστή τότε συνήθεια των Ιουδαίων της διασποράς να φέρουν εκτός από το ιουδαϊκό όνομα και ένα ομόηχο ελληνικό ή ρωμαϊκό.
{{Άγιος| Όνομα = Απόστολος Παύλος| Εικόνα = [[Image:Apostle Paul.JPG|100px]]| Όνομα Εικόνας = Ο Απόστολος Παύλος σε στάση δέησης| ΗμερομηνίαΓέννησης = 5-15 μ. Χ., ''Ταρσός, Κιλικίας''| ΗμερομηνίαΚοίμησης = 66-68 μ.Χ., ''Ρώμη ''| ΗμερομηνίαΕορτής = [[Πρότυπο:29 Ιουνίου|29 Ιουνίου]]: Αποστόλων Πέτρου και Παύλου| Ημερομηνίες = Μεταστροφή 34<br>''Πρώτη περιοδεία'' 44-45<br>''Δεύτερη περιοδεία'' 49-52<br>''Τρίτη περιοδεία'' 53-57<br>''Τετάρτη περιοδεία'' 63-65| Τίτλος = [[Απόστολος]]}}
==Καταγωγή και παιδεία==
:Επιπλέον, λέει, Ρωμαίος ''"εγώ δε και γεγέννημαι"'' ('''''Πράξ. 22:28'''''), καθώς κληρονόμησε την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη από τον πατέρα του.
Έτσι, ο Απόστολος Παύλος, όπως ο ίδιος λέει, γεννήθηκε στην [[Ταρσό]] της [[Κιλικία]]ς, από γονείς [[Ιουδαίοι|ιουδαίουςΙουδαίους]] της φυλής Βενιαμίν (''Ρωμ. 16:1, Φιλιππ. 3:5''). Ο πατέρας του ήταν [[Ρώμη|Ρωμαίος]] πολίτης το οποίο μπορεί να σημαίνει ότι προερχόταν από τα ανώτερα στρώματα του πληθυσμού της Κιλικίας και ίσως ήταν [[φαρισαίοςΦαρισαίος]] ως προς τις θρησκευτικές προτιμήσεις.
Αν λάβουμε υπόψη ότι στο ''Πράξ. 7:58'', κατά τον λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρα διακόνου ''Στεφάνου'', αναφέρεται ως ''"νεανίας"'', ενώ στην ''Φιλήμ. 9'' η οποία γράφτηκε περί το τέλος του 61 με αρχές του 62 μ.Χ. (ή έστω στα 52-55 μ.Χ.), αυτοαποκαλείται ''"πρεσβύτης"'', είναι δυνατόν να υπολογίσουμε ότι το έτος γέννησής του ήταν κάπου ανάμεσα στο 5-15 μ.Χ.
Ένα άλλο ζήτημα που έθεσαν διάφοροι ερευνητές ήδη από τους αρχαίους χρόνους ήταν το θέμα της αγαμίας του Παύλου. Ο ''Κλήμης ο Αλεξανδρείας'' και ο [[Ευσέβιος]] υποστήριξαν ότι ο Παύλος είχε παντρευτεί και ίσως ήταν σε χηρεία, στηριγμένοι στα '''''Α' Κορ. 7:7-8''''':
:''"θέλω δέ πάντας ανθρώπους είναι ως καί εμαυτόν· εμαυτόν• αλλ' έκαστος ίδιον χάρισμα έχει εκ Θεού, ός μέν ούτως, ός δέ ούτως. Λέγω δέ τοίς αγάμοις καί ταίς χήραις, καλόν αυτοίς εστιν εάν μείνωσιν ως καγώ."''
Πάντως η έκφραση ''"έκαστος ίδιον χάρισμα έχει"'' ταιριάζει περισσότερο σε άγαμο παρά σε κάποιον που βρισκόταν σε χηρεία.
==Χρονολογικός πίνακας==
{| {{Prettytable}}border="2" cellpadding="4" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size: 95%;"
|-
!Γεγονός!!Χρόνος
:::'''Το γεγονός της μεταστροφής''' '''''Πράξ. 9:3-18'''''
::'''3.''' ''Και καθώς πορευόταν, πλησίαζε στη Δαμασκό, και ξαφνικά άστραψε γύρω του φως από τον ουρανό·ουρανό•''
::'''4.''' ''και πέφτοντας κάτω στη γη, άκουσε μια φωνή να του λέει: Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις;''
::'''5.''' ''Και είπε: Ποιος είσαι, Κύριε; Και ο Κύριος είπε: Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίο εσύ καταδιώκεις·καταδιώκεις•''
::'''6.''' ''Εκείνος δε τρέμοντας, και ενώ έγινε έκθαμβος, είπε: Κύριε, τι θέλεις να κάνω; Και ο Κύριος του είπε: Σήκω, και μπες μέσα στην πόλη, και θα σου λαληθεί τι πρέπει να κάνεις.''
:::'''[...]'''
::'''8.''' ''Και ο Σαύλος σηκώθηκε από τη γη· γη• και είχε ανοιχτά μάτια του, όμως δεν έβλεπε κανέναν· κανέναν• και χειραγωγώντας τον, τον έφεραν μέσα στη Δαμασκό.''
:::'''[...]'''
:::'''[...]'''
::'''13.''' ''Και ο Ανανίας αποκρίθηκε: Κύριε, από πολλούς άκουσα γι' αυτόν τον άνδρα, όσα κακά έκανε στους αγίους σου στην Ιερουσαλήμ·Ιερουσαλήμ•''
::'''14.''' ''κι εδώ έχει εξουσία από τους αρχιερείς να δέσει όλους όσους επικαλούνται το όνομά σου.''
::'''15.''' ''Και ο Κύριος του είπε: Πήγαινε, δεδομένου ότι αυτός είναι ένα εκλεκτό σκεύος σε μένα, για να βαστάξει το όνομά μου μπροστά σε έθνη και βασιλιάδες, και τους γιους Ισραήλ·Ισραήλ•''
:::'''[...]'''
::'''17.''' ''Και ο Ανανίας πήγε και μπήκε μέσα στο σπίτι· σπίτι• και αφού έβαλε επάνω του τα χέρια, είπε: Σαούλ, αδελφέ, ο Κύριος, ο Ιησούς που φάνηκε σε σένα στον δρόμο, στον οποίο ερχόσουν, με απέστειλε για να ξαναδείς, και να γίνεις πλήρης Πνεύματος Αγίου.''::'''18.''' ''Κι αμέσως έπεσαν από τα μάτια του κάτι σαν λέπια, και ξαναείδε αμέσως· αμέσως• και καθώς σηκώθηκε, βαπτίστηκε.''
:Μετά το γεγονός της κλήσης του, ο Παύλος οδηγήθηκε στη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] και στο σπίτι του Ανανία, ο οποίος ειδοποιήθηκε από τον Χριστό και θεράπευσε τον Παύλο από την τύφλωσή του. Ακολούθησε η βάπτιση του από τον Ανανία και κατόπιν ξεκινά η ιεραποστολική δράση του.
Στο ''Α' Κορ. 9:1'' ο Παύλος δηλώνει ότι ''"Ιησούν τον κύριον ημών εώρακα"'', αλλά στο ''Πράξ. 9:3-4'' ο Λουκάς αναφέρει ότι είδε μόνο φως και άκουσε τη φωνή του, γεγονός που για κάποιους εγείρει θέμα αξιοπιστίας της διηγήσεως. Από την άλλη, το άκουσμα της φωνής σε συνδυασμό με το υπέρκοσμο φως (''Πράξ. 26:13'') θα μπορούσε, ίσως, να δημιουργήσει την αίσθηση του ''"εώρακα"''.
Επίσης το ιεραποστολικό έργο του Παύλου στην παραπάνω διήγηση ορίζεται καί προς τους εθνικούς καί προς τους ιουδαίους, ενώ στο ''Πράξ. 26:17'' και ''Γαλ. 1:16'', το έργο του περιορίζεται μόνον μεταξύ των εθνικών. Για κάποιους το γεγονός αυτό προκάλεσε δυσπιστία σχετικά με την αξιοπιστία των διηγήσεων. Εξετάζοντας βέβαια τα λεγόμενα στα εδάφια ''Πράξ. 13:46-47'', ''17:4-5'' και ''18:6'' (π.χ. ''"αφού ξετίναξε τα ιμάτιά του, τους είπε: Το αίμα σας επάνω στο κεφάλι σας· σας• εγώ είμαι καθαρός· καθαρός• από τώρα και στο εξής θα πάω στα έθνη."'') συμπεραίνουμε πως το νόημα είναι ότι αφού οι ιουδαίοι, ως εθνικό σύνολο, απέρριψαν το Ευαγγέλιο, οι εθνικοί παραμένουν πλέον οι μόνοι ακροατές του αποστολικού κηρύγματος.
===Η εμφάνιση του Χριστού στον Παύλο===
Τελικά, αυτό που φοβόταν και άφηνε να εννοηθεί στο τέλος της [[Επιστολή προς Ρωμαίους|Προς Ρωμαίους Επιστολής]] συνέβη και η περιπέτειά του κατέληξε στη σύλληψη και φυλάκισή του στην Καισάρεια και κατόπιν στη μεταφορά του στη Ρώμη.
Η αρχή των συμβάντων έγινε με την εμφάνιση του Παύλου στο Ναό των [[Ιερουσαλήμ|Ιεροσολύμων]] η οποία ξεσήκωσε σφοδρές αντιδράσεις από τη μεριά των Ιουδαίων (''Πράξ. 21:27'' εξ.) οι οποίοι του επιτέθηκαν και τον ξυλοκόπησαν κατηγορώντας τον ότι δίδακε ενάντια στον ιουδαϊκό λαό και τον μωσαϊκό Νόμο.[[Εικόνα:Ο Άγιος Παύλος διασώζεται από τον όχλο.jpg|thumb|right|200px|Αναπαράσταση της διάσωσης του Αποστόλου Παύλου από τον ισραηλιτικό όχλο]]
Τελικά, και ενώ κινδύνευε σοβαρά η ζωή του, συνελήφθη (εν μέρει για να σωθεί η ζωή του από τον όχλο καθώς ήταν Ρωμαίος πολίτης) και τελικά διασώθηκε με τον τρόπο αυτό από τη ρωμαϊκή φρουρά της πόλης. Πριν την είσοδό τους στο στρατόπεδο, ο Παύλος παρακάλεσε το χιλίαρχο να του επιτρέψει να μιλήσει στο πλήθος. Τα αιτημά του έγινε δεκτό οπότε ο απόστολος αναφέρθηκε στην καταγωγή του, στον [[Γαμαλιήλ]], στην αφοσίωσή του προς την πατρώα θρησκεία, τη μεταστροφή του και την εντολή του Χριστού να κηρύξει το [[ευαγγέλιο]] (''Πράξ. 21:37'' εξ.). Όμως οι ιουδαίοι αρνούνταν να ακούσουν περισσότερα και ζητούσαν τη θανάτωσή του, οπότε ο διοικητής μετέφερε τον Παύλο στο στρατόπεδο όπου ήταν ασφαλής ώστε την επόμενη ημέρα να μεταφερθεί προ του Μεγάλου Συνεδρίου για να απολογηθεί.[[Εικόνα:Ο Άγιος Παύλος στη φυλακή.jpg|thumb|left|200px|"Ο Άγιος Παύλος στη φυλακή", ''Rembrandt'', [[1627]], ''Staatsgalerie, Stuttgart, [[Γερμανία]]'']]
Μπροστά στο Συνέδριο, ο Παύλος επανέλαβε όσα είχε πει στο πλήθος την προηγούμενη ημέρα αλλά τα λεγόμενά του έφεραν αναταραχή και ο Παύλος επέστρεψε και πάλι στο στρατόπεδο.
Αναχώρησε τελικά για τη [[Ρώμη]] στα τέλη του φθινοπώρου. Ένα ναυάγιο όμως ανάγκασε τους επιβάτες να παραμείνουν επί τρεις μήνες στην Μάλτα, με αποτέλεσμα να φθάσουν στη Ρώμη την άνοιξη. Τις λεπτομέρειες του ταξιδιού προς τη Ρώμη, μας δίνουν οι ''Πράξεις'' στα κεφ. 27-28. Στη Ρώμη, έμεινε με ελαφρά δεσμά επί δύο χρόνια σε κατοικία ''"εν ιδίω μισθώματι"'', με φύλαξη στρατιώτη, περιμένοντας την εκδίκαση της υποθέσεώς του. Εξακολουθούσε όμως να κυρήττει στους επισκέπτες του για τη βασιλεία του θεού ''"μετά πάσης παρρησίας ακωλύτως"'' (''Πράξ. 28:30-31'').
Σε αυτό το σημείο τελειώνει και η διήγηση των [[Πράξεις των αποστόλων|Πράξεων]], χωρίς ο [[Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον|Λουκάς]] να μας πληροφορεί για την έκβαση της φυλακίσεως του αποστόλου. Μένουν έτσι τα γεγονότα που περιγράφονται στις ''Ποιμαντικές επιστολές'' ώστε να εξαχθούν τα συμπεράσματα για το βίο του Παύλου από το τέλος των ''Πράξεων'' και μετά.[[Εικόνα:Ο Άγιος Παύλος επισκέπτεται τον Άγιο Πέτρο στη φυλακή.jpg|thumb|left|150px|"Ο Άγιος Παύλος επισκέπτεται τον Άγιο Πέτρο στη φυλακή", ''Filippino Lippi'', [[1481]]-[[1482]], Cappella Brancacci, Santa Maria del Carmine, [[Φλωρεντία]]]]
==Η τέταρτη αποστολική περιοδεία και το μαρτύριο του Παύλου==
Έτσι, η επιθυμία του Παύλου να επισκεφθεί και να κηρύξει στην Ισπανία (''Ρωμ. 15:24-28'') ήταν πλέον δυνατό να πραγματοποιηθεί. Έτσι, ο Παύλος και οι συνεργάτες του περιόδευσαν στο νότιο τμήμα της, καθώς και στο νότιο τμήμα της Γαλατίας και μετά επέστρεψαν στη Ρώμη.
Η αισιοδοξία που εκφράζεται στις επιστολές προς Φιλιππησίους, Φιλήμονα και Εβραίους καθώς και οι υποσχέσεις που δίδονται προς τους παραλήπτες τους ότι σύντομα θα τους επισκεφθεί (''Φιλιπ. 2:19-24'', ''Φιλήμ. 22'', ''Εβρ. 13:23''), δηλώνουν ότι ο Παύλος επιθυμούσε να μεταβεί και πάλι στην Ανατολή για να συνάντησει αγαπημένα του πρόσωπα, να στηρίξει τις εκκλησίες που είχε ιδρύσει και να επιλύσει τα προβλήματά τους.[[Εικόνα:Το Μαρτύριο Αγίου Παύλου.jpg|thumb|right|270px|"Το Μαρτύριο Αγίου Παύλου", ''Hendrik Goltzius'', Μεταξύ 16ου-17ου αιώνα, ''Fine Arts Museum of San Francisco'']]
Μετά την επιστροφή του από την Ισπανία, ο Παύλος δεν παρέμεινε για πολύ στη Ρώμη αλλά αναχώρησε με προορισμό την Ιερουσαλήμ. Φθάνοντας όμως στην Κρήτη, ο ίδιος και οι συνεργάτες του πληροφορήθηκαν ότι η κατάσταση στην Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ δεν ήταν καλή, αλλά επικρατούσε αναρχία μετά τον ξαφνικό θάνατο του Επιτρόπου Φήστου. Πράγματι, ο ιστορικός [[Ιώσηπος]] μας πληροφορεί γι αυτό το γεγονός, το οποίο δημιούργησε κενό ρωμαϊκής εξουσίας για πολλούς μήνες. Έτσι, γράφει ο Ιώσηπος, ο νέος επίτροπος, Αλβίνος, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του βρήκε την Ιουδαία σε κατάσταση αταξίας. Με δεδομένη την κατάσταση αυτή, ο Παύλος έκρινε πως δεν ήταν κατάλληλη η στιγμή για μια επίσκεψη στην περιοχή. Βέβαια η εξέλιξη των γεγονότων ήταν τέτοια που δεν θα κατάφερνε ποτέ πια να επισκεφθεί την Ιερουσαλήμ.
Διατυπώνουν την υπόθεση μιας σημαντικής ελληνιστικής επιρροής στο σχήμα '''''Σαρξ-Πνεύμα''''', την οποία προσέλαβε ο Παύλος κατά την περιοδεία του ως απαραίτητη για τη διάδοση του Χριστιανικού μηνύματος στα έθνη. Επίσης διαπιστώνουν την επιρροή του ελληνιστικού μυστικισμού σε ιδέες που προβάλουν την αντίληψη της μεταμόρφωσης και της θεοποίησης του ανθρώπου, ως αποτέλεσμα της επελεύσεως του θείου πνεύματος, μια θεώρηση που απέχει πολύ από τις ιουδαϊκές αντιλήψεις.
Στον αντίποδα αυτών των απόψεων, εκείνοι που θεωρούν δεδομένη είτε την ιουδαϊκή επίδραση, είτε την πρωτοτυπία των διδασκαλιών του Παύλου, ισχυρίζονται ότι, τουλάχιστο τα Γνωστικά κείμενα, είναι μεταχριστιανικής προέλευσης και έχουν υποστεί την επίδραση χριστιανικών πηγών. Ως αρχικό σημείο κατανόησης του Παύλου θέτουν την [[Εσχατολογία]] του και το περιβάλλον του, δηλ. τον ιουδαϊσμό και την πρώτη [[Εκκλησία]].[[Εικόνα:Η έκσταση του Αποστόλου Παύλου.jpg|thumb|right|200px|"Η Έκσταση του Αποστόλου Παύλου", Johann Liss, [[1628]]-[[1629]], Stiftung Preussischer Kulturbesitz, Gemäldegalerie]]
:Ο απόστολος, όντως, χρησιμοποιεί χωρία, γεγονότα και όρους από την Παλαιά Διαθήκη, τα οποία μεταφέρει στη νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε. Οι προφητείες και οι προσδοκίες της Π.Δ. εκπληρώνονται στο πρόσωπο του Χριστού και την εγκαθίδρυση της Εκκλησίας. Για τον Παύλο οι διάφορες φάσεις της ζωής του Χριστού, και ειδικά ο θάνατος του, η ταφή, και η Ανάστασή του, λαμβάνουν χώρα "κατά τας Γραφάς", ενώ διάφορα γεγονότα της [[Αγία Γραφή|Βίβλου]] ερμηνεύονται τυπολογικά από τον ίδιο.
:Αντιθέτως, στο ελληνιστικό περιβάλλον, π.χ. ο Αντίγονος Α' ή ο Πτολεμαίος Α', εξαιτίας της σωτηρίας κάποιας πόλης, ονομάστηκαν ''"Σωτήρες"''. Το ίδιο έγινε αργότερα με Ρωμαίους ανώτατους λειτουργούς και μάλιστα με τον αυτοκράτορα που παρουσιάζεται σαν σωτήρας του κόσμου, που εισάγει μια νέα σωτήρια εποχή για όλη την ανθρωπότητα. Επίσης, με την όλο και εντονώτερη αναζήτηση της σωτηρίας από το άτομο, κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους, ''Σωτήρες'' ονομάζονταν και εκείνοι που, σαν τον [[Επίκουρος|Επίκουρο]], με τη διδασκαλία τους υπόσχονταν την εσωτερική απελευθέρωση.
Όσο για τους όρους '''πνεύμα, ψυχή, σαρξ''', ο Παύλος έδειχνε να εξαρτάται από την [[μετάφραση των εβδομήκοντα]] καθώς με τον όρο '''πνεύμα''' αποδίδει το εβραϊκό '''''ruah''''', εμπλουτισμένο με τη Χριστιανική, προσωπική του πείρα. Ο Παύλος χρησιμοποιεί τον όρο ''"πνεύμα"'' για να δηλώσει το ανθρώπινο πνεύμα, αυτό που ο Έλληνας θα ονόμαζε ''"ψυχή"''.[[Εικόνα:Ο Άγιος Παύλος του Beccafumi.jpg|thumb|left|250px|Ο Απόστολος Παύλος ένθρονος και σκηνές από τη ζωή του, Πίνακας του ''Domenico Beccafumi'', [[1515]], ''Museo dell'Opera della Metropolitana, Siena'']]
Όμως στον Παύλο (πρβλ. ''Α' Κορ. 15:44'' εξ.) ο "ψυχικός" άνθρωπος είναι ο άνθρωπος χωρίς το Πνεύμα Θεού, ο άνθρωπος της λογικής και της φυσικής θρησκείας, σε αντίθεση με τον "πνευματικό" άνθρωπο.
==Οι Επιστολές==
Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι τα πρώτα γραπτά μνημεία της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] και αποτελούν έργα περιστασιακά, γράφτηκαν δηλαδή για να απαντήσουν σε διάφορα ερωτήματα που έθεταν οι νεοϊδρυθείσες εκκλησίες στον απόστολο. Κατά τη συγγραφή των επιστολών του ακολουθεί ο Παύλος τους ισχύοντες κανόνες της ελληνικής επιστολογραφίας (προοίμιο που περιέχει τον αποστολέα, παραλήπτη και χαιρετισμό - ανάπτυξη του θέματος - τελικοί χαιρετισμοί) και προσθέτει στο τέλος ιδιόχειρο χαιρετισμό προς δήλωση της γνησιότητας της επιστολής (''Ρωμ. 16:22'', ''Α' Κορ. 16:21'', ''Γαλ. 6:11'', ''Κολ. 4:18'', ''Β' Θεσ. 3:17'', ''Φιλ. 19'').
Η διάταξη των επιστολών του Παύλου στον κανόνα της Καινής Διαθήκης έγινε ανάλογα με την έκταση τους. Πρώτη δηλ. τοποθετήθηκε η προς Ρωμαίους, που είναι η μεγαλύτερη (16 κεφάλαια) και τελευταία η προς Φιλήμονα (25 στίχοι):
*[[s:προς Ρωμαίους|προς Προς Ρωμαίους]]*[[s:προς Κορινθίους Α'|προς Προς Κορινθίους Α']]*[[s:προς Κορινθίους Β'|προς Προς Κορινθίους Β']]*[[s:προς Γαλάτας|προς Προς Γαλάτας]]*[[s:προς Εφεσίους|προς Προς Εφεσίους]]*[[s:προς Φιλιππησίους|προς Προς Φιλιππησίους]]*[[s:προς Κολοσσαείς|προς Προς Κολοσσαείς]]*[[s:προς Θεσσαλονικείς Α'|προς Προς Θεσσαλονικείς Α']]*[[s:προς Θεσσαλονικείς Β'|προς Προς Θεσσαλονικείς Β']]*[[s:προς Τιμόθεον Α'|προς Προς Τιμόθεον Α']]*[[s:προς Τιμόθεον Β'|προς Προς Τιμόθεον Β']]*[[s:προς Τίτον|προς Προς Τίτον]]*[[s:προς Φιλήμονα|προς Προς Φιλήμονα]]*[[s:προς Εβραίους|προς Προς Εβραίους]] (η επιστολή αυτή, συνήθως ακολουθεί μετά από την ομάδα των 13 επιστολών του Παύλου)
Οι 14 παύλειες επιστολές, για τις οποίες οι [[Πράξεις των Αποστόλων]] δίνουν ένα πολύτιμο ιστορικό πλαίσιο, αποτελούν ένα μεγάλο τμήμα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]]. Οι επιστολές αυτές σημαδεύουν το αποστολικό έργο του Παύλου στην "ειδωλολατρική" γη.
Η χρονολογική τοποθέτηση των επιστολών του Παύλου στη διάρκεια της ζωής και της ιεραποστολικής του δράσης είναι δυνατή από τις πληροφορίες των ίδιων των επιστολών σε συνδυαομό προς αντίστοιχες πληροφορίες των Πράξεων ή από τη συσχέτιση τους με γεγονότα της ιστορίας:
* Οι [[Επιστολές προς Θεσσαλονικείς|Α' και Β' επιστολές προς Θεσσαλονικείς]] , γράφτηκαν στην Κόρινθο περίπου από το 50-52 μ.Χ σύμφωνα με τους υπολογισμούς των μελετητών.* Η [[Επιστολή προς Προς Φιλιππησίους]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο γύρω στο 52-56, ενώ κατ' άλλους στη Ρώμη γύρω στό 60-62 μ.Χ.* Η [[Επιστολή προς ΓαλάτεςΠρος Γαλάτας]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο κάπου ανάμεσα στο 52 έως το 55 μ.Χ.* Οι επιστολές [[Επιστολές προς Κορινθίους|Α' και Β' επιστολές προς Κορινθίους]], γράφτηκαν, η '''"Α'"''' στην Έφεσο (ομοφωνία απόψεων) και '''"Β'"''' στη [[Μακεδονία]] ή στους [[Φίλιπποι|Φιλίππους]] ή στην [[Έφεσος|Έφεσο]], από το 55-57 μ.Χ.* Η [[Επιστολή προς Προς Ρωμαίους]] επιστολή γράφτηκε στην Κόρινθο το 57 μ.Χ. * Η [[Επιστολή προς Προς Κολοσσαείς]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο κατά το 52-55 ή στη Ρώμη το 60-62 μ.Χ.* Η [[Επιστολές προς Προς Φιλήμονα]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο κατά το 52-55 ή στη Ρώμη το 60-62 μ.Χ.* Η [[Επιστολή προς Προς Εφεσίους]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο το 54-55 ή στη Ρώμη το 60-62 μ.Χ.* Οι [[Επιστολές επιστολές προς Τιμόθεο|Α' και Β' επιστολές προς Τιμόθεον]] , γράφτηκαν, η '''"Α'"''' στη Μακεδονία ή στη Νικόπολη το 63-64, και η '''"Β'"''' στη Ρώμη το 65-67 μ.Χ.* Η [[Επιστολή προς Τίτο|επιστολή προς Προς Τίτον]]επιστολή, γράφτηκε στους [[Φίλιπποι|Φιλίππους]] το 63-64 μ.Χ.
Τα τρία τελευταία κείμενα, θέτουν και ένα φιλολογικό πρόβλημα: προϋποθέτουν τουλάχιστο τη χρήση ενός γραμματέα, που τους έδωσε τη σφραγίδα του δικού του ύφους παρ' όλη την εξάρτηση από τη σκέψη του Παύλου.
Η περίπτωση της προς [[Επιστολή προς Προς Εβραίους|Εβραίους επιστολής]] επιστολής είναι διαφορετική. Αν και η αρχαία παράδοση τη συνδέει πάντα με το παύλειο σύνολο, ο συντάκτης της έχει μια φιλολογική προσωπικότητα και μια πρωτοτυπία σκέψεως καθαρά διάφορες από τις αντίστοιχες του Παύλου. Ωστόσο το κείμενο πρέπει να είναι προγενέστερο του 70 μ.Χ., γιατί φαίνεται ότι αγνοεί την καταστροφή της [[Ιερουσαλήμ]] και το τέλος της λατρείας του ναού και ίσως γράφτηκε στη [[Ρώμη]].
Οι επιστολές του Παύλου μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ανάλογα με τους παραλήπτες τους ως εξής:
* Αναγνώριση, κατά βάση, της γνησιότητας των ''ποιμαντικών επιστολών'' με ενσωμάτωση από τον ίδιο τον Παύλο τμημάτων από κείμενα που ανάγονται στον ελληνιστικό Ιουδαϊσμό.
Σήμερα, '''το σύνολο σχεδόν των [[Ορθόδοξη Εκκλησία|ορθοδόξων]] και [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|καθολικών]] ερευνητών υποστηρίζουν τη γνησιότητα''' των ''ποιμαντικών επιστολών'', κυρίως με τη μορφή της '''"θεωρίας του γραφέως"'''. Αυτό σημαίνει πως αν ληφθούν υπόψη:
* η δεύτερη και αυστηρότερη αιχμαλωσία του Παύλου στη φυλακή
* Τρεμπέλα Π.Ν., ''Υπόμνημα εις τας επιστολάς της Κ. Διαθήκης'', Τόμος Α', "Ο Σωτήρ", 1983, σελ. 19-25
{{Αξιόλογο Άρθρο}} [[Κατηγορία:Άγιοι|Παύλος]][[Κατηγορία:Απόστολοι|Π]][[Κατηγορία:Πρόσωπα της Βίβλου12 Απόστολοι]][[Κατηγορία:Χριστιανοί άγιοιΜάρτυρες|ΠαύλοςΠ]][[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Π]][[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Πατέρες|Π]][[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Π]][[Κατηγορία:1ος αιώνας|Π]] [[ar:بولس الرسول]][[fr:Apôtre Paul]][[en:Apostle Paul]][[ro:Apostolul Pavel]]
