Αλλαγές

Για την ιεραποστολική δράση του Αποστόλου Ανδρέα και το μαρτύριο υπάρχουν ορισμένα αρκετά [[απόκρυφα]] κείμενα όπως . Τέτοια είναι οι ''"Πράξεις και μαρτύριον του αγίου Αποστόλου Ανδρέα"'', που γράφτηκαν γράφτηκε πιθανώς από το [[Γνωστικισμός|γνωστικό ]] Λεύκιο το 2ο αιώνα, αν και κατά άλλους ερευνητές θεωρείται ως γνήσια εγκύκλιος των Πρεσβυτέρων της Αχαΐας. Επίσης υπάρχει το ''"Πράξεις Ανδρέου και Ματθία εις την πόλιν των ανθρωποφάγων"'', που επίσης αποδίδεται στο Λεύκιο, το ''"Περί του βίου, των πράξεων και της τελευτής του Αγίου Ανδρέου του πρωτοκλήτου"'' του μοναχού Επιφανίου (10ος αιώνας), οι ''"Πράξεις και περίοδοι του Αγίου αποστόλου και πανευφήμου Ανδρέου εγκωμίω συμπεπλεγμέναι"'' και το ''"Μαρτύριον του αγίου Αποστόλου Ανδρέου"''. Επίσης υπάρχουν και μαρτυρίες από αρχαίους συγγραφείς όπως του [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσεβίου]] και του [[Ωριγένης|Ωριγένη]].

Ο Ανδρέας λοιπόν θεωρείτο ψηλός στο ανάστημα. Μαζί μαζί με τους άλλους Αποστόλους κήρυξε στη Σινώπη του Πόντου έχοντας ως ορμητήριο μία νησίδα κοντά στη Σινώπη. Μαζί με [[Απόστολος Ματθίας|Ματθία]] και άλλους μαθητές κατευθύνθηκαν προς την Αμισό (Σαμψούντα), όπου ίδρυσαν εκκλησία. Περιήλθε συνάμα την περιοχή της Ιβηρίας (Γεωργία), τη Παρθυαία και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα. Μετά από λίγο διάστημα πραγματοποίησε και δεύτερη περιοδεία όπου ακολούθησε την πορεία Αντιόχεια, Έφεσο, Λαοδίκεια Φρυγίας, Οδυσσούπολη Μυσίας, ΝικαιαΝίκαια, Βιθυνία, Νικομήδεια, Χαλκηδόνα, Άμαστρη για να καταλήξει στη Σινώπη. Λίγο αργότερα επισκέφτηκε τη Σαμψούντα, τους ΑλανοούςΑλανούς, τους Ζήκχους, τους Βοσπορινούς και τους Χερσονήτες. Εν συνεχεια συνεχεία πέρασε από το Βυζάντιο, την Ηράκλεια της Θράκης, τη Μακεδονία και την Πελοπόννησο με τελικό σταθμο σταθμό την Πάτρα. Το κύρηγμά του κήρυγμα και τα θαύματά του στην Πάτρα είχαν σημαντικό αντίπτυπο αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία.

Την εποχή που βρέθηκε στην πόλη της Πάτρας ανθύπατοι ήσαν οι Λέσβιος και διάδοχός του ο Αιγεάτης. Ο Λέσβιος εισήλθε στο χριστιανισμό εξ αιτίας του Αποστόλου Ανδρέα, όπως και η σύζυγος του Αιγεάτη, Μαξιμίλλα. Ο Αιγεάτης όμως τον θανάτωσε με σταυρικό θάνατο, πιθανώς την εποχή τω διωγμών του Νέρωνα. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση κατά και τις ''"Πράξεις του Αποστόλου Ανδρέα"'', έργο γνωστό στον [[Γρηγόριος Τουρώνης|Γρηγόριο Τουρώνης]], ο ίδιος σταυρώθηκε δεμένος και όχι καρφωμένος σε παρόμοιο [[Σταυρός|σταυρό]] με αυτόν που ο Κύριος σταυρώθηκε<ref>In Monumenta Germaniae Historica II, cols. 821-847, translated in M.R. James, The Apocryphal New Testament (Oxford) reprinted 1963:369.</ref>. Πρέπει να τονιστεί ότι η παράδοση για σταυρικό μαρτύριο σε χιαστό Σταυρό (''Crux decussata'') κατά το θέλημα του ιδίου λόγω αναξιότητας, ανέρχεται στο 12ο αιώνα<ref>Γλαβίνας, ενθ.αν., σελ. 53</ref>. Η μνήμη του εορτάζεται στις [[Πρότυπο:30 Νοέμβριος|30 Νοεμβρίου]].

Σύμφωνα με μία άλλη παράδοση κατά τις ''"Πράξεις και περίοδοι του Αγίου αποστόλου και πανευφήμου Ανδρέου εγκωμίω συμπεπλεγμέναι"'' ο Ανδρέας πηγαίνοντας από τη Σινώπη προς την Πάτρα, εγκαθίδρυσε τον πρώτο επίσκοπο Βυζαντίου, τον [[Απόστολος Στάχυς|Απόστολο Στάχυ]]. Για το γεγονός αυτό μάλιστα κάνει λόγο και το Συναξάρι της Κωνσταντινουπόλεως. Ιστορικές μαρτυρίες όμως για μία τέτοια πράξη δε φτάνουν σε εμάς σήμερα, αφού δεν έχουμε επαρκή δεδομένα που να συνηγορούν στην εμφάνιση χριστιανισμού στην περιοχή κατά την αποστολική εποχή<ref>Γλαβίνας, ενθ.αν., σελ. 55</ref>. Σύμφωνα πάντως με το χρονογράφο Γεώργιο Κεδρηνό<ref>Σύνοψις Ιστοριών, τ.1, σελ. 449, έκδοση Βόννης</ref> μέχρι την εποχή του Καρακάλλα (211-217) η εκκλησία του Βυζαντίου ήταν ακόμα οργανωμένη σε αρχαϊκή μορφή με πνευματικό αρχηγό πρεσβύτερο, ενώ κατά την εποχή του απέκτησε επίσκοπο. Ο Ωριγένης μας πληροφορεί πως ο Ανδρέας κήρυξε στη Σκυθία, όπως και ο Ευσέβιος<ref>Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 1</ref>, ενώ ο Ιππόλυτος στους Σκύθες, προσθέτει και τους Θράκες. Ο ψευδο-Δωρόθεος Τύρου επαναλαμβάνει την ίδια πληροφορία, τον 4ο αιώνα. Σύμφωνα με αυτές τις πληροφορίες, δηλαδή τη δράση του Αποστόλου στη Θράκη, που το Βυζάντιο ήταν μέρος του, αλλά και την περιήγησή του στις γύρω περιοχές (Νικομήδεια, Νίκαια, Βιθυνία, Σινώπη, Σκυθία κλπ) θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως το Βυζάντιο δεν πρέπει να έμεινε έξω από τη δράση του Αποστόλου<ref>Γλαβίνας, ενθ.αν., σελ. 56</ref>. Από τον 8ο αιώνα και μετά πάντως θεωρήθηκε βέβαιο πως ο Απόστολος ήταν ο ιδρυτής της Βυζαντινής εκκλησίας.