Αλλαγές

Έτσι, ο Απόστολος Παύλος, όπως ο ίδιος λέει, γεννήθηκε στην [[Ταρσό]] της [[Κιλικία]]ς, από γονείς [[Ιουδαίοι|ιουδαίουςΙουδαίους]] της φυλής Βενιαμίν (''Ρωμ. 16:1, Φιλιππ. 3:5''). Ο πατέρας του ήταν [[Ρώμη|Ρωμαίος]] πολίτης το οποίο μπορεί να σημαίνει ότι προερχόταν από τα ανώτερα στρώματα του πληθυσμού της Κιλικίας και ίσως ήταν [[φαρισαίοςΦαρισαίος]] ως προς τις θρησκευτικές προτιμήσεις.

:''"θέλω δέ πάντας ανθρώπους είναι ως καί εμαυτόν· εμαυτόν• αλλ' έκαστος ίδιον χάρισμα έχει εκ Θεού, ός μέν ούτως, ός δέ ούτως. Λέγω δέ τοίς αγάμοις καί ταίς χήραις, καλόν αυτοίς εστιν εάν μείνωσιν ως καγώ."''

{| {{Prettytable}}border="2" cellpadding="4" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size: 95%;"

::'''3.''' ''Και καθώς πορευόταν, πλησίαζε στη Δαμασκό, και ξαφνικά άστραψε γύρω του φως από τον ουρανό·ουρανό•''

::'''5.''' ''Και είπε: Ποιος είσαι, Κύριε; Και ο Κύριος είπε: Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίο εσύ καταδιώκεις·καταδιώκεις•''

::'''8.''' ''Και ο Σαύλος σηκώθηκε από τη γη· γη• και είχε ανοιχτά μάτια του, όμως δεν έβλεπε κανέναν· κανέναν• και χειραγωγώντας τον, τον έφεραν μέσα στη Δαμασκό.''

::'''13.''' ''Και ο Ανανίας αποκρίθηκε: Κύριε, από πολλούς άκουσα γι' αυτόν τον άνδρα, όσα κακά έκανε στους αγίους σου στην Ιερουσαλήμ·Ιερουσαλήμ•''

::'''15.''' ''Και ο Κύριος του είπε: Πήγαινε, δεδομένου ότι αυτός είναι ένα εκλεκτό σκεύος σε μένα, για να βαστάξει το όνομά μου μπροστά σε έθνη και βασιλιάδες, και τους γιους Ισραήλ·Ισραήλ•''

::'''17.''' ''Και ο Ανανίας πήγε και μπήκε μέσα στο σπίτι· σπίτι• και αφού έβαλε επάνω του τα χέρια, είπε: Σαούλ, αδελφέ, ο Κύριος, ο Ιησούς που φάνηκε σε σένα στον δρόμο, στον οποίο ερχόσουν, με απέστειλε για να ξαναδείς, και να γίνεις πλήρης Πνεύματος Αγίου.''::'''18.''' ''Κι αμέσως έπεσαν από τα μάτια του κάτι σαν λέπια, και ξαναείδε αμέσως· αμέσως• και καθώς σηκώθηκε, βαπτίστηκε.''

Είναι αλήθεια ότι η Η κλήση του Παύλου από τον Χριστό έγινε στην πιο ακατάλληλη πλέον απρόσμενη στιγμή της ζωής του, κατά την εποχή που εδίωκε την [[Εκκλησία]]. Για το λόγο αυτό είναι δύσκολο να βρεθούν ορθολογικές αιτίες που να στηρίζουν τη μεταστροφή του αποστόλου. Ασφαλώς, στα κείμενα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] οι [[Ιουδαίος|Ιουδαίοι]] όπως ο Παύλος, δικαίως θεωρούνται περισσότερο προετοιμασμένοι για την αποδοχή του Ευαγγελίου από τους εθνικούς. Κι όμως, αυτοί ήταν που [[Σταύρωση|σταύρωσαν]] τον [[Μεσσίας|Μεσσία]] και δίωξαν τους [[Απόστολοι|Αποστόλους]] ενώ και οι εθνικοί δεν υστέρησαν καθόλου σε διωγμούς κατά της Εκκλησίας. Είναι έτσι δύσκολο να στηριχτεί η μεταστροφή του Παύλου σε μια σταδιακή προετοιμασία του κόσμου για το Ευαγγέλιο, σε μια εποχή μάλιστα, που ο Παύλος μιλά για ''"έχθρα"'' του κόσμου απέναντί του.

Επίσης το ιεραποστολικό έργο του Παύλου στην παραπάνω διήγηση ορίζεται καί προς τους εθνικούς καί προς τους ιουδαίους, ενώ στο ''Πράξ. 26:17'' και ''Γαλ. 1:16'', το έργο του περιορίζεται μόνον μεταξύ των εθνικών. Για κάποιους το γεγονός αυτό προκάλεσε δυσπιστία σχετικά με την αξιοπιστία των διηγήσεων. Εξετάζοντας βέβαια τα λεγόμενα στα εδάφια ''Πράξ. 13:46-47'', ''17:4-5'' και ''18:6'' (π.χ. ''"αφού ξετίναξε τα ιμάτιά του, τους είπε: Το αίμα σας επάνω στο κεφάλι σας· σας• εγώ είμαι καθαρός· καθαρός• από τώρα και στο εξής θα πάω στα έθνη."'') συμπεραίνουμε πως το νόημα είναι ότι αφού οι ιουδαίοι, ως εθνικό σύνολο, απέρριψαν το Ευαγγέλιο, οι εθνικοί παραμένουν πλέον οι μόνοι ακροατές του αποστολικού κηρύγματος.

Μετά τη μεταστροφή του, τη βάπτιση και την κατήχησή του από τον Ανανία στη Δαμασκό, ο Παύλος ''"ευθέως εν ταις συναγωγαίς εκήρυσσεν τον Ιησούν ότι ούτος εστίν ο υιός του Θεού"'' (''Πράξ. 9:20''), πράγμα το οποίο προκάλεσε την έντονη αντίδραση των ιουδαίων της Δαμασκού, οι οποίοι μετά ''"ικανάς ημέρας [...] συνεβουλεύσαντο ανελείν αυτόν"'' (στ. ''23''). Οι ιουδαίοι χριστιανοί όμως φυγάδευσαν τον Παύλο. Δεν επιστρέφει τότε στην Ιερουσαλήμ, αλλ' αναχωρεί για την Αραβία και το βασίλειο των Ναβαταίων, νότια της Δαμασκού, πιθανώς δια λόγους ασφαλείας, και κατόπιν επέστρεψε στη Δαμασκό, όπου άσκησε το αποστολικό του έργο για τρία χρόνια. [[Εικόνα:Η ίαση του Ανανία.jpg|thumb|left|200px|Πίνακας που αναπαριστά τη συνάντηση του Παύλου με τον Ανανία, ''Cima da Conegliano'', [[1497]]-[[1499]], Gemäldegalerie, [[Βερολίνο]]]]

Το ταξίδι αυτό αρχίζει από την Αντιόχεια και περιλαμβάνει την Κύπρο, την Πέργη της Παμφυλίας, την Αντιόχεια της Πισιδίας και πόλεις της Λυκαονίας (ή Νότιας Γαλατίας), όπως το Ικόνιο, τα Λύστρα και τη Δέρβη. Μάλιστα στην περιοχή της Γαλατίας, οι κοινότητες που ιδρύονται περιλαμβάνουν χριστιανούς εξ Ιουδαίων και εξ εθνικών, οι οποίοι αρχικά συνυπάρχουν και συζούν αρμονικά, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.[[Εικόνα:Ο Παύλος και ο Βαρνάβας στα Λύστρα.jpg|thumb|right|200px|"Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας στα Λύστρα", ''Nicolaes Berchem'', [[1650]], ''Musée d'Art, Saint-Etienne'']]

Καθώς ο Παύλος ήθελε να ιδρύσει Εκκλησίες σε μεγάλα κέντρα επιρροής, σχεδίαζε να επισκεφθεί την Έφεσο, εμποδίστηκε όμως ''"από το Άγιο Πνεύμα"''. Έτσι κατευθύνθηκε προς τις μεγάλες πόλεις της Βιθυνίας στον Βορρά. Πιθανώς οι εξ εθνών Εκκλησίες της βόρειας Γαλατίας, στις οποίες απηύθυνε την [[Επιστολή προς Γαλάτες|Προς Γαλατάς Επιστολή]], να ιδρύθηκαν καθ' οδόν. Τα σχέδια του εμποδίστηκαν άλλη μία φορά και κατευθύνθηκε βορειοανατολικά προς την Τρωάδα, από την οποία, έπειτα από ένα όραμα, πέρασε διά θαλάσσης στην Μακεδονία.[[Εικόνα:Ο Άγιος Παύλος κηρύσσει στην Αθήνα.jpg|thumb|left|280px|"Ο Άγιος Παύλος κηρύσσει στην Αθήνα", ''Sanzio Raffaello'', [[1515]], ''Victoria and Albert Museum'', [[Λονδίνο]]]]

Κατόπιν, από τη Βέροια αναγκάστηκε να φύγει για την [[Αθήνα]]. Ο συγγραφέας των ''Πράξεων'' παραθέτει ομιλία του Παύλου στην [[Πνύκα]] και αναφέρει δύο ονόματα, τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη και τη Δάμαρι μεταξύ των πενιχρών καρπών της επισκέψεως αυτής. H ιεραποστολική δράση του Παύλου στην Αθήνα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχία. Το αντίθετο θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς. Ο Λουκάς έχει συνείδηση των προβλημάτων που παρουσιάστηκαν εκεί και των δυσχερειών που περικλείει το θέμα Ευαγγέλιο - Ελληνισμός. Γενικά παρατηρεί, ότι οι Αθηναίοι αντιμετώπισαν τον Παύλο με [[Σκεπτικισμός|σκεπτικισμό]] και με τη φράση ''"ακουσόμεθά σου πάλιν περί τούτου"''. Το κήρυγμα περί της αναστάσεως των νεκρών φαίνεται να υπήρξε, κατά τον Λουκά, η κύρια πέτρα του σκανδάλου για τους Αθηναίους [[Φιλοσοφία|φιλοσόφους]]. Στην ομιλία του όπως παραδίδεται στις Πράξεις, ο Παύλος προσπάθησε να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός ακροατηρίου με φιλοσοφική παιδεία, τελικά όμως, στην Αθήνα δεν ιδρύθηκε Εκκλησία.—Βλ. λήμμα [[Ο Απόστολος Παύλος στον Άρειο Πάγο]].

Η αρχή των συμβάντων έγινε με την εμφάνιση του Παύλου στο Ναό των [[Ιερουσαλήμ|Ιεροσολύμων]] η οποία ξεσήκωσε σφοδρές αντιδράσεις από τη μεριά των Ιουδαίων (''Πράξ. 21:27'' εξ.) οι οποίοι του επιτέθηκαν και τον ξυλοκόπησαν κατηγορώντας τον ότι δίδακε ενάντια στον ιουδαϊκό λαό και τον μωσαϊκό Νόμο.[[Εικόνα:Ο Άγιος Παύλος διασώζεται από τον όχλο.jpg|thumb|right|200px|Αναπαράσταση της διάσωσης του Αποστόλου Παύλου από τον ισραηλιτικό όχλο]]

Τελικά, και ενώ κινδύνευε σοβαρά η ζωή του, συνελήφθη (εν μέρει για να σωθεί η ζωή του από τον όχλο καθώς ήταν Ρωμαίος πολίτης) και τελικά διασώθηκε με τον τρόπο αυτό από τη ρωμαϊκή φρουρά της πόλης. Πριν την είσοδό τους στο στρατόπεδο, ο Παύλος παρακάλεσε το χιλίαρχο να του επιτρέψει να μιλήσει στο πλήθος. Τα αιτημά του έγινε δεκτό οπότε ο απόστολος αναφέρθηκε στην καταγωγή του, στον [[Γαμαλιήλ]], στην αφοσίωσή του προς την πατρώα θρησκεία, τη μεταστροφή του και την εντολή του Χριστού να κηρύξει το [[ευαγγέλιο]] (''Πράξ. 21:37'' εξ.). Όμως οι ιουδαίοι αρνούνταν να ακούσουν περισσότερα και ζητούσαν τη θανάτωσή του, οπότε ο διοικητής μετέφερε τον Παύλο στο στρατόπεδο όπου ήταν ασφαλής ώστε την επόμενη ημέρα να μεταφερθεί προ του Μεγάλου Συνεδρίου για να απολογηθεί.[[Εικόνα:Ο Άγιος Παύλος στη φυλακή.jpg|thumb|left|200px|"Ο Άγιος Παύλος στη φυλακή", ''Rembrandt'', [[1627]], ''Staatsgalerie, Stuttgart, [[Γερμανία]]'']]

Σε αυτό το σημείο τελειώνει και η διήγηση των [[Πράξεις των αποστόλων|Πράξεων]], χωρίς ο [[Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον|Λουκάς]] να μας πληροφορεί για την έκβαση της φυλακίσεως του αποστόλου. Μένουν έτσι τα γεγονότα που περιγράφονται στις ''Ποιμαντικές επιστολές'' ώστε να εξαχθούν τα συμπεράσματα για το βίο του Παύλου από το τέλος των ''Πράξεων'' και μετά.[[Εικόνα:Ο Άγιος Παύλος επισκέπτεται τον Άγιο Πέτρο στη φυλακή.jpg|thumb|left|150px|"Ο Άγιος Παύλος επισκέπτεται τον Άγιο Πέτρο στη φυλακή", ''Filippino Lippi'', [[1481]]-[[1482]], Cappella Brancacci, Santa Maria del Carmine, [[Φλωρεντία]]]]

Η αισιοδοξία που εκφράζεται στις επιστολές προς Φιλιππησίους, Φιλήμονα και Εβραίους καθώς και οι υποσχέσεις που δίδονται προς τους παραλήπτες τους ότι σύντομα θα τους επισκεφθεί (''Φιλιπ. 2:19-24'', ''Φιλήμ. 22'', ''Εβρ. 13:23''), δηλώνουν ότι ο Παύλος επιθυμούσε να μεταβεί και πάλι στην Ανατολή για να συνάντησει αγαπημένα του πρόσωπα, να στηρίξει τις εκκλησίες που είχε ιδρύσει και να επιλύσει τα προβλήματά τους.[[Εικόνα:Το Μαρτύριο Αγίου Παύλου.jpg|thumb|right|270px|"Το Μαρτύριο Αγίου Παύλου", ''Hendrik Goltzius'', Μεταξύ 16ου-17ου αιώνα, ''Fine Arts Museum of San Francisco'']]

Στον αντίποδα αυτών των απόψεων, εκείνοι που θεωρούν δεδομένη είτε την ιουδαϊκή επίδραση, είτε την πρωτοτυπία των διδασκαλιών του Παύλου, ισχυρίζονται ότι, τουλάχιστο τα Γνωστικά κείμενα, είναι μεταχριστιανικής προέλευσης και έχουν υποστεί την επίδραση χριστιανικών πηγών. Ως αρχικό σημείο κατανόησης του Παύλου θέτουν την [[Εσχατολογία]] του και το περιβάλλον του, δηλ. τον ιουδαϊσμό και την πρώτη [[Εκκλησία]].[[Εικόνα:Η έκσταση του Αποστόλου Παύλου.jpg|thumb|right|200px|"Η Έκσταση του Αποστόλου Παύλου", Johann Liss, [[1628]]-[[1629]], Stiftung Preussischer Kulturbesitz, Gemäldegalerie]]

Όσο για τους όρους '''πνεύμα, ψυχή, σαρξ''', ο Παύλος έδειχνε να εξαρτάται από την [[μετάφραση των εβδομήκοντα]] καθώς με τον όρο '''πνεύμα''' αποδίδει το εβραϊκό '''''ruah''''', εμπλουτισμένο με τη Χριστιανική, προσωπική του πείρα. Ο Παύλος χρησιμοποιεί τον όρο ''"πνεύμα"'' για να δηλώσει το ανθρώπινο πνεύμα, αυτό που ο Έλληνας θα ονόμαζε ''"ψυχή"''.[[Εικόνα:Ο Άγιος Παύλος του Beccafumi.jpg|thumb|left|250px|Ο Απόστολος Παύλος ένθρονος και σκηνές από τη ζωή του, Πίνακας του ''Domenico Beccafumi'', [[1515]], ''Museo dell'Opera della Metropolitana, Siena'']]

*[[s:προς Ρωμαίους|προς Προς Ρωμαίους]]*[[s:προς Κορινθίους Α'|προς Προς Κορινθίους Α']]*[[s:προς Κορινθίους Β'|προς Προς Κορινθίους Β']]*[[s:προς Γαλάτας|προς Προς Γαλάτας]]*[[s:προς Εφεσίους|προς Προς Εφεσίους]]*[[s:προς Φιλιππησίους|προς Προς Φιλιππησίους]]*[[s:προς Κολοσσαείς|προς Προς Κολοσσαείς]]*[[s:προς Θεσσαλονικείς Α'|προς Προς Θεσσαλονικείς Α']]*[[s:προς Θεσσαλονικείς Β'|προς Προς Θεσσαλονικείς Β']]*[[s:προς Τιμόθεον Α'|προς Προς Τιμόθεον Α']]*[[s:προς Τιμόθεον Β'|προς Προς Τιμόθεον Β']]*[[s:προς Τίτον|προς Προς Τίτον]]*[[s:προς Φιλήμονα|προς Προς Φιλήμονα]]*[[s:προς Εβραίους|προς Προς Εβραίους]] (η επιστολή αυτή, συνήθως ακολουθεί μετά από την ομάδα των 13 επιστολών του Παύλου)

* Οι [[Επιστολές προς Θεσσαλονικείς|Α' και Β' επιστολές προς Θεσσαλονικείς]] , γράφτηκαν στην Κόρινθο περίπου από το 50-52 μ.Χ σύμφωνα με τους υπολογισμούς των μελετητών.* Η [[Επιστολή προς Προς Φιλιππησίους]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο γύρω στο 52-56, ενώ κατ' άλλους στη Ρώμη γύρω στό 60-62 μ.Χ.* Η [[Επιστολή προς ΓαλάτεςΠρος Γαλάτας]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο κάπου ανάμεσα στο 52 έως το 55 μ.Χ.* Οι επιστολές [[Επιστολές προς Κορινθίους|Α' και Β' επιστολές προς Κορινθίους]], γράφτηκαν, η '''"Α'"''' στην Έφεσο (ομοφωνία απόψεων) και '''"Β'"''' στη [[Μακεδονία]] ή στους [[Φίλιπποι|Φιλίππους]] ή στην [[Έφεσος|Έφεσο]], από το 55-57 μ.Χ.* Η [[Επιστολή προς Προς Ρωμαίους]] επιστολή γράφτηκε στην Κόρινθο το 57 μ.Χ. * Η [[Επιστολή προς Προς Κολοσσαείς]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο κατά το 52-55 ή στη Ρώμη το 60-62 μ.Χ.* Η [[Επιστολές προς Προς Φιλήμονα]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο κατά το 52-55 ή στη Ρώμη το 60-62 μ.Χ.* Η [[Επιστολή προς Προς Εφεσίους]] επιστολή γράφτηκε στην Έφεσο το 54-55 ή στη Ρώμη το 60-62 μ.Χ.* Οι [[Επιστολές επιστολές προς Τιμόθεο|Α' και Β' επιστολές προς Τιμόθεον]] , γράφτηκαν, η '''"Α'"''' στη Μακεδονία ή στη Νικόπολη το 63-64, και η '''"Β'"''' στη Ρώμη το 65-67 μ.Χ.* Η [[Επιστολή προς Τίτο|επιστολή προς Προς Τίτον]]επιστολή, γράφτηκε στους [[Φίλιπποι|Φιλίππους]] το 63-64 μ.Χ.

Η περίπτωση της προς [[Επιστολή προς Προς Εβραίους|Εβραίους επιστολής]] επιστολής είναι διαφορετική. Αν και η αρχαία παράδοση τη συνδέει πάντα με το παύλειο σύνολο, ο συντάκτης της έχει μια φιλολογική προσωπικότητα και μια πρωτοτυπία σκέψεως καθαρά διάφορες από τις αντίστοιχες του Παύλου. Ωστόσο το κείμενο πρέπει να είναι προγενέστερο του 70 μ.Χ., γιατί φαίνεται ότι αγνοεί την καταστροφή της [[Ιερουσαλήμ]] και το τέλος της λατρείας του ναού και ίσως γράφτηκε στη [[Ρώμη]].

Σήμερα, '''το σύνολο σχεδόν των [[Ορθόδοξη Εκκλησία|ορθοδόξων]] και [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|καθολικών]] ερευνητών υποστηρίζουν τη γνησιότητα''' των ''ποιμαντικών επιστολών'', κυρίως με τη μορφή της '''"θεωρίας του γραφέως"'''.  Αυτό σημαίνει πως αν ληφθούν υπόψη:

{{Αξιόλογο Άρθρο}} [[Κατηγορία:Άγιοι|Παύλος]][[Κατηγορία:Απόστολοι|Π]][[Κατηγορία:Πρόσωπα της Βίβλου12 Απόστολοι]][[Κατηγορία:Χριστιανοί άγιοιΜάρτυρες|ΠαύλοςΠ]][[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Π]][[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Πατέρες|Π]][[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Π]][[Κατηγορία:1ος αιώνας|Π]] [[ar:بولس الرسول]][[fr:Apôtre Paul]][[en:Apostle Paul]][[ro:Apostolul Pavel]]